با ما همراه باشید

اسلایدر

آب، تحریم، سیلاب سیاست: مثلث شوم ویرانگر کشاورزی

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: بخش کشاورزی ایران در دهه‌های اخیر تحت تأثیر پیچیده‌ترین تنش‌های تجاری و سیاسی قرار گرفته است. این تنش‌ها از یکسو ناشی از تحولات ژئوپلیتیک جهانی و از سوی دیگر متأثر از سیاست‌گذاری‌های داخلی است که چالش‌های عمیقی در تولید و صادرات محصولات کشاورزی ایجاد کرده‌اند. این مقاله با بررسی ابعاد مختلف این چالش‌ها، راهکارهای تقویت تاب‌آوری بخش کشاورزی را تحلیل می‌کند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، کشاورزی ایران به‌عنوان بخشی حیاتی در تأمین امنیت غذایی و ایجاد اشتغال، همواره در معرض آسیب‌پذیری ناشی از تنش‌های سیاسی و تجاری بوده است. این تنش‌ها از سطح بین‌المللی (تحریم‌ها، جنگ‌های تجاری، اختلال در زنجیره تأمین جهانی) تا سطح ملی (سیاست‌های ارزی ناپایدار، ضعف زیرساختی) امتداد یافته و تولید و صادرات را با موانع ساختاری مواجه کرده‌اند.

چالش‌های جهانی: ژئوپلیتیک و اختلال در زنجیره تأمین
اختلال در تجارت جهانی کالاهای اساسی
– تحریم‌ها و محدودیت‌های تجاری: تحریم‌های بین‌المللی دسترسی ایران به بازارهای جهانی، فناوری‌های نوین کشاورزی و نهاده‌های تولید (مانند بذر و کود) را محدود کرده‌اند. این محدودیت‌ها هزینه تولید را افزایش داده و کیفیت محصولات را کاهش می‌دهد .
– جنگ‌های تجاری و اثرات دومینویی: جنگ تجاری چین و آمریکا نمونه‌ای از تنش‌هایی است که الگوهای تجاری جهانی را تغییر می‌دهد. کاهش صادرات سویای آمریکا به چین (از ۱۲.۲ میلیارد دلار در ۲۰۱۷ به ۳.۱ میلیارد دلار در ۲۰۱۸) نشان می‌دهد چگونه کشاورزان کشورهای ثالث می‌توانند قربانی چنین تنش‌هایی شوند.
– ناامنی غذایی جهانی: بحران‌هایی مانند جنگ اوکراین و روسیه، صادرات غلات را مختل کرده و قیمت جهانی گندم را افزایش داده‌اند. این رویدادها وابستگی ایران به واردات کالاهای اساسی را پررنگ‌تر کرده است .

تغییرات اقلیمی و تشدید تنش‌ها
– کاهش تولید محصولات استراتژیک: بر اساس پژوهش‌ها، تغییرات اقلیمی تا ۸٪ از رشد تولید جهانی غذا می‌کاهد و تا ۶٪ از عملکرد میوه‌ها و سبزیجات می‌کاهد. این کاهش در کنار تنش‌های سیاسی، امنیت غذایی ایران را تهدید می‌کند.
– تورم مواد غذایی: رویدادهای شدید آب‌وهوایی مانند سیل هند در ۲۰۲۳، قیمت شکر را ۵۰٪ افزایش داد. این نوسانات به‌ویژه برای کشوری مانند ایران که با کم‌آبی مزمن مواجه است، خطرات مضاعفی ایجاد می‌کند .

چالش‌های داخلی: سیاست‌گذاری ناکارآمد و زیرساخت‌های ضعیف
سیاست‌های ارزی و تجاری بی‌ثبات
– نوسانات نرخ ارز: مطالعه‌ای روی صادرات میوه‌های هسته‌دار ایران (۱۳۷۶-۱۳۹۴) نشان می‌دهد بی‌ثباتی نرخ ارز رابطه معکوس با صادرات دارد. این نوسانات برنامه‌ریزی تولیدکنندگان را مختل می‌کند .
– شاخص انحراف تجاری: ضعف در سیاست‌های تجاری (مانند تعرفه‌های نامتناسب) باعث انحراف منابع از بخش‌های مولد به سمت فعالیت‌های دلال‌محور شده است .

ضعف مدیریت تولید و بازاررسانی
– فقدان الگوی کشت کارآمد: علیرغم تأکید قوانین بالادستی (ماده ۳۴ قانون افزایش بهره‌وری)، طرح الگوی کشت پس از ۱۰ سال هنوز اجرایی نشده است. این امر منجر به تولید بی‌برنامه محصولات (مانند دفن سیب‌زمینی و گوجه‌فرنگی) و نوسان قیمت‌ها شده است .
– زنجیره عرضه ناکارآمد: نبود انبارهای مدرن، صنایع تبدیلی توسعه‌نیافته و سلطه دلالان بر بازار، سود کشاورزان را کاهش داده و قیمت نهایی را افزایش می‌دهد .
– مشکلات حمل‌ونقل: افزایش ۳ برابری کرایه حمل‌ونقل در سال‌های اخیر، سود کشاورزان را بلعیده و صادرات را غیررقابتی کرده است .

گسست سیاست‌های تولید و سلامت
– عدم انطباق تولید با سبد غذایی سلامت‌محور: سبد غذایی کنونی ایران بدون توجه کافی به مبانی ایرانی-اسلامی و اقلیم طراحی شده است. برای مثال، تولید روغن‌های ناسالم (مانند پالم) به‌جای روغن‌های سلامت‌محور (مانند زیتون) تداوم یافته است .
– فقدان پیوند وزارتخانه‌های “بهداشت” و “جهاد کشاورزی”: این گسست مانع از اولویت‌بندی تولید محصولات سلامت‌محور (مانند زعفران یا انار) شده است .

راهکارهای بین‌المللی: درس‌آموزی از الگوهای موفق
تنوع‌بخشی به بازارهای صادراتی
– کاهش وابستگی به بازارهای سنتی: تجربه آمریکا پس از جنگ تجاری با چین نشان می‌دهد تنوع‌بخشی به مقاصد صادراتی (مانند توسعه بازارهای جنوب‌شرق آسیا و آفریقا) تاب‌آوری بخش کشاورزی را افزایش می‌دهد .
– توسعه همکاری‌های منطقه‌ای: همکاری با سازمان‌هایی مانند اکو یا شانگهای می‌تواند دسترسی به بازارهای ایمن را تسهیل کند.

الگوی عربستان: خودکفایی نسبی + تجارت هدفمند
– عربستان با سرمایه‌گذاری در کشاورزی داخلی (مانند تولید گلخانه‌ای) وابستگی به واردات را کاهش داده است. این کشور همزمان با حفظ روابط تجاری راهبردی، امنیت غذایی خود را تقویت کرده است .

راهکارهای داخلی: اصلاح سیاست‌ها و زیرساخت‌ها
بازنگری سیاست‌های تجاری و ارزی
– ثبات‌سازی نرخ ارز: ایجاد صندوق ضربان‌گیر ارزی برای بخش کشاورزی جهت کاهش شوک‌های نرخ ارز .
– اصلاح تعرفه‌های واردات نهاده‌ها: کاهش تعرفه‌های واردات ماشین‌آلات و نهاده‌های کشاورزی برای کاهش هزینه تولید.

اجرای الگوی کشت و توسعه زیرساخت‌ها
– اجرای فوری الگوی کشت: اولویت‌بندی محصولات سازگار با اقلیم (مانند پسته و زعفران) و سلامت‌محور (مانند انار و روغن زیتون) .
– سرمایه‌گذاری در صنایع تبدیلی: توسعه سردخانه‌های مدرن و خطوط فرآوری برای کاهش ضایعات (اکنون ~۳۰٪).

تلفیق تولید با الزامات سلامت و اقلیم
– تدوین سبد غذایی ایرانی-اسلامی: بازنگری اسناد تغذیه‌ای با مشارکت وزارت بهداشت و جهاد کشاورزی و اولویت‌دهی به محصولات بومی (مانند حبوبات و دانه‌های روغنی محلی) .
– توسعه کشاورزی هوشمند سازگار با اقلیم: استفاده از فناوری‌های آبیاری دقیق و کشت گلخانه‌ای برای کاهش مصرف آب تا ۵۰٪.

نتیجه‌گیری: تاب‌آوری از مسیر حکمرانی یکپارچه
تنش‌های تجاری و سیاسی، بخش کشاورزی ایران را در معرض تهدیدهای چندلایه قرار داده‌اند:
– در سطح جهانی: اختلال در زنجیره تأمین و افزایش قیمت نهاده‌ها.
– در سطح ملی: سیاست‌گذاری‌های ناپایدار و ضعف زیرساختی.
راه برون‌رفت در گرو اتخاذ رویکرد دووجهی است:
۱. دیپلماسی فعال کشاورزی: تنوع‌بخشی به شرکای تجاری و پیوستن به پیمان‌های منطقه‌ای.
۲. تحول حکمرانی داخلی: اجرای الگوی کشت، پیوند تولید با سلامت و سرمایه‌گذاری در زنجیره ارزش.
تجربه عربستان ثابت می‌کند ترکیب خودکفایی هدفمند و تجارت هوشمند می‌تواند امنیت غذایی را در بحبوحه تنش‌های ژئوپلیتیک تضمین کند . ایران نیز با بازنگری در الگوی تولید و تجارت، می‌تواند کشاورزی را از چالش به فرصت تبدیل کند.

 

گزارش: ناظم رام

اسلایدر

همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.

به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالش‌های جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارش‌ها، افزایش دما، کم‌رنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمین‌ها و خشکیدن چشمه‌ها هستیم.

وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر می‌رسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابان‌های خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.

به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم می‌آورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایده‌های برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوری‌ها.

وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایده‌های نوآورانه خود را در زمینه‌های مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایده‌ها گفت: این ایده‌ها می‌توانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایده‌های بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبان‌ماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار می‌گردد.

ادامه مطلب

اسلایدر

طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین

اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیت‌آمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، نه تنها نقش بی‌بدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افق‌های تازه‌ای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم می‌کند.

به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهره‌وری در زمین‌های دیم، پس از پایان برنامه پنج‌ساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استان‌های مختلف می‌پردازد.

چشم‌انداز ملی و اجرای استانی

این طرح با پوشش میلیون‌ها هکتار از اراضی دیم کشور، در استان‌های متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارش‌های رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استان‌ها روبرو شده است.

نمونه‌ای از اجرای استانی طرح:

استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارش‌ها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژه‌های مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کم‌بهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایه‌ای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانه‌های روغنی در دستور کار قرار دارد.

دستاوردها و پیامدهای کلان طرح

اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:

افزایش بهره‌وری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهره‌وری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوع‌بخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنی‌سازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روش‌های نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کم‌بهره (۴ درصد) برای خرید نهاده‌ها و ماشین‌آلات، برگزاری دوره‌های آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایت‌های کلیدی برای کشاورزان بوده است.

چالش‌های پیش رو

با وجود موفقیت‌ها، این طرح با چالش‌هایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارش‌ها مواجه بوده‌اند که ادامه کار را با دشواری روبرو می‌کند.
مسائل قیمت‌گذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

ادامه مطلب

اسلایدر

تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.

ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه می‌نماید. همچنین، برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. با این حال، ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجه‌سانتی‌گراد دمای هوا و کاهش بارش در دهه‌های آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.

تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی

تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهره‌وری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیب‌پذیری را تشدید کرده است.

تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهش‌ها، تغییرات اقلیمی می‌تواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمه‌خشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید می‌کنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.

تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهاده‌های شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.

راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی

مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد روش‌هایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشته‌اند.

مؤلفه‌های کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاست‌های حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسم‌های انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روش‌های کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم

کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعه‌ای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک می‌کند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.

مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روش‌های زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکش‌های شیمیایی و حفظ تعادل بوم‌شناختی می‌شود. از مهمترین مزایای این روش می‌توان به کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.

برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج می‌دهد:

– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق فعالیت‌های مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونه‌ای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت

توسعه و ترویج فناوری‌های پایدار
این سازمان بر تأمین فناوری‌های کشاورزی و حمایت‌های نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوری‌های جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق می‌شود.

تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامه‌های آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینه‌های تولید هر محصول، و حمایت‌های اعتباری، بیمه‌ای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامه‌های این سازمان است.

ترویج کشت گونه‌های مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامه‌های خود دنبال می‌کند. از جمله این گونه‌ها می‌توان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.

جدول ۱: گونه‌های درختی مقاوم و ویژگی‌های آنها

توسعه نظام‌های بهره‌وری آب
با توجه به پایین بودن بهره‌وری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات کم‌آب‌بر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار می‌توان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوری‌های پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامه‌ریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.

همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاری‌های بین‌بخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسل‌های آینده حفظ گردد.

منابع گزارش
1. بر اساس پژوهش‌های منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهش‌های بین‌المللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارش‌های هیئت بین‌الدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.