با ما همراه باشید

اسلایدر

آفت‌کش‌ها تهدیدی برای زمین‌های کشاورزی هستند؟

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: آفتکشها و سموم کشاورزی به عنوان یکی از ارکان کشاورزی مدرن، تاثیرات عمیقی بر سلامت خاک و فرآیند فرسایش آن دارند. استفاده بیرویه از این مواد نه تنها باعث آلودگی خاک میشود، بلکه با تضعیف ساختار خاک و کاهش پوشش گیاهی، زمین را در برابر فرسایش آبی و بادی آسیبپذیرتر میکند. در نهایت، راهکارهای کاهش این تاثیرات منفی و حرکت به سمت کشاورزی پایدار ارائه شده است.

محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ خاک به عنوان منبع طبیعی حیاتی، پایه و اساس کشاورزی و امنیت غذایی را تشکیل میدهد. با افزایش جمعیت جهانی، فشار بر سیستمهای کشاورزی برای تولید بیشتر منجر به استفاده گسترده از نهاده های شیمیایی از جمله آفتکشها و سموم شده است. اگرچه این مواد در کوتاهمدت باعث افزایش تولید میشوند، ولی تاثیرات بلندمدت آنها بر سلامت خاک و محیطزیست نگرانیهای جدی ایجاد کرده است. بر اساس گزارشها، سالانه حدود ۲۴ میلیارد تن خاک حاصلخیز در اثر فرسایش از دست میرود که بخشی از این مسئله به استفاده از مواد شیمیایی کشاورزی مرتبط است . در این گزارش، به بررسی دقیق تاثیر آفتکشها و سموم کشاورزی بر خاک و فرسایش آن و مکانیسمهای تاثیر این مواد شیمیایی بر ویژگیهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک و همچنین نقش آنها در تشدید فرسایش خاک میپردازیم.

تاریخچه استفاده از سموم
استفاده از مواد شیمیایی برای مبارزه با آفات کشاورزی به دوران باستان بازمیگردد، اما تحول واقعی در این زمینه پس از جنگ جهانی دوم رخ داد. کشف سم DDT توسط Paul Muller در سال ۱۹۳۹ و دریافت جایزه نوبل توسط وی در سال ۱۹۴۸، آغازگر عصر استفاده گسترده از سموم شیمیایی در کشاورزی بود. در آن زمان، DDT به عنوان یک “گلوله جادویی” برای کنترل بیماریها و آفات در نظر گرفته شد، اما به تدریج مقاومت آفات به سموم و تاثیرات منفی زیستمحیطی آن آشکار گردید .

طبقه بندی سموم کشاورزی
سموم کشاورزی را میتوان بر اساس منشأ و ترکیب شیمیایی به گروههای زیر تقسیم‌بندی کرد:

– سموم کلره (Organochlorine compounds): مانند DDT، دیلدرین، BHC و اندوسولفان که پایداری طولانی در محیط دارند.
– سموم فسفره (Organophosphate insecticides): مانند مالاتیون، پاراتیون و دیازینون که نسبت به سموم کلره پایداری کمتری دارند.
– سایر سموم جدید: شامل سموم بیولوژیک مانند Bacillus thuringiensis که اثرات زیست محیطی کمتری دارند.

تاثیر آفتکشها بر ویژگیهای خاک
تاثیر بر خصوصیات فیزیکی خاک
استفاده مداوم از آفتکشها میتواند ساختار فیزیکی خاک را تغییر دهد. این مواد با تاثیر بر روی توزیع اندازه ذرات و پایداری خاکدانهها، نفوذپذیری خاک را نسبت به هوا و آب کاهش میدهند و در نتیجه خاک را سختتر میکنند . این تغییرات فیزیکی، خاک را در برابر فرسایش آبی و بادی آسیبپذیرتر میسازد.

تاثیر بر خصوصیات شیمیایی خاک
آفتکشها میتوانند تعادل شیمیایی خاک را برهم بزنند. برخی از سموم باعث تغییر pH خاک شده و قابلیت دسترسی عناصر غذایی برای گیاهان را کاهش میدهند. همچنین، تجمع باقیمانده سموم در خاک میتواند منجر به آلودگی شیمیایی طولانیمدت شود . مطالعات نشان دادهاند که غلظت برخی از سموم در خاک حتی پس از decades همچنان قابل اندازهگیری است.

تاثیر بر زیستگاه میکروبی و فعالیت بیولوژیکی خاک
خاک محیطی زنده است که در هر قاشق چایخوری از آن تا یک میلیارد باکتری به همراه قارچها، پروتوزواها و نماتدها وجود دارد . آفتکشها با تاثیر بر روی جامعه میکروبی خاک، تنوع و فعالیت این موجودات مفید را کاهش میدهند. برای مثال، گلیفوسات (RoundUp) باعث کاهش تنوع میکروبی خاک و تاثیر منفی بر کرمهای خاکی میشود . این در حالی است که میکروارگانیسمهای خاک مسئول تجزیه مواد آلی، چرخه عناصر غذایی و تشکیل ساختار خاک هستند و اختلال در عملکرد آنها سلامت کلی خاک را تهدید میکند.

مکانیسمهای تاثیر آفتکشها بر فرسایش خاک
تضعیف ساختار خاک و کاهش پایداری خاکدانه ها
آفتکشها با تاثیر بر روی میکروارگانیسم‌های مسئول تشکیل و تثبیت خاکدانه‌ها، ساختار خاک را تضعیف میکنند. خاکدانه‌ها به عنوان بلوکهای سازنده ساختار خاک، در نگهداری آب و مقاومت در برابر فرسایش نقش کلیدی دارند. مطالعات نشان دادهاند که استفاده از سموم باعث کاهش پایداری خاکدانه‌ها و افزایش احتمال فرسایش میشود .

کاهش پوشش گیاهی و مواد آلی خاک
برخی از آفتکشها علاوه بر آفات هدف، بر گیاهان غیرهدف و پوشش طبیعی خاک نیز تاثیر منفی میگذارند. کاهش پوشش گیاهی باعث قرار گرفتن خاک در معرض مستقیم باران و باد شده و خطر فرسایش را افزایش میدهد. علاوه بر این، کاهش مواد آلی خاک در اثر استفاده از سموم، که خود نتیجه کاهش فعالیت میکروبی و تجزیه مواد آلی است، به از دست رفتن ساختار خاک و افزایش فرسایش میانجامد .

اختلال در چرخه‌های بیوژئوشیمیایی
آفتکشها با تاثیر بر روی میکروارگانیسم‌های مسئول چرخه عناصر غذایی مانند نیتروژن و فسفر، کارایی این چرخه‌ها را کاهش میدهند. این اختلال نه تنها حاصلخیزی خاک را کاهش میدهد، بلکه با تضعیف رشد گیاهان، پوشش گیاهی محافظ خاک را نیز کاهش میدهد.

راهکارهای کاهش تاثیرات منفی آفتکشها
کشاورزی ارگانیک و پایدار
کشاورزی ارگانیک با حذف یا کاهش چشمگیر استفاده از نهاده‌های شیمیایی، یکی از موثرترین راهکارها برای حفظ سلامت خاک و جلوگیری از فرسایش است. مطالعات نشان داده اند که خاکهای تحت مدیریت ارگانیک دارای سطوح بالاتر آنزیم های خاک، زیست توده میکروبی و محتوای پلیساکارید هستند که همگی به مقاومت خاک در برابر فرسایش کمک میکنند .

مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات با تاکید بر استفاده از روشهای غیرشیمیایی برای کنترل آفات، مانند کنترل بیولوژیک، تناوب زراعی و استفاده از ارقام مقاوم، وابستگی به آفتکشهای شیمیایی را کاهش میدهد. این روش نه تنها سلامت خاک را حفظ میکند، بلکه از ایجاد مقاومت در آفات نیز جلوگیری میکند .

استفاده از جایگزینهای بیولوژیک
جایگزینهای بیولوژیک مانند آفتکشهای مبتنی بر Bacillus thuringiensis یا استفاده از فرومونها برای کنترل جمعیت آفات، اثرات جانبی کمتری روی خاک و محیطزیست دارند. به عنوان مثال، شرکت Pheronym با استفاده از فرومونهای طبیعی نماتدها، روشی مبتنی بر زیست تقلید برای کنترل آفات توسعه داده است که سلامت خاک را حفظ میکند .

کاربرد بیوچار و اصلاح کنندههای خاک
بیوچار (Biochar) به عنوان یک ماده غنی از کربن که از پیرولیز زیست توده تولید میشود، میتواند به بهبود ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی خاک کمک کند. مطالعات نشان دادهاند که کاربرد بیوچار میتواند پایداری خاکدانه‌ها، ظرفیت نگهداری آب و فعالیت میکروبی خاک را افزایش داده و در نتیجه مقاومت خاک در برابر فرسایش را بهبود بخشد .

راهکارهای مدیریتی و فنی
اجرای روشهای مکانیکی مانند کشاورزی حفاظتی، کشت بدون خاکورزی، احداث تراس در اراضی شیبدار و کشت روی خطوط تراز میتواند به کاهش فرسایش خاک کمک کند. همچنین، استفاده از گیاهان پوششی در دورههای آیش و اجرای تناوب زراعی مناسب میتواند پوشش خاک را حفظ کرده و از فرسایش جلوگیری کند .

جدول خلاصه تاثیرات آفتکشها بر خاک و فرسایش آن
| نوع تاثیر | مکانیسم اثر | نتایج و پیامدها |
| فیزیکی | کاهش نفوذپذیری خاک و افزایش تراکم | کاهش نفوذ آب، افزایش رواناب و فرسایش آبی |
| شیمیایی | تغییر pH و تجمع باقیمانده سموم | کاهش حاصلخیزی و آلودگی طولانیمدت خاک |
| بیولوژیکی | کاهش تنوع و فعالیت میکروبی | اختلال در تجزیه مواد آلی و چرخه عناصر غذایی |
| فرسایش | تضعیف ساختار خاک و کاهش پوشش گیاهی | افزایش آسیب‌پذیری در برابر فرسایش آبی و بادی |

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی«داوان نیوز»، آفتکشها و سموم کشاورزی با تاثیر بر ویژگیهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک، نه تنها سلامت خاک را به خطر میاندازند، بلکه با تضعیف ساختار خاک و کاهش پوشش گیاهی، زمین را در برابر فرسایش آسیب‌پذیرتر میکنند. این تاثیرات منفی در بلندمدت میتواند منجر به کاهش بهره وری زمین‌های کشاورزی، آلودگی منابع آب و هوا، و نهایتا تهدید امنیت غذایی شود.

برای کاهش این تاثیرات منفی، حرکت به سمت سیستمهای کشاورزی پایدار مانند کشاورزی ارگانیک، مدیریت تلفیقی آفات و استفاده از جایگزین‌های بیولوژیک ضروری است. همچنین، به کارگیری روشهای حفاظتی مانند کشت بدون خاکورزی، استفاده از گیاهان پوششی و کاربرد اصلاح کننده‌های خاک مانند بیوچار میتواند به حفظ سلامت خاک و کاهش فرسایش کمک کند.

حفاظت از خاک به عنوان منبعی غیرقابل تجدید که تشکیل هر سانتیمتر آن صدها تا هزاران سال به طول می‌انجامد، نیازمند عزم جدی و اقدام فوری است. تنها با اتخاذ رویکردی پایدار و مسئولانه در مدیریت زمین‌های کشاورزی میتوانیم سلامت خاک را برای نسلهای آینده حفظ کنیم.

اسلایدر

همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.

به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالش‌های جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارش‌ها، افزایش دما، کم‌رنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمین‌ها و خشکیدن چشمه‌ها هستیم.

وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر می‌رسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابان‌های خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.

به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم می‌آورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایده‌های برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوری‌ها.

وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایده‌های نوآورانه خود را در زمینه‌های مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایده‌ها گفت: این ایده‌ها می‌توانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایده‌های بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبان‌ماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار می‌گردد.

ادامه مطلب

اسلایدر

طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین

اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیت‌آمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، نه تنها نقش بی‌بدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افق‌های تازه‌ای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم می‌کند.

به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهره‌وری در زمین‌های دیم، پس از پایان برنامه پنج‌ساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استان‌های مختلف می‌پردازد.

چشم‌انداز ملی و اجرای استانی

این طرح با پوشش میلیون‌ها هکتار از اراضی دیم کشور، در استان‌های متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارش‌های رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استان‌ها روبرو شده است.

نمونه‌ای از اجرای استانی طرح:

استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارش‌ها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژه‌های مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کم‌بهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایه‌ای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانه‌های روغنی در دستور کار قرار دارد.

دستاوردها و پیامدهای کلان طرح

اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:

افزایش بهره‌وری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهره‌وری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوع‌بخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنی‌سازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روش‌های نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کم‌بهره (۴ درصد) برای خرید نهاده‌ها و ماشین‌آلات، برگزاری دوره‌های آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایت‌های کلیدی برای کشاورزان بوده است.

چالش‌های پیش رو

با وجود موفقیت‌ها، این طرح با چالش‌هایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارش‌ها مواجه بوده‌اند که ادامه کار را با دشواری روبرو می‌کند.
مسائل قیمت‌گذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

ادامه مطلب

اسلایدر

تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.

ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه می‌نماید. همچنین، برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. با این حال، ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجه‌سانتی‌گراد دمای هوا و کاهش بارش در دهه‌های آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.

تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی

تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهره‌وری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیب‌پذیری را تشدید کرده است.

تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهش‌ها، تغییرات اقلیمی می‌تواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمه‌خشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید می‌کنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.

تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهاده‌های شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.

راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی

مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد روش‌هایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشته‌اند.

مؤلفه‌های کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاست‌های حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسم‌های انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روش‌های کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم

کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعه‌ای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک می‌کند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.

مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روش‌های زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکش‌های شیمیایی و حفظ تعادل بوم‌شناختی می‌شود. از مهمترین مزایای این روش می‌توان به کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.

برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج می‌دهد:

– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق فعالیت‌های مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونه‌ای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت

توسعه و ترویج فناوری‌های پایدار
این سازمان بر تأمین فناوری‌های کشاورزی و حمایت‌های نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوری‌های جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق می‌شود.

تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامه‌های آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینه‌های تولید هر محصول، و حمایت‌های اعتباری، بیمه‌ای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامه‌های این سازمان است.

ترویج کشت گونه‌های مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامه‌های خود دنبال می‌کند. از جمله این گونه‌ها می‌توان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.

جدول ۱: گونه‌های درختی مقاوم و ویژگی‌های آنها

توسعه نظام‌های بهره‌وری آب
با توجه به پایین بودن بهره‌وری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات کم‌آب‌بر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار می‌توان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوری‌های پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامه‌ریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.

همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاری‌های بین‌بخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسل‌های آینده حفظ گردد.

منابع گزارش
1. بر اساس پژوهش‌های منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهش‌های بین‌المللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارش‌های هیئت بین‌الدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.