با ما همراه باشید

دانستنی ها

آلودگی پلاستیکی؛ چالش‌ زیست محیطی کشاورزی مدرن

منتشر شده

در

چهارمین دوره جشنواره جایزه ملی وجدان محیط زیست در کسب و کار از نگاه مردم از طرف انجمن محیط زیست شایان و با مشارکت دفتر محیط زیست ،توسعه پایدار و امور فناوری وزارت جهاد کشاورزی و حمایت دستگاههای فرابخشی حوزه محیط زیست برگزار شد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، چهارمین دوره جشنواره جایزه ملی وجدان محیط زیست در کسب و کار از نگاه مردم با شعار: ”توسعه پایدار با تمرکز بر پایان دادن به آلودگی پلاستیک در محیط زیست ”و با رویکرد تجلیل مردمی از برترین فعالان محیط زیست در کسب و کارها به مناسبت هفته محیط زیست و هفته جهاد کشاورزی در سالن همایش های وزارت جهاد کشاورزی برگزار شد. گزارش پیش رو نگاهی خواهد داشت به منابع، اثرات و راهکارهای پایداری آلودگی پلاستیکی در کشاورزی که می خوانید:

بر اساس این گزارش،آلودگی پلاستیکی به یکی از چالش‌های زیست محیطی کشاورزی مدرن تبدیل شده است. با وجود نقش پلاستیک‌ها در افزایش بهره‌وری محصولات، تجمع آنها در خاک‌های کشاورزی اثرات مخربی بر سلامت خاک، اکوسیستم‌های زمینی و زنجیره غذایی انسان دارد. این گزارش با مرور منابع علمی معتبر، منابع ورود پلاستیک به خاک‌های کشاورزی، اثرات فیزیولوژیکی و اکولوژیکی آلودگی پلاستیک، و راهکارهای کاهش این آلودگی را تحلیل می‌کند. یافته‌ها نشان می‌دهند که خاک‌های کشاورزی ممکن است حتی بیش از اقیانوس‌ها با آلودگی میکروپلاستیک‌ها مواجه باشند. در نتیجه، اتخاذ راهبردهای یکپارچه شامل کاهش مصرف، جایگزینی با مواد زیست‌تخریب‌پذیر، و مدیریت پسماند ضروری است.

افزایش جمعیت جهانی به بیش از ۸ میلیارد نفر، نیاز به تولید غذا را به میزان ۵۰٪ تا سال ۲۰۵۰ افزایش داده است. در این راستا، پلاستیک‌ها به ابزاری کلیدی در کشاورزی مدرن تبدیل شده‌اند: از فیلم‌های مالچ برای حفظ رطوبت خاک تا لوله‌های آبیاری قطره‌ای برای بهینه‌سازی مصرف آب. سالانه حدود ۱۲.۵ میلیون تن پلاستیک در بخش کشاورزی استفاده می‌شود که نیمی از آن مربوط به مالچ‌هاست . اما بقایای این پلاستیک‌ها در خاک‌ها، با تجزیه به ذرات ریزتر (میکروپلاستیک‌ها با اندازه <۵ mm و نانوپلاستیک‌ها با اندازه <۱ μm)، تهدیدی جدی برای سلامت خاک، گیاهان و انسان‌ها ایجاد کرده‌اند. مطالعات اخیر نشان می‌دهد غلظت میکروپلاستیک‌ها در خاک‌های کشاورزی به حدود ۲,۰۰۰ ذره در کیلوگرم می‌رسد .

منابع ورود پلاستیک به خاک‌های کشاورزی
ورود پلاستیک به خاک‌های کشاورزی از دو منبع اصلی صورت می‌گیرد:
– منابع مستقیم:
– فیلم‌های مالچ: متداول‌ترین منبع، با تجزیه فیزیکی (نور خورشید) و شیمیایی (آفت‌کش‌ها) به میکروپلاستیک‌ها تبدیل می‌شوند .
– گلخانه‌ها: پوشش‌های پلاستیکی پس از ۲-۳ سال فرسوده شده و ذرات رها می‌کنند .
– کودهای پوشش‌دار: پلیمرهای مورد استفاده در رهاسازی تدریجی کودها .
– منابع غیرمستقیم:
– پسماندهای آبی: فاضلاب تصفیه‌شده (حاوی میکروپلاستیک‌های ناشی از شوینده‌ها و محصولات آرایشی) .
– کودهای آلی: لجن فاضلاب (بیوسولید) و کود حیوانی که حاوی ذرات ریز پلاستیک هستند .
– آبیاری با آب آلوده: انتقال میکروپلاستیک‌ها از منابع آبی آلوده .

جدول ۱: منابع اصلی آلودگی پلاستیکی در کشاورزی
| منبع                             | نمونه‌ها                                              | سهم در آلودگی 
| فیلم‌های مالچ                 | پلی‌اتیلن (PE) سبک/سنگین                   | ~50% از پلاستیک کشاورزی
| گلخانه‌ها                       | پلی‌وینیل کلراید                                    | (PVC) ~20%
| کودهای پوشش‌دار          | پلی‌یورتان                                            | در حال افزایش
| لجن فاضلاب                 | میکروپلاستیک‌های ثانویه                        | عمده‌ترین منبع میکروپلاستیک در خاک

اثرات مخرب آلودگی پلاستیکی
۱. اثرات فیزیکی و شیمیایی بر خاک
– تغییر ساختار فیزیکی خاک: تجمع میکروپلاستیک‌ها (به‌ویژه فیلم‌ها) منجر به کاهش تهویه خاک، ظرفیت نگهداری آب و افزایش تراکم می‌شود. آزمایش‌ها نشان می‌دهند غلظت‌های بالای ۲۴۰ کیلوگرم در هکتار، رشد ریشه را تا ۳۰٪ مهار می‌کند .
– آزادسازی مواد سمی: افزودنی‌های شیمیایی در پلاستیک‌ها (مانند فتالات‌ها، بیسفنول A و فلزات سنگین) در خاک نشت می‌کنند. بیش از ۱۰,۰۰۰ ماده شیمیایی در تولید پلاستیک استفاده می‌شود که بسیاری سمی و سرطان‌زا هستند .
– تغییر چرخه‌های بیوژئوشیمیایی: میکروپلاستیک‌ها با جذب عناصری مانند مس (Cu) و سرب (Pb)، چرخه طبیعی مواد مغذی (نیتروژن، فسفر) را مختل می‌کنند .

۲. اثرات بر گیاهان و موجودات زنده
– جذب توسط گیاهان: نانوپلاستیک‌ها می‌توانند از طریق ریشه‌ها جذب شده و در بافت‌های گیاهی تجمع یابند. این امر رشد گیاه را کاهش داده و ممکن است وارد زنجیره غذایی انسان شود .
– اختلال در فعالیت میکروارگانیسم‌ها: میکروپلاستیک‌ها ترکیب جامعه میکروبی خاک (میکروبیوم) را تغییر می‌دهند و بر تجزیه مواد آلی تأثیر منفی می‌گذارند .
– تأثیر بر حشرات مفید: زنبورهای عسل با مصرف آب یا شهد آلوده، میکروپلاستیک‌ها را بلعیده که منجر به کاهش یادگیری، تغییر رفتار پرواز و اختلال در سیستم ایمنی آنها می‌شود .

۳. پیامدهای گسترده اکولوژیک
– تشدید تغییر اقلیم: تجزیه پلاستیک‌ها در خاک، گازهای گلخانه‌ای (متان، دی‌اکسیدکربن) آزاد می‌کند. همچنین باکتری‌های موجود روی میکروپلاستیک‌ها ممکن است تولید CO2 را افزایش دهند .
– تهدید امنیت غذایی: کاهش حاصلخیزی خاک و اختلال در گرده‌افشانی (به‌دلیل تأثیر بر زنبورها) می‌تواند تولید محصولات زراعی را تا ۲۰٪ کاهش دهد .

راهکارهای کاهش آلودگی پلاستیکی
۱. راهبردهای فناورانه
– جایگزینی با مواد زیست‌تخریب‌پذیر:
– مالچ‌های برپایه نشاسته یا سلولز: کاملاً در خاک تجزیه می‌شوند .
– پلی‌لاکتیک اسید (PLA): از منابع تجدیدپذیر مانند ذرت تولید می‌شود.
– چالش: هزینه تولید بالا و دوام کمتر نسبت به پلاستیک‌های مرسوم .
– پلاستیک‌های غیرسمی: حذف افزودنی‌های خطرناک (مانند فتالات) و جایگزینی با مواد ایمن .

۲. مدیریت پسماند و بازیافت
– جمع‌آوری کارآمد: توسعه ماشین‌آلات ویژه جمع‌آوری مالچ‌های مستعمل .
– بازیافت نوآورانه: تبدیل پسماند به محصولات مفید (مانند لوله‌های آبیاری) .
– سیستم‌های تشویقی: پرداخت یارانه به کشاورزانی که پسماند پلاستیکی را تحویل می‌دهند.

۳. سیاست‌گذاری و آگاهی‌رسانی
– ممنوعیت پلاستیک‌های پرخطر: مانند اقدام اتحادیه اروپا در محدود کردن پلیمرهای غیرقابل تجزیه در کودها .
– آموزش کشاورزان: ترویج روش‌های جایگزین (مانند کشت انتظاری یا پوشش‌های گیاهی) برای کاهش وابستگی به مالچ .
– پایش منظم خاک: اندازه‌گیری غلظت میکروپلاستیک‌ها و انتشار عمومی داده‌ها .

جدول ۲: مقایسه راهکارهای کاهش آلودگی پلاستیک
| راهکار                                   | مزایا                                                 | محدودیت‌ها 
| مالچ زیست‌تخریب‌پذیر             | کاهش ۱۰۰٪ پسماند                             | هزینه ۲-۳ برابر بیشتر
| بازیافت مکانیزه                       | استفاده مجدد تا ۷۰٪ پلاستیک               | نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه
| ممنوعیت افزودنی‌های سمی       | جلوگیری از نشت مواد شیمیایی              | مقاومت صنایع شیمیایی

چشم‌انداز آینده
آلودگی پلاستیکی در کشاورزی یک چالش چندبعدی است که امنیت غذایی، سلامت اکوسیستم‌ها و عدالت زیست‌محیطی را تهدید می‌کند. با وجود مزایای کوتاه‌مدت پلاستیک‌ها در افزایش عملکرد محصول، اثرات بلندمدت آنها—از تخریب ساختار خاک تا ورود به زنجیره غذایی—نیاز به تحول در سیاست‌گذاری‌ها دارد. راه‌حل‌های پایدار مستلزم همکاری سه جانبه است:
۱. صنعت: نوآوری در مواد غیرپترولیومی (مانند بیوپلیمرها).
۲. کشاورزان: به‌کارگیری روش‌های کاهش مصرف (مانند کشت حفاظتی).
۳. حکومت‌ها: اجرای قوانین سختگیرانه (مانند ممنوعیت میکروسفرها در کودها).
پژوهش‌های آینده باید بر تدوین استانداردهای جهانی برای پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر و ارزیابی ریسک نانوپلاستیک‌ها تمرکز کنند. تنها با اتخاذ رویکرد احتیاطی می‌توان از تبدیل خاک‌های کشاورزی به «مخازن پنهان پلاستیک» جلوگیری کرد.

منابع
– Nature Communications (2024): اثرات نانو/میکروپلاستیک‌ها بر خدمات اکوسیستمی .
– UNEP Foresight Brief (2023): پلاستیک در کشاورزی و تهدید امنیت غذایی .
– مقالات کنفرانس آلودگی پلاستیک در خاک‌های کشاورزی (1403) .

دانستنی ها

پاسخ به معضل دیرینه ضایعات کشاورزی و غذایی

موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، با هدف واکاوی علل و ارائه راه‌حل‌های عملی برای معضل دیرپای «ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی»، نشست تخصصی را روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ به صورت حضوری و آنلاین برگزار می‌کند.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: نشست تخصصی برای واکاوی چالش‌های مدیریت ضایعات کشاورزی و غذایی برگزار می‌شود.

به گزارش خبرنگار ما و به نقل از روابط عمومی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، نشست تخصصی با عنوان «چالش‌های اجرایی و راهکارهای عملیاتی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی» روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ برگزار می‌شود.
این نشست تخصصی که در چارچوب «همایش ملی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذا و ترویج فرهنگ مصرف درست» سازماندهی شده است، با هدف واکاوی عمیق موانع پیشِ رو و ارائه راه حل‌های کاربردی برای کاهش ضایعات در این حوزه حیاتی برگزار می‌گردد.

جزئیات برگزاری نشست:
زمان: چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴، از ساعت ۹ تا ۱۱:۳۰
محل برگزاری: موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی
شیوه برگزاری: حضوری و وبیناری

بر اساس این اطلاعیه، متخصصان، پژوهشگران، فعالان بخش کشاورزی و تمامی علاقه‌مندان به این موضوع می‌توانند به صورت حضوری در محل برگزاری نشست حاضر شده و یا از طریق بستر وبینار به صورت آنلاین در این رویداد مشارکت کنند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی به عنوان یکی از کلیدی‌ترین حلقه‌های زنجیره تأمین امنیت غذایی کشور، نیازمند عزمی ملی و بهره‌گیری از دانش و فناوری روز است. انتظار می‌رود این نشست با ایجاد فضایی برای تبادل نظر بین صاحب‌نظران و مجریان، گامی مؤثر در جهت تدوین راهکارهای عملی و کاهش چالش‌های پیشِ رو بردارد.

 

ادامه مطلب

دانستنی ها

حفظ میراث ژنتیکی؛ اسب کاسپین، گنجینه‌ای در آستانه فراموشی

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: در گستره متنوع ذخایر ژنتیکی ایران، گونه‌های ارزشمندی وجود دارند که نه تنها از نظر زیست‌شناسی حائز اهمیت هستند، بلکه بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی این مرز و بوم محسوب می‌شوند. در این میان، اسب کاسپین به عنوان یکی از اصیل‌ترین و نادرترین نژادهای اسب در جهان، جایگاهی بی‌بدیل دارد. نژادی که با قدمتی بیش از پنج هزار سال، در نقش‌برجسته‌های تخت جمشید جاودانه شده و منشأ پیدایش اسب‌های خونگرم امروزی شناخته می‌شود.

متأسفانه این میراث ارزشمند ملی، به رغم شهرت جهانی، در داخل کشور با چالش‌های جدی مواجه است. کاهش جمعیت، محدودیت تنوع ژنتیکی و فقدان برنامه اقتصادی پایدار، بقای این نژاد منحصربه‌فرد را با تهدید روبرو ساخته است.

این گزارش که بر اساس بیانات دکتر هوشنگ دهقان‌زاده، معاون پژوهشی و رئیس بخش تحقیقات علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان تهیه شده، به بررسی تاریخچه، اهمیت و اقدامات در دست اجرا برای حفظ و احیای این گنجینه ژنتیکی می‌پردازد. در ادامه، جزئیات علمی، چالش‌های پیش‌رو و راهکارهای نوین برای تضمین آینده اسب کاسپین را از زبان مباشر این پروژه ملی خواهیم شنید.

وی در ابتدای این گزارش با معرفی مسئولیت خود گفت: «به عنوان مسئول بخش تحقیقات علوم دامی، یکی از مهم‌ترین مأموریت‌های ما مدیریت مجتمع تحقیقات و آموزش حفظ ذخایر ژنتیکی اسب کاسپین است که یک مجتمع کاملاً منحصربه‌فرد در سطح کشور محسوب می‌شود.»

دهقان‌زاده با اشاره به پیشینه تاریخی این نژاد ارزشمند افزود: «اسناد و شواهد تاریخی از جمله نقوش برجسته در تخت جمشید، نشان می‌دهد که اسب کاسپین با قدمتی بیش از ۵۰۰۰ سال، یکی از اجداد اصلی اسب‌های خونگرم امروزی است. تحقیقات پروفسور گاس کاتران از آمریکا نیز این موضوع را از نظر ژنتیکی تأیید کرده است.»

معاون پژوهش مرکز تحقیقات گیلان در ادامه به ویژگی‌های منحصربه‌فرد این نژاد اشاره کرد و گفت: «مهم‌ترین ویژگی ظاهری اسب کاسپین، قد کوتاه آن است که آن را به استانداردی جهانی برای آموزش سوارکاری به کودکان و نوجوانان تبدیل کرده است.»

وی با بیان چالش‌های پیش‌روی حفظ این نژاد اظهار داشت: «متأسفانه تمامی اسب‌های کاسپین خارج از ایران، از نوادگان تعداد محدودی هستند که دهه‌ها پیش از کشور خارج شدند. این امر باعث کاهش شدید تنوع ژنتیکی و افزایش هم‌خونی در جمعیت جهانی آنان شده است.»

دهقان‌زاده در بخش دیگری از گزارش خود به اقدامات عملی صورت گرفته پرداخت و توضیح داد: «پس از انتقال گله اصلی از ایستگاه تحقیقاتی خوجیر به مجتمع فعلی در سال ۱۳۹۰، برنامه‌ریزی ما بر دو محور اصلی متمرکز شده است: اول، حفظ و توسعه گله تحت مدیریت با اجرای برنامه‌های دقیق اصلاح نژادی، و دوم، شناسایی و ثبت اسب‌های کاسپین در سراسر کشور که تاکنون منجر به میکروچیپ‌گذاری حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ رأس شده است.»

وی در ادامه پروژه‌های تحقیقاتی در دست اجرا را برشمرد و افزود: «پروژه‌های مهمی از قبیل “ثبت و پایش اسب کاسپین” و “بررسی پروفایل مولکولی با استفاده از نشانگرهای میکروساتلایت” در حال انجام است. هدف نهایی ما تدوین نخستین کتاب تبارنامه این نژاد ارزشمند است.»

این مقام مسئول در پایان با اشاره به ضرورت توسعه اقتصادی این نژاد، راهکار استراتژیک خود را اینگونه تشریح کرد: «برای خروج از چالش انقراض، باید توجیه اقتصادی ایجاد کنیم. با توجه به ممنوعیت‌های نسبی صادرات، ما پیشنهاد داده‌ایم که صادرات اسپرم و انتقال جنین در دستور کار قرار گیرد. یک طرح ملی نیز با همکاری نهادهای پژوهشی معتبر کشور پیشنهاد شده که امیدواریم با تأمین اعتبار، شاهد اجرایی شدن آن باشیم.»

وی در پایان تأکید کرد: «حفظ اسب کاسپین تنها یک وظیفه تحقیقاتی نیست، بلکه یک مسئولیت ملی برای نگهداری از میراث ژنتیکی و تاریخی کشورمان است.»

ادامه مطلب

دانستنی ها

نجات تنوع زیستی در گرو کاهش ضایعات مواد غذایی

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: دو پژوهشگر برجسته کشاورزی کشور، کاهش ضایعات مواد غذایی از مزرعه تا سفره را نماد درک نوینی از توسعه پایدار خواندند و تأکید کردند: هر لقمه نجات‌یافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنی‌تر و سالم‌تر است. این امر با کاهش نیاز به گسترش کشت و بهره‌برداری بی‌رویه از منابع، مستقیم‌ترین راه برای حفظ تنوع زیستی محسوب می‌شود.

به گزارش داوان نیوز، دکتر اسکندر زند (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور) و دکتر هما بهمدی (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی) در یادداشتی مشترک، کاهش ضایعات مواد غذایی را گامی بلند در مسیر بهره‌وری و تحقق عدالت در نظام غذایی دانستند. در این یادداشت آمده است؛

امروزه یکی از چالش‌های بزرگ جهان از بین رفتن تنوع زیستی است، به طوری که در آخرین گزارش جهانی، خطر از بین رفتن یک میلیون گونه گیاهی و جانوری گوشزد شد.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، اصلی‌ترین عوامل کاهش تنوع زیستی در کره زمین به ترتیب اهمیت عبارت‌اند از: بهره‌برداری بیش از حد از منابع (با سهم 37 درصد)، تخریب و تغییر زیستگاه (با سهم ۳۱ درصد) ، نابودی زیستگاه (با سهم 13 درصد)، تغییر اقلیم (با سهم 7 درصد)، گونه‌های مهاجم (با سهم 5 درصد)، آلودگی (با سهم 4 درصد) و بیماری (با سهم 2 درصد). همان‌طور که ملاحظه می‌شود بهره‌برداری بیش از حد از منابع بیشترین نقش را در کاهش تنوع زیستی دارد.

برای مهار این فشارهای فزاینده بر نظام‌های طبیعی و توقف روند تخریب تنوع زیستی، «چارچوب جهانی تنوع زیستی کومینگ-مونترال» در سال ۲۰۲۲ به تصویب رسید. این چارچوب که حاصل سال‌ها مذاکره فشرده سیاسی و علمی میان کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی از جمله ایران است، با دربرگیری ۲۳ هدف مشخص، نقشه ‌راهی برای حفاظت از تنوع زیستی و بازسازی رابطه انسان و طبیعت تا سال ۲۰۳۰ ترسیم می‌کند.در میان این اهداف دو گانه، هدف ۱۶ چنین عنوان می‌کند که: لازم است از طریق اعمال سیاست‌ها، آیین‌نامه‌ها و چارچوب‌های نظارتی حمایتی، ارتقای آموزش و دسترسی مناسب به اطلاعات موردنیاز و دقیق، یا جایگزین‌های آنها، نسبت به ترغیب و توانمندسازی مردم برای امکان انتخاب گزینه‌های مصرف پایدار اطمینان حاصل شود تا در سال ۲۰۳۰ ردپای جهانی مصرف، به‌گونه‌ای منصفانه و برابر و از طریق نصف کردن ضایعات جهانی غذا، کاهش قابل‌ملاحظه در پرمصرفی، همچنین کاهش پایدار تولید ضایعات کاهش یابد و از این مسیر، تمامی مردم در هماهنگی با کره زمین، زندگی خوبی داشته باشند.

اجرای هدف ۱۶ می‌تواند نقطه پیوندی میان امنیت غذایی، پایداری منابع و حفاظت از تنوع زیستی ایجاد کند. کاهش ضایعات، فشار بر نظام تولید را کاهش داده و نیاز به گسترش سطح زیر کشت، استفاده از نهاده‌های شیمیایی و تخریب زیستگاه‌های طبیعی را محدود می‌سازد. کاهش ضایعات مواد غذایی در نظام پایدار کشاورزی و غذا و حرکت به سمت ضایعات صفر با بهره‌گیری از مدیریت بهینه ضایعات و پسماندهای تولید و فراوری، ایجاد ارزش افزوده بالاتر در قالب اقتصاد چرخشی، کاهش دفع غیراصولی پسماندها و ترویج فرهنگ مصرف مسئولانه، راهکاری مؤثر در افزایش بهره‌وری تولید و کاهش بهره‌برداری بیش از حد از منابع، به‌ویژه منابع پایه مانند آب و خاک است.از آنجایی که دستیابی به این اهداف ۲۳ گانه برای کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی لازم‌الاجرا است، شایسته است که دست‌اندرکاران برنامه هفتم پیشرفت کشور، برنامه‌های لازم برای عملیاتی شدن این اهداف را در دستور کار قرار دهند.

این اهداف در تطابق و هماهنگی کامل با اهداف و برنامه‌های مندرج در «سند ملی دانش‌بنیان امنیت غذایی» و سایر اسناد بالادستی موجود در کشور است. به این منظور مشارکت هم‌افزای سیاست‌گذاران، کنشگران عرصه محیط‌زیست و تنوع زیستی و همچنین فعالان زنجیره ارزش مواد غذایی مختلف از مزرعه تا سفره، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. محقق شدن این اهداف تا سال ۲۰۳۰، زمینه‌ساز دستیابی به آرمان‌های کلان طراحی‌شده برای سال ۲۰۵۰ با محوریت «زندگی همگام با طبیعت» خواهد بود.

بنابراین، کاهش ضایعات مواد غذایی گامی بلند در مسیر بهره‌وری و تحقق عدالت در نظام غذایی است، و هم‌زمان راهی کارآمد برای حفاظت از تنوع زیستی و افزایش تاب‌آوری سیاره زمین محسوب می‌شود. پیوند میان این دو حوزه، نماد درک نوینی از توسعه پایدار است که در آن، هر لقمه نجات‌یافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنی‌تر، سالم‌تر و هماهنگ‌تر با طبیعت محسوب می‌شود.

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.