با ما همراه باشید

اسلایدر

تاریخچه‌ی ورود ذرت به ایران/ آینده‌ی کشت ذرت در جهان

منتشر شده

در

پایگاه خبری DA1news: ذرت یکی از مهم‌ترین غلات جهان است که منشأ آن به آمریکای مرکزی به‌ویژه مکزیک برمی‌گردد و سابقه‌ی اهلی‌شدن آن به دست انسان به 10 هزار سال پیش بازمی‌گردد. در این نوشته‌ی کوتاه به تاریخچه‌ی کشت این غله در جهان می‌‌پردازیم و شمایی کلی از وضعیت این گیاه در دنیای معاصر ارائه می‌دهیم. ذرت نه‌تنها یک ماده‌ی غذایی اصلی است، بلکه در تولید فراورده‌هایی مانند نشاسته، روغن ذرت، اتانول و خوراک دام نیز استفاده می‌شود. این گیاه همچنین در صنایع داروسازی و تولید پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر نقش مهمی در جهان امروز دارد.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، قرن‌ها پیش از ورود اروپاییان به قاره‌ی آمریکا، تمدن‌های آزتک و اینکا ذرت را کشت می‌کردند و روش‌های مختلفی برای مصرف آن داشتند؛ ازجمله درست کردن نان «ترتیلا» و نوشیدنی‌های تخمیری.
ذرت یکی از مهم‌ترین محصولات کشاورزی تمدن اینکاها بود و این غله نقشی اساسی در اقتصاد، مذهب و تغذیه‌ی آنان داشت. تمدن اینکاها در حدود قرن 12 میلادی شکل گرفت و در قرون 15 و 16 میلادی در منطقه‌ی آند (پرو، بولیوی، اکوادور، شیلی و بخش‌هایی از آرژانتین و کلمبیای امروزی) به اوج شکوفایی خود رسید.
ذرت در آیین‌های مذهبی اینکا جایگاه ویژه‌ای داشت. از ذرت یک نوشیدنی به نام «چیشا» تهیه می‌شد که در مراسم آیینی مصرف می‌شد. در تمدن اینکاها دانه‌های ذرت به‌عنوان نماد فراوانی و زندگی پس از مرگ در مقبره‌های اشراف اینکا گذاشته می‌شد. آنان با توسعه‌ی فناوری‌های کشاورزی ذرت را به محصولی استراتژیک تبدیل کردند که در تغذیه، مذهب و اقتصاد نقش داشت. اینکاها با کانال‌های آبیاری سنگی آب را به مزارع ذرت هدایت می‌کردند و از کود طبیعی سرگین لاما و فضولات پرندگان برای افزایش حاصلخیزی خاک بهره می‌بردند. ذخایر بزرگ ذرت در انبارهای حکومتی نگهداری و در زمان قحطی توزیع می‌شد.
آزتک‌ها نیز گروهی از اقوام چادرنشین بودند که در حدود سال 1300 میلادی از سمت شمال به دره‌ی مکزیک مهاجرت کردند. تمدن آزتک‌ها در قرن 14 میلادی شکل گرفت و تا قرن 16 ادامه داشت.
ذرت در میان آزتک‌ها نه‌تنها یک محصول کشاورزی، بلکه یک عنصر مقدس در مذهب، اقتصاد و فرهنگ بود. این غله‌ی حیاتی پایه‌ی اصلی رژیم غذایی آزتک‌ها را تشکیل می‌داد و در آیین‌های مذهبی و اسطوره‌های آنان نیز نقش مهمی ایفا می‌کرد. آنان ذرت را در مزارع شناور کشت می‌کردند و این محصول به‌قدری ارزشمند بود که به‌عنوان مالیات و واحد مبادله‌ی اقتصادی به کار می‌رفت.
در این تمدن از ذرت برای تهیه‌ی تورتیلا (نان ذرت)، تاماله (خمیر ذرت پرشده با گوشت یا سبزیجات که در برگ گیاهان آب‌پز می‌شد) و آتوله (نوعی نوشیدنی غلیظ که ترکیبی از ذرت و عسل یا کاکائو بود) استفاده می‌کردند.

ذرت در آمریکای شمالی
ذرت حدود 10 هزار سال پیش در مکزیک امروزی اهلی شد. براساس شواهد باستان‌شناسی بومیان منطقه ذرت را از گیاه وحشی تئوسینته گرفتند و به‌تدریج آن را پرورش دادند. در حددود 4 هزار تا 3 هزار سال پیش ذرت از مکزیک به مناطق جنوبی ایالات متحده مانند نیومکزیکو و آریزونا رسید. در حدود 2500 سال پیش بومیان آمریکا ، مانند قبایل هوهوکام و آناسازی، کشت ذرت را در جنوب ایالات متحده گسترش دادند. در حدود 1000 سال پیش ذرت به مناسق شرقی و شمالی آمریکای شمالی، ازجمله دره‌ی مس‌سی‌سی‌پی و منطقه‌ی گریت لیکس رسید.
ذرت در میان قبایل سرخپوست مانند ایروکوا، ر پوئبلو و چروکی یکی از سه خواهر مقدس (ذرت، لوبیا، کدو) بود که در کنار هم کشت می‌شدند. این غله علاوه‌بر خوراک در آیین‌ها و سنت‌‌های این قبایل جایگاه ویژه‌ای داشت. این گیاه د در قرن 15 و 16 توسط کاشفان اروپایی به اروپا و سایر ننقاط جهان منتقل شد.
امروزه ایالات متحده بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی ذرت جهان است و سالانه بیش از 35 میلیون تن ذرت تولید می‌کند که حدود یک‌سوم تولید جهان است. بخش عمده‌ای از این محصول برای تولید اتانول و تأمین خوراک دام در خود این کشور استفاده می‌شود.

ذرت در قاره‌ی اروپا
همان‌طورکه پیش‌تر گفته شد، این محصول در زمان کریستف کلمب توسط پرتغالی‌ها و اسپانیایی‌ها به اروپا برده شد. در اوائل قرن 16 اسپانیایی‌ها ذرت را به اسپانیا بردند، در قرن 16 و 17 این غله ازطریق تجارت دریایی به پرتغال، ایتالیا، فرانسه و بالکان برده شد. ذرت در قرن نوزدهم میلادی به یکی از اصلی‌ترین محصولات کشاورزی در بخش‌هایی از قاره‌ی اروپا تبدیل شد. در این قاره ذرت در ابتدا بیشتر به‌عنوان خوراک دام استفاده می‌شد و به‌تدریج وارد رژیم غذایی مردم نیز شد.
امروزه ذرت کشورهای اروپایی مانند فرانسه، ایتالیا، اوکراین و مجارستان بزرگ‌ترین تولیدکنندگان ذرت جهان هستند. در روسیه سالانه بیش از 15 میلیون تن و در اوکراین 28 میلیون تن ذرت تولید می‌شود. اتحادیه‌ی اروپا نیز سالانه بیش از 80 میلیون تن ذرت تولید می‌کند.

ذرت در قاره‌ی آسیا
ذرت پیش از کشف قاره‌ی آمریکا در آسیا وجود نداشت و پس از سفر کریستف کلمب به آمریکا، در قرن 15 میلادی به اروپا منتقل شد و سپس در قرن 16 میلادی تاجران پرتغالی و اسپانیایی آن را به آسیا بردند و به‌سرعت در چین، هند، فیلیپین و سایر مناطق آسیا گسترش یافت. این محصول در اوائل قرن 17 میلادی در چین معرفی شد و به یکی از محصولات کشاورزی مهم آن تبدیل شد. کشورهایی مانند هند، فیلیپین، اندونزی و تایلند این غله را در رژیم غذایی خود جای دادند.
با اینکه ذرت بومی آسیا نیست، نقش مهمی در امنیت غذایی و اقتصادی این قاره دارد. امروزه چین و هند بزرگ‌ترین تولیدگنندگا ذرت در قاره‌ی آسیا هستند.

ورود ذرت به ایران
به نظر می‌رسد کشت ذرت از اواخر دوره‌ی صفوی (قرن 17 و 18 میلادی) در ایران آغاز شده باشد. پس از انتقال ذرت از آمریکا به اروپا، در قرن 16 میلادی ااز طریق تاجران عثمانی و پرتغال به خاورمیانه و ایران رسید. ایران در دوره‌ی صفویه روابط تجاری گسترده‌ای با هند، عثمانی و اروپا داشت و احتمالاً ذرت از یکی از همین مسیرها برای اولین‌بار وارد ایران شده است.
ذرت در ابتدا در مناطق گرم و مرطوب ایران مانند خوزستان، لرستان، فارس و مازندران کشت شد و سپس به سایر نقاط ایران راه یافت. امروزه ذرت یکی از مهم‌ترین محصولات کشاورزی ایران است و از آن برای خوراک دام، تولید روغن، نشاسته و صنایع غذایی استفاده می‌شود.

ذرت در قاره‌ی آفریقا
ذرت در قرون 15 و 16ذ میلادی ازطریق تجارت اروپاییان به قاره‌ی افریقا نیز انتقال یافت. تاجران پرتغالی در غرب آفریقا مستعمراتی داشتند و ذرت را از برزیل و کارائیب به سواحل غربی آفریقا (آنگولا، گینه و غنا) منتقل کردند. در قرن 17 و 18 میلادی کشت ذرت در جنوب و شرق آفریقا (آفریقای جنوبی، موزامبیک و تانزانیا) نیز توسعه یافت. این غله در قرن بیستم با افزایش جمعیت و توسعه‌ی کشاورزی به مهم‌ترین محصول غذایی در بسیاری از کشورهای آفریقایی تبدیل شد.
در حال حاضر نیجریه، آفریقای جنوبی، تانیزانیا و منیا بزرگ‌ترین تولیدکنندگان ذرت در قاره‌ی آفریقا هستند.

آینده‌ی کشت ذرت در جهان
آینده‌ی کشت ذرت در جهان به چند عامل کلیدی مانند تغییرات آب‌وهوایی، فناوری‌های کشاورزی، تقاضای جهانی برای غذا و سوخت‌های زیستی بستگی دارد.
می‌توان پیش‌بینی کرد که جمعیت جهان تا سال 2050 به حدود 10 میلیارد نفر برسد که درنتیجه باعث افزایش تقاضا برای غلات به‌ویژه ذرت خواهد شد و کشورهایی مانند هند، چین و برزیل به تولید بیشتر ذرت برای تأمین غذای دام و انسان نیاز خواهند داشت.
افزایش دما ممکن است در کشورهایی مانند ایالات متحده منجر به کاهش تولید ذرت شود، اما در مقابل کشورهایی مانند کانادا و روسیه با گرم‌تر شده هوا امکان تولید ذرت را به دست خواهند آورد.
با پیشرفت مهندسی ژنتیک و اصلاح نژادی تولید ذرت مقاوم به خشکی، آفات و بیماری‌ها افزایش خواهد یافت. با توجه به نیاز جهان به سوخت‌های جایگزین، تولید اتانول زیستی از ذرت احتمالاً افزایش خواهد یافت.

اسلایدر

همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.

به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالش‌های جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارش‌ها، افزایش دما، کم‌رنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمین‌ها و خشکیدن چشمه‌ها هستیم.

وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر می‌رسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابان‌های خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.

به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم می‌آورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایده‌های برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوری‌ها.

وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایده‌های نوآورانه خود را در زمینه‌های مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایده‌ها گفت: این ایده‌ها می‌توانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایده‌های بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبان‌ماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار می‌گردد.

ادامه مطلب

اسلایدر

طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین

اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیت‌آمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، نه تنها نقش بی‌بدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افق‌های تازه‌ای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم می‌کند.

به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهره‌وری در زمین‌های دیم، پس از پایان برنامه پنج‌ساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استان‌های مختلف می‌پردازد.

چشم‌انداز ملی و اجرای استانی

این طرح با پوشش میلیون‌ها هکتار از اراضی دیم کشور، در استان‌های متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارش‌های رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استان‌ها روبرو شده است.

نمونه‌ای از اجرای استانی طرح:

استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارش‌ها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژه‌های مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کم‌بهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایه‌ای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانه‌های روغنی در دستور کار قرار دارد.

دستاوردها و پیامدهای کلان طرح

اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:

افزایش بهره‌وری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهره‌وری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوع‌بخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنی‌سازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روش‌های نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کم‌بهره (۴ درصد) برای خرید نهاده‌ها و ماشین‌آلات، برگزاری دوره‌های آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایت‌های کلیدی برای کشاورزان بوده است.

چالش‌های پیش رو

با وجود موفقیت‌ها، این طرح با چالش‌هایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارش‌ها مواجه بوده‌اند که ادامه کار را با دشواری روبرو می‌کند.
مسائل قیمت‌گذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

ادامه مطلب

اسلایدر

تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.

ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه می‌نماید. همچنین، برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. با این حال، ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجه‌سانتی‌گراد دمای هوا و کاهش بارش در دهه‌های آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.

تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی

تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهره‌وری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیب‌پذیری را تشدید کرده است.

تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهش‌ها، تغییرات اقلیمی می‌تواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمه‌خشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید می‌کنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.

تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهاده‌های شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.

راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی

مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد روش‌هایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشته‌اند.

مؤلفه‌های کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاست‌های حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسم‌های انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روش‌های کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم

کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعه‌ای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک می‌کند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.

مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روش‌های زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکش‌های شیمیایی و حفظ تعادل بوم‌شناختی می‌شود. از مهمترین مزایای این روش می‌توان به کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.

برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج می‌دهد:

– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق فعالیت‌های مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونه‌ای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت

توسعه و ترویج فناوری‌های پایدار
این سازمان بر تأمین فناوری‌های کشاورزی و حمایت‌های نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوری‌های جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق می‌شود.

تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامه‌های آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینه‌های تولید هر محصول، و حمایت‌های اعتباری، بیمه‌ای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامه‌های این سازمان است.

ترویج کشت گونه‌های مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامه‌های خود دنبال می‌کند. از جمله این گونه‌ها می‌توان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.

جدول ۱: گونه‌های درختی مقاوم و ویژگی‌های آنها

توسعه نظام‌های بهره‌وری آب
با توجه به پایین بودن بهره‌وری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات کم‌آب‌بر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار می‌توان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوری‌های پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامه‌ریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.

همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاری‌های بین‌بخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسل‌های آینده حفظ گردد.

منابع گزارش
1. بر اساس پژوهش‌های منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهش‌های بین‌المللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارش‌های هیئت بین‌الدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.