با ما همراه باشید

دانستنی ها

تاریخچه‌ی کشت کلم؛ از یونان تا گیلان

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: کلم یک گونه‌ی گیاهی است که به شکل‌های متنوعی اهلی شده و انواع مختلفی از کلم‌ها را شامل می‌شود. این تنوع ناشی از اصلاح نژادهای مختلف در طول هزاران است تمدن بشری است.نخستین نشانه‌های کشت کلم در جهان به حدود 2 هزار سال پیش از میلاد مسیح در منطقه‌ی مدیترانه بازمی‌گردد. شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد که یونانیان و رومی‌ها به کلم به‌عنوان یک غذای مهم توجه داشته‌اند.

در نوشته‌ی زیر به تاریخچه‌ی کشت این گیاه در جهان و ایران می‌پردازیم.

به گزارش اخبار روزانه‌ی کشاورزی، گیاه کلم در ابتدا در منطقه‌ی مدیترانه اهلی شده و سپس در سایر مناطق جهان گسترش یافته است. بنابراین می‌توان گفت که کلم یکی از قدیمی‌ترین سبزیجاتی است که در دوران باستان در اروپا کشت و اهلی شده و نقش مهمی در تغذیه‌ی مردم این قاره داشته است.
در دوران باستان کلم وحشی در سواحل اروپایی مدیترانه به‌تدریج کشت و اهلی شده است. یونانیان و رومیان باستان از کلم برای خوراک و مصارف دارویی استفاده می‌کردند. مهارت رومی‌ها در پرورش کلم کیفیت بهتری داشت، بنابراین انواع مختلف آن را توسعه دادند.
پس از سقوط امپراتوری روم کشت کلم همچنان ادامه یافت و به‌ویژه در مناطق شمالی و مرکزی اروپا که آب‌وهوای سردتری داشتند، کشت می‌شد. در دوران قرون وسطی کلم به‌عنوان یک ماده‌ی غذایی اصلی به رژیم غذایی طبقات فرودست جامعه راه یافت.
در دوران رنسانس و پس از آن، با پیشرفت‌های کشاورزی تنوع گونه‌های مختلف کلم افزایش یافت و گل‌کلم و کلم بروکلی که منشأ آنها به ایتالیا برمی‌گردد، بیشتر در اروپا محوب شدند و اروپایی‌‌ها به‌خصوص در ایتالیا و فرانسه به اصلاح و توسعه‌ی کشت گونه‌های مختلف کلم پرداختند. امروزه کلم و انواع آن در سراسر اروپا کشت می‌شود و یکی از سبزیجات مهم در رژیم غذایی مردمان این قاره است.
کشورهای هلند، آلمان، فرانسه، بریتانیا، لهستان و ایتالیا بیشترین میزان انواع کلم را در قاره‌ی اروپا تولید می‌کنند.

کشت کلم در قاره‌ی آسیا
کلم ازطریق مسیرهای تجاری و مهاجرت مردم از غرب به شرق قاره‌ی آسیا وارد شده است. نخستین شواهد مستند کشت کلم در آسیا به چین بازمی‌گردد. در این کشور از حدود 2هزار سال پیش انواع مختلف کلم، به‌ویژه کلم چینی (نقلی)، باک چوی و نپال کشت می‌شده و از دیرباز عنصر مهمی در آشپزی چینی بوده است. کره و ژاپن نیز ازطریق ارتباط با چین به کشت کلم روی آوردند. کلم در شمال و شمال غربی هند نیز از سبزیجات مهم در آشپزی است.
در طول قرون وسطی و عصر مدرن گونه‌های مختلف کلم در قاره‌ی آسیا اصلاح نژاد و پرورش داده شد.

کشت کلم در ایران
تاریخچه‌ی کشت کلم در ایران به قدمت تمدن‌های کهن این سرزمین است. در ایران باستان کلم‌های وحشی که از خانواده‌ی کلمیان هستند، در اطراف این قلمرو وجود داشته و به‌مرور اهلی شده‌اند. ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی خود از دیرباز مسیر تبادل گیاهان و محصولات کشاورزی بین شرق و غرب بوده و احتمالاً کلم نیز از همین مسیرها به ایران وارد شده است.
کلم به دلیل خواص دارویی‌اش در طب سنتی ایران کاربرد داشته است. در دوران اسلامی با گسترش فرهنگ و دانش کشاورزی کشت کلم در ایران توسعه یافت و به بخشی از تغذیه‌ی مردم ایران تبدیل شد. همان‌طور که می‌دانید کلم یکی از سبزیجات پایه در آشپزی ایرانی برای انواع خوراک‌ها و ترشی‌هاست.
امروزه کلم یکی از محصولات مهم کشاورزی ایران است و در مناطق مختلف، به‌ویژه مناطقی که آب‌وهوای معتدل‌تری دارند، کشت می‌شود. کلم سفید، کلم قرمز، کلم پیچ و گل‌کلم در ایران تولید می‌شود و در بازار داخلی مطرف بالایی دارد.
استان‌های گیلان، مازندران، گلستان، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی، کردستان، کرمانشاه و مرکزی بیشترین کلم ایران را تولید می‌کنند.

کلم چگونه به قاره‌ی آفریقا رفت؟
کلم به احتمال زیاد در دوران استعمار اروپاییان (قرن‌های 15 تا 16 میلادی) همراه سایر سبزیجات اروپایی به مناطق ساحلی قاره‌ آفریقا وارد شد. در ابتدا کلم در مناطق ساحلی شمال آفریقا (کشورهای مراکش، الجزایر، تونس و مصر) کشت شد؛ زیرا این مناطق آب‌وهوای معتدل‌تری داشتند که به‌راحتی با کشت سبزیجات اروپایی سازگار بود.
با توسعه‌ی کشاورزی در آفریقای جنوبی و مناطق مرتفع شرق آفریقا (مانند اتیوپی و کنیا) که آب‌وهوای خنک‌تری دارند، کلم بیشتری کشت شد. این مناطق امروزه از تولیدکنندگان عمده‌ی کلم در قاره‌ی آفریقا هستند.
کلم یکی از سبزیجات رایج در رژیم غذایی مردم آفریقاست و در غذاهای محل مانند خورش‌ها و غذاهای بخارپز استفاده می‌شود.
امروزه کلم به دلیل اهمیت غذایی و مقاومت نسبی به شرایط متنوع آب‌وهوایی، از محصولات کشاروزی مهم بسیاری از کشورهای آفریقایی است.

کلم در قاره‌ی آمریکا
پیش از ورود اروپاییان به قاره‌ی آمریکا، کلم یا گونه‌های مشابه آن در آمریکا وجود نداشت. پس از اینکه کریستف کلمب در سال 1492 قاره‌ی آمریکا را کشف کرد، مهاجرت‌های اروپاییان به این قاره آغاز شد و کلم به‌عنوان یکی از سبزیجات مهم، به آمریکا وارد شد.
کلم به مرور زمان در مناطق شمالی قاره‌ی آمریکا، به‌ویژه در نواحی‌ای که آب‌وهوای خنک‎تری داشتند، رشد کرد و به یک سبزی رایج در آشپزی آمریکایی تبدیل شد. امروزه ایالات متحده‌ی آمریکا یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان کلم در جهان است و بیشترین حجم کلم در ایالت‌های کالیفرنیا، واشنگتن، میشیگان و نیویورک کشت می‌شود.
پس از ایالات متحده، کانادا، مکزیک و بزریل بیشترین کلم قاره‌ی آمریکا را تولید می‌کنند.

کلم چگونه از اقیانوسیه سر درآورد؟!
اقیانوسیه شامل جزایر و سرزمین‌هایی است که کلم به‌طور طبیعی در آن رشد می‌کرد و همزمان با آغاز موج مهاجرت اروپاییان در قرن‌های 18 و 19 میلادی ازطریق کاوشگران و مهاجران به این قاره وارد شد. این گیاه به دلیل شرایط آب‌وهوایی معتدل‌تر در مناطق جنوبی،به‌سرعت جایگاه مهمی در کشاورزی استرالیا و نیوزیلند پیدا کرد و امروزه این دو کشور مهم‌ترین تولیدکنندگان کلم در اقیانوسیه هستند.
در جزایر اقیانوس آرام مانند فیجی، ساموآ و تونگا نیز کلم کشت می‌شود، اما به اندازه‌ی استرالیا و نیوزیلند تولید قابل‌توجهی ندارد. امروزه کشاورزی مدرن و گلخانه‌ای به کمک کشت کلم در استرالیا و نیوزیلند آمده و کلم‌ باکیفیت‌تری تولید می‌شود.

ادامه مطلب
تبلیغات

دانستنی ها

پاسخ به معضل دیرینه ضایعات کشاورزی و غذایی

موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، با هدف واکاوی علل و ارائه راه‌حل‌های عملی برای معضل دیرپای «ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی»، نشست تخصصی را روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ به صورت حضوری و آنلاین برگزار می‌کند.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: نشست تخصصی برای واکاوی چالش‌های مدیریت ضایعات کشاورزی و غذایی برگزار می‌شود.

به گزارش خبرنگار ما و به نقل از روابط عمومی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، نشست تخصصی با عنوان «چالش‌های اجرایی و راهکارهای عملیاتی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی» روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ برگزار می‌شود.
این نشست تخصصی که در چارچوب «همایش ملی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذا و ترویج فرهنگ مصرف درست» سازماندهی شده است، با هدف واکاوی عمیق موانع پیشِ رو و ارائه راه حل‌های کاربردی برای کاهش ضایعات در این حوزه حیاتی برگزار می‌گردد.

جزئیات برگزاری نشست:
زمان: چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴، از ساعت ۹ تا ۱۱:۳۰
محل برگزاری: موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی
شیوه برگزاری: حضوری و وبیناری

بر اساس این اطلاعیه، متخصصان، پژوهشگران، فعالان بخش کشاورزی و تمامی علاقه‌مندان به این موضوع می‌توانند به صورت حضوری در محل برگزاری نشست حاضر شده و یا از طریق بستر وبینار به صورت آنلاین در این رویداد مشارکت کنند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی به عنوان یکی از کلیدی‌ترین حلقه‌های زنجیره تأمین امنیت غذایی کشور، نیازمند عزمی ملی و بهره‌گیری از دانش و فناوری روز است. انتظار می‌رود این نشست با ایجاد فضایی برای تبادل نظر بین صاحب‌نظران و مجریان، گامی مؤثر در جهت تدوین راهکارهای عملی و کاهش چالش‌های پیشِ رو بردارد.

 

ادامه مطلب

دانستنی ها

حفظ میراث ژنتیکی؛ اسب کاسپین، گنجینه‌ای در آستانه فراموشی

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: در گستره متنوع ذخایر ژنتیکی ایران، گونه‌های ارزشمندی وجود دارند که نه تنها از نظر زیست‌شناسی حائز اهمیت هستند، بلکه بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی این مرز و بوم محسوب می‌شوند. در این میان، اسب کاسپین به عنوان یکی از اصیل‌ترین و نادرترین نژادهای اسب در جهان، جایگاهی بی‌بدیل دارد. نژادی که با قدمتی بیش از پنج هزار سال، در نقش‌برجسته‌های تخت جمشید جاودانه شده و منشأ پیدایش اسب‌های خونگرم امروزی شناخته می‌شود.

متأسفانه این میراث ارزشمند ملی، به رغم شهرت جهانی، در داخل کشور با چالش‌های جدی مواجه است. کاهش جمعیت، محدودیت تنوع ژنتیکی و فقدان برنامه اقتصادی پایدار، بقای این نژاد منحصربه‌فرد را با تهدید روبرو ساخته است.

این گزارش که بر اساس بیانات دکتر هوشنگ دهقان‌زاده، معاون پژوهشی و رئیس بخش تحقیقات علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان تهیه شده، به بررسی تاریخچه، اهمیت و اقدامات در دست اجرا برای حفظ و احیای این گنجینه ژنتیکی می‌پردازد. در ادامه، جزئیات علمی، چالش‌های پیش‌رو و راهکارهای نوین برای تضمین آینده اسب کاسپین را از زبان مباشر این پروژه ملی خواهیم شنید.

وی در ابتدای این گزارش با معرفی مسئولیت خود گفت: «به عنوان مسئول بخش تحقیقات علوم دامی، یکی از مهم‌ترین مأموریت‌های ما مدیریت مجتمع تحقیقات و آموزش حفظ ذخایر ژنتیکی اسب کاسپین است که یک مجتمع کاملاً منحصربه‌فرد در سطح کشور محسوب می‌شود.»

دهقان‌زاده با اشاره به پیشینه تاریخی این نژاد ارزشمند افزود: «اسناد و شواهد تاریخی از جمله نقوش برجسته در تخت جمشید، نشان می‌دهد که اسب کاسپین با قدمتی بیش از ۵۰۰۰ سال، یکی از اجداد اصلی اسب‌های خونگرم امروزی است. تحقیقات پروفسور گاس کاتران از آمریکا نیز این موضوع را از نظر ژنتیکی تأیید کرده است.»

معاون پژوهش مرکز تحقیقات گیلان در ادامه به ویژگی‌های منحصربه‌فرد این نژاد اشاره کرد و گفت: «مهم‌ترین ویژگی ظاهری اسب کاسپین، قد کوتاه آن است که آن را به استانداردی جهانی برای آموزش سوارکاری به کودکان و نوجوانان تبدیل کرده است.»

وی با بیان چالش‌های پیش‌روی حفظ این نژاد اظهار داشت: «متأسفانه تمامی اسب‌های کاسپین خارج از ایران، از نوادگان تعداد محدودی هستند که دهه‌ها پیش از کشور خارج شدند. این امر باعث کاهش شدید تنوع ژنتیکی و افزایش هم‌خونی در جمعیت جهانی آنان شده است.»

دهقان‌زاده در بخش دیگری از گزارش خود به اقدامات عملی صورت گرفته پرداخت و توضیح داد: «پس از انتقال گله اصلی از ایستگاه تحقیقاتی خوجیر به مجتمع فعلی در سال ۱۳۹۰، برنامه‌ریزی ما بر دو محور اصلی متمرکز شده است: اول، حفظ و توسعه گله تحت مدیریت با اجرای برنامه‌های دقیق اصلاح نژادی، و دوم، شناسایی و ثبت اسب‌های کاسپین در سراسر کشور که تاکنون منجر به میکروچیپ‌گذاری حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ رأس شده است.»

وی در ادامه پروژه‌های تحقیقاتی در دست اجرا را برشمرد و افزود: «پروژه‌های مهمی از قبیل “ثبت و پایش اسب کاسپین” و “بررسی پروفایل مولکولی با استفاده از نشانگرهای میکروساتلایت” در حال انجام است. هدف نهایی ما تدوین نخستین کتاب تبارنامه این نژاد ارزشمند است.»

این مقام مسئول در پایان با اشاره به ضرورت توسعه اقتصادی این نژاد، راهکار استراتژیک خود را اینگونه تشریح کرد: «برای خروج از چالش انقراض، باید توجیه اقتصادی ایجاد کنیم. با توجه به ممنوعیت‌های نسبی صادرات، ما پیشنهاد داده‌ایم که صادرات اسپرم و انتقال جنین در دستور کار قرار گیرد. یک طرح ملی نیز با همکاری نهادهای پژوهشی معتبر کشور پیشنهاد شده که امیدواریم با تأمین اعتبار، شاهد اجرایی شدن آن باشیم.»

وی در پایان تأکید کرد: «حفظ اسب کاسپین تنها یک وظیفه تحقیقاتی نیست، بلکه یک مسئولیت ملی برای نگهداری از میراث ژنتیکی و تاریخی کشورمان است.»

ادامه مطلب

دانستنی ها

نجات تنوع زیستی در گرو کاهش ضایعات مواد غذایی

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: دو پژوهشگر برجسته کشاورزی کشور، کاهش ضایعات مواد غذایی از مزرعه تا سفره را نماد درک نوینی از توسعه پایدار خواندند و تأکید کردند: هر لقمه نجات‌یافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنی‌تر و سالم‌تر است. این امر با کاهش نیاز به گسترش کشت و بهره‌برداری بی‌رویه از منابع، مستقیم‌ترین راه برای حفظ تنوع زیستی محسوب می‌شود.

به گزارش داوان نیوز، دکتر اسکندر زند (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور) و دکتر هما بهمدی (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی) در یادداشتی مشترک، کاهش ضایعات مواد غذایی را گامی بلند در مسیر بهره‌وری و تحقق عدالت در نظام غذایی دانستند. در این یادداشت آمده است؛

امروزه یکی از چالش‌های بزرگ جهان از بین رفتن تنوع زیستی است، به طوری که در آخرین گزارش جهانی، خطر از بین رفتن یک میلیون گونه گیاهی و جانوری گوشزد شد.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، اصلی‌ترین عوامل کاهش تنوع زیستی در کره زمین به ترتیب اهمیت عبارت‌اند از: بهره‌برداری بیش از حد از منابع (با سهم 37 درصد)، تخریب و تغییر زیستگاه (با سهم ۳۱ درصد) ، نابودی زیستگاه (با سهم 13 درصد)، تغییر اقلیم (با سهم 7 درصد)، گونه‌های مهاجم (با سهم 5 درصد)، آلودگی (با سهم 4 درصد) و بیماری (با سهم 2 درصد). همان‌طور که ملاحظه می‌شود بهره‌برداری بیش از حد از منابع بیشترین نقش را در کاهش تنوع زیستی دارد.

برای مهار این فشارهای فزاینده بر نظام‌های طبیعی و توقف روند تخریب تنوع زیستی، «چارچوب جهانی تنوع زیستی کومینگ-مونترال» در سال ۲۰۲۲ به تصویب رسید. این چارچوب که حاصل سال‌ها مذاکره فشرده سیاسی و علمی میان کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی از جمله ایران است، با دربرگیری ۲۳ هدف مشخص، نقشه ‌راهی برای حفاظت از تنوع زیستی و بازسازی رابطه انسان و طبیعت تا سال ۲۰۳۰ ترسیم می‌کند.در میان این اهداف دو گانه، هدف ۱۶ چنین عنوان می‌کند که: لازم است از طریق اعمال سیاست‌ها، آیین‌نامه‌ها و چارچوب‌های نظارتی حمایتی، ارتقای آموزش و دسترسی مناسب به اطلاعات موردنیاز و دقیق، یا جایگزین‌های آنها، نسبت به ترغیب و توانمندسازی مردم برای امکان انتخاب گزینه‌های مصرف پایدار اطمینان حاصل شود تا در سال ۲۰۳۰ ردپای جهانی مصرف، به‌گونه‌ای منصفانه و برابر و از طریق نصف کردن ضایعات جهانی غذا، کاهش قابل‌ملاحظه در پرمصرفی، همچنین کاهش پایدار تولید ضایعات کاهش یابد و از این مسیر، تمامی مردم در هماهنگی با کره زمین، زندگی خوبی داشته باشند.

اجرای هدف ۱۶ می‌تواند نقطه پیوندی میان امنیت غذایی، پایداری منابع و حفاظت از تنوع زیستی ایجاد کند. کاهش ضایعات، فشار بر نظام تولید را کاهش داده و نیاز به گسترش سطح زیر کشت، استفاده از نهاده‌های شیمیایی و تخریب زیستگاه‌های طبیعی را محدود می‌سازد. کاهش ضایعات مواد غذایی در نظام پایدار کشاورزی و غذا و حرکت به سمت ضایعات صفر با بهره‌گیری از مدیریت بهینه ضایعات و پسماندهای تولید و فراوری، ایجاد ارزش افزوده بالاتر در قالب اقتصاد چرخشی، کاهش دفع غیراصولی پسماندها و ترویج فرهنگ مصرف مسئولانه، راهکاری مؤثر در افزایش بهره‌وری تولید و کاهش بهره‌برداری بیش از حد از منابع، به‌ویژه منابع پایه مانند آب و خاک است.از آنجایی که دستیابی به این اهداف ۲۳ گانه برای کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی لازم‌الاجرا است، شایسته است که دست‌اندرکاران برنامه هفتم پیشرفت کشور، برنامه‌های لازم برای عملیاتی شدن این اهداف را در دستور کار قرار دهند.

این اهداف در تطابق و هماهنگی کامل با اهداف و برنامه‌های مندرج در «سند ملی دانش‌بنیان امنیت غذایی» و سایر اسناد بالادستی موجود در کشور است. به این منظور مشارکت هم‌افزای سیاست‌گذاران، کنشگران عرصه محیط‌زیست و تنوع زیستی و همچنین فعالان زنجیره ارزش مواد غذایی مختلف از مزرعه تا سفره، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. محقق شدن این اهداف تا سال ۲۰۳۰، زمینه‌ساز دستیابی به آرمان‌های کلان طراحی‌شده برای سال ۲۰۵۰ با محوریت «زندگی همگام با طبیعت» خواهد بود.

بنابراین، کاهش ضایعات مواد غذایی گامی بلند در مسیر بهره‌وری و تحقق عدالت در نظام غذایی است، و هم‌زمان راهی کارآمد برای حفاظت از تنوع زیستی و افزایش تاب‌آوری سیاره زمین محسوب می‌شود. پیوند میان این دو حوزه، نماد درک نوینی از توسعه پایدار است که در آن، هر لقمه نجات‌یافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنی‌تر، سالم‌تر و هماهنگ‌تر با طبیعت محسوب می‌شود.

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.