با ما همراه باشید

دانستنی ها

تاریخچه نارنگی، این میوه‌ی ملس محبوب

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: نارنگی یکی از قدیمی‌ترین مرکبات جهان است و براساس پژوهش‌های گیاه‌شناسی و ژنتیکی، خاستگاه اولیه‌ی آن جنوب و جنوب شرقی آسیاست. جد اولیه‌ی این نارنگی و مرکبات دیگر حدود 8 هزار سال پیش در جنوب شرقی آسیا وجود داشته، اما نخستین شواهد کشت و اهلی‌سازی آن به 2200 تا 2500 سال پیش در چین باز می‌گردد. در این نوشته به تاریخچه‌ی کشت این میوه در قاره‌های جهان و به‌ویژه ایران می‌پردازیم.

به گزارش اخبار روزانه‌ کشاورزی(داوان نیوز)، خاستگاه اصلی نارنگی، این میوه‌ی ملس محبوب، به منطقه‌ی جنوب چین، شمال میانمار و شمال شرقی هند بازمی‌گردد. در متون کهن چینی (مانند متون هم‌عصر سلسله‌ی هان) به اهلی‌سازی، کاشت و مصرف نارنگی اشاره شده است. در این دوره باغ‌های مرکبات (ازجمله نارنگی) در جنوب چین ایجاد شد. نارنگی از چین به ژاپن و آسیای جنوب شرقی منتقل شد و در قرن‌های بعد، از طریق جاده‌ی ابریشم و مسیرهای دریایی به غرب آسیا و درنهایت به مدیترانه راه یافت.
در حدود 1500 تا 2000 سال پیش، این میوه به ژاپن راه یافت و گونه‌های محلی آن پرورش یافت. این میوه همچنین از چین به ویتنام، تایلند و اندونزی رفت، با شرایط آب‌وهوایی گرمسیری هماهنگ شد و انواع محلی آن با طعم‌ها و پوست‌های متفاوت به وجود آمد.
در حدود 500 تا 1000 سال پیش این میوه ازطریق تجارت دریایی و جاده‌ی ابریشم به شبه‌قاره‌ی هند رسید و با گونه‌های بومی مرکبات این منطقه درآمیخت. سپس از مسیرهای تجاری به سمت ایران و سرزمین‌های غرب آسیا برده شد.

کشت نارنگی در ایران
واژه‌ی نارنگی از زبان سانسکریت وارد زبان فارسی شده است. نارنگه (Naranga) در این زبان به معنی درخت نارنج یا میوه‌ی مرکبات بوده و تقریباً به همین شکل در فارسی رایج شده است. امروزه نارنج و نارنگی دو میوه‌ی جداگانه محسوب می‌شوند، اما در گذشته یک نام به هردو اطلاق می‌شده است.
احتمالاً نارنگی نخستین بار در اوائل دوره‌ی اسلامی ازطریق چین یا هند به ایران منتقل شده است. در قرون میانه (دوره‌های تیموری و صفوی) کشت مرکبات ازجمله نارنگی در جنوب ایران رونق گرفت و در شهرهایی مانند میناب، جیرفت، بندرعباس و داراب گسترش یافت.
در دوران قاجار کشت نارنگی در مازندران و گیلان توسعه یافت، زیرا آب‌وهوای شمال ایران برای کشت گونه‌های محلی نارنگی و پرتقال بسیار مناسب بود. امروزه ایران یکی از مهم‌ترین تولیدکنندگان نارنگی جهان است و استان مازندران قطب تولید آن در ایران است. گونه‌ی مشهور اونشو، میوه‌ی مخصوص این استان است. استان‌های گیلان، هرمزگان، کرمان و سیستان و بلوچستان مراکز اصلی کشت نارنگی در ایران هستند.

نارنگی در قاره‌ی اروپا
نام علمی لاتین نارنگی Citrus Reticulata است که جزء اول آن به معنی مرکبات و بخش دوم آن به معنای گونه‌ای است که شامل نارنگی سنتی شیرین می‌شود. در لاتین کلاسیک سیتروس به درختان مرکبات اشاره داشته که میوه‌هایی معطر با پوست سخت داشته‌اند.
اروپایی‌ها در دوران باستان با نارنج آشنا بودند، زیرا ایرانیان و اعراب در قرن‌های 9 و 10 میلادی آن را از هند و چین به مدیترانه برده بودند. اما نارنگی شیرین خیلی دیرتر در اروپا شناخته شد.
نارنگی شیرین در جریان سفرهای دریایی پرتغالی‌ها و اسپانیایی‌ها به آسیا، از چین و هند به اروپا منتقل شد. اما گسترش آن در اروپا به قرن 17 میلادی بازمی‌گردد که کشت نارنگی در جنوب فرانسه و ایتالیا آغاز شد. این میوه در ابتدا میوه‌ای رایج در میان اشراف و درباریان بود.
در سده‌های 18 و 19 نارنگی به یکی از محصولات مهم کشورهای اروپایی حوزه‌ی مدیترانه تبدیل شد و کشت آن در سیسیل ایتالیا، اسپانیا و جنوب فرانسه رونق یافت.
امروزه اسپانیا بزرگ‌ترین تولیدکننده و صادرکننده‌ی‌ نارنگی در اروپاست و ایتالیا و یونان نیز از مراکز مهم تولید آن هستند. این میوه بخشی از اقتصاد کشاورزی مدیترانه و صادرات اروپاست.

نارنگی چگونه به قاره‌ی آفریقا رفت؟
اعراب در دوران بازرگانی اسلامی (قرن 9 و 10) نارنج و نارنگی ترش را از آسیا به سواحل شمالی آفریقا (مصر، تونس، مراکش، الجزایر) بردند و نخستین باغ‌های مرکبات و به‌خصوص نارنگی در همین مناطق ایجاد شد. نارنگی شیرین تا پیش از قرن 15 میلادی در آفریقا شناخته‌شده نبود و در قرن 15 و 16 میلادی به واسطه‌ی حضور اسپانیایی‌ها و پرتقالی‌ها از چین و هند به اروپا و سپس شمال آفریقا رفت.
در قرن‌های 17 و 18 میلادی بازرگانی مدیترانه سبب شد کشت نارنگی در مصر، تونس، مراکش و الجزایر گسترش پیدا کند.
در قرن 19 میلادی و همزمان با دوره‌ی استعمار فرانسه و اسپانیا در شمال آفریقا، کشت تجاری و صادرات نارنگی آفریقا به اروپا گسترش یافت.
امروزه مصر و مراکش بزرگ‌ترین تولیدکنندگان نارنگی در آفریقا هستند. مصر بخش عمده‌ی صادرات نارنگی به اروپا و خاورمیانه را در دست دارد. آفریقای جنوبی نیز با ورود گونه‌های تجاری نارنگی و پرتقال، به یکی از مهم‌ترین تولیدکنندگان مرکبات در آفریقا تبدیل شده است.

نارنگی در قاره‌ی آمریکا
در قرن 16 میلادی استعمارگران اسپانیایی و پرتغالی نارنگی و دیگر مرکبات را از قاره‌ی اروپا به آمریکا بردند و نخستین نهال‌های نارنگی در فلوریدا و برزیل کاشته شد. در قرن‌های 17 و 18 باغ‌های نارنگی در مستعمرات اسپانیا (مکزیک و کاراییب) شکل گرفتند و پرتغالی‌ها نیز نارنگی را به برزیل منتقل کردند که به‌سرعت با آب‌هوای آن کشور سازگار شد. در آن زمان کشت نارنگی فقط برای مصرف محلی صورت می‌گرفت و صادراتی نداشت.
در قرن 19 میلادی نارنگی در ایالات متحده به یک محصول تجاری تبدیل شد. مهاجران اروپایی و آسیایی گونه‌های جدیدی از نارنگی را از ژاپن و الجزایر به آمریکا وارد کردند. در همین دوران باغ‌های وسیع نارنگی در آرژانتین و مکزیک نیز شکل گرفت.
امروزه برزیل و ایالات متحده بزرگ‌ترین تولیدکنندگان این میوه در قاره‌ی آمریکا هستند و مکزیک، آرژانتین و کوبا نیز از مراکز مهم تولید این میوه محسوب می‌شوند. این میوه هم‌اکنون بخشی اساسی از کشاورزی و صادرات کشاورزی این قاره است.

نارنگی چگونه به اقیانوسیه راه یافت؟
در قرن 18 میلادی همزمان با کاوش‌های اروپاییان، بذر نارنگی و سایر مرکبات به استرالیا، نیوزیلند و جزایر اقیانوس آرام برده شد. آب‌وهوای گرم و نیمه‌گرمسیری استرالیا و جزایر جنوبی اقیانوس آرام برای پرورش مرکبات مناسب بود و باغ‌های نارنگی در کویینزلند و نیوساوت‌ولز استرالیا توسعه یافت، اما کشت این میوه بیشتر جنبه‌ی محلی و خانوادگی داشت تا تجاری. در قرن 20 میلادی با توسعه‌ی حمل‌ونقل و بازارهای شهری در استرالیا باغ‌های تجاری نارنگی ایجاد شد.
امروزه استرالیا بزرگ‎ترین تولیدکننده‌ی نارنگی در اقیانوسیه است، ولی تولید این میوه در نیوزیلند و جزایر اقیانوس آرام محدود است و به مصرف بازارهای داخلی می‌رسد.

دانستنی ها

پاسخ به معضل دیرینه ضایعات کشاورزی و غذایی

موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، با هدف واکاوی علل و ارائه راه‌حل‌های عملی برای معضل دیرپای «ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی»، نشست تخصصی را روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ به صورت حضوری و آنلاین برگزار می‌کند.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: نشست تخصصی برای واکاوی چالش‌های مدیریت ضایعات کشاورزی و غذایی برگزار می‌شود.

به گزارش خبرنگار ما و به نقل از روابط عمومی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، نشست تخصصی با عنوان «چالش‌های اجرایی و راهکارهای عملیاتی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی» روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ برگزار می‌شود.
این نشست تخصصی که در چارچوب «همایش ملی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذا و ترویج فرهنگ مصرف درست» سازماندهی شده است، با هدف واکاوی عمیق موانع پیشِ رو و ارائه راه حل‌های کاربردی برای کاهش ضایعات در این حوزه حیاتی برگزار می‌گردد.

جزئیات برگزاری نشست:
زمان: چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴، از ساعت ۹ تا ۱۱:۳۰
محل برگزاری: موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی
شیوه برگزاری: حضوری و وبیناری

بر اساس این اطلاعیه، متخصصان، پژوهشگران، فعالان بخش کشاورزی و تمامی علاقه‌مندان به این موضوع می‌توانند به صورت حضوری در محل برگزاری نشست حاضر شده و یا از طریق بستر وبینار به صورت آنلاین در این رویداد مشارکت کنند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی به عنوان یکی از کلیدی‌ترین حلقه‌های زنجیره تأمین امنیت غذایی کشور، نیازمند عزمی ملی و بهره‌گیری از دانش و فناوری روز است. انتظار می‌رود این نشست با ایجاد فضایی برای تبادل نظر بین صاحب‌نظران و مجریان، گامی مؤثر در جهت تدوین راهکارهای عملی و کاهش چالش‌های پیشِ رو بردارد.

 

ادامه مطلب

دانستنی ها

حفظ میراث ژنتیکی؛ اسب کاسپین، گنجینه‌ای در آستانه فراموشی

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: در گستره متنوع ذخایر ژنتیکی ایران، گونه‌های ارزشمندی وجود دارند که نه تنها از نظر زیست‌شناسی حائز اهمیت هستند، بلکه بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی این مرز و بوم محسوب می‌شوند. در این میان، اسب کاسپین به عنوان یکی از اصیل‌ترین و نادرترین نژادهای اسب در جهان، جایگاهی بی‌بدیل دارد. نژادی که با قدمتی بیش از پنج هزار سال، در نقش‌برجسته‌های تخت جمشید جاودانه شده و منشأ پیدایش اسب‌های خونگرم امروزی شناخته می‌شود.

متأسفانه این میراث ارزشمند ملی، به رغم شهرت جهانی، در داخل کشور با چالش‌های جدی مواجه است. کاهش جمعیت، محدودیت تنوع ژنتیکی و فقدان برنامه اقتصادی پایدار، بقای این نژاد منحصربه‌فرد را با تهدید روبرو ساخته است.

این گزارش که بر اساس بیانات دکتر هوشنگ دهقان‌زاده، معاون پژوهشی و رئیس بخش تحقیقات علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان تهیه شده، به بررسی تاریخچه، اهمیت و اقدامات در دست اجرا برای حفظ و احیای این گنجینه ژنتیکی می‌پردازد. در ادامه، جزئیات علمی، چالش‌های پیش‌رو و راهکارهای نوین برای تضمین آینده اسب کاسپین را از زبان مباشر این پروژه ملی خواهیم شنید.

وی در ابتدای این گزارش با معرفی مسئولیت خود گفت: «به عنوان مسئول بخش تحقیقات علوم دامی، یکی از مهم‌ترین مأموریت‌های ما مدیریت مجتمع تحقیقات و آموزش حفظ ذخایر ژنتیکی اسب کاسپین است که یک مجتمع کاملاً منحصربه‌فرد در سطح کشور محسوب می‌شود.»

دهقان‌زاده با اشاره به پیشینه تاریخی این نژاد ارزشمند افزود: «اسناد و شواهد تاریخی از جمله نقوش برجسته در تخت جمشید، نشان می‌دهد که اسب کاسپین با قدمتی بیش از ۵۰۰۰ سال، یکی از اجداد اصلی اسب‌های خونگرم امروزی است. تحقیقات پروفسور گاس کاتران از آمریکا نیز این موضوع را از نظر ژنتیکی تأیید کرده است.»

معاون پژوهش مرکز تحقیقات گیلان در ادامه به ویژگی‌های منحصربه‌فرد این نژاد اشاره کرد و گفت: «مهم‌ترین ویژگی ظاهری اسب کاسپین، قد کوتاه آن است که آن را به استانداردی جهانی برای آموزش سوارکاری به کودکان و نوجوانان تبدیل کرده است.»

وی با بیان چالش‌های پیش‌روی حفظ این نژاد اظهار داشت: «متأسفانه تمامی اسب‌های کاسپین خارج از ایران، از نوادگان تعداد محدودی هستند که دهه‌ها پیش از کشور خارج شدند. این امر باعث کاهش شدید تنوع ژنتیکی و افزایش هم‌خونی در جمعیت جهانی آنان شده است.»

دهقان‌زاده در بخش دیگری از گزارش خود به اقدامات عملی صورت گرفته پرداخت و توضیح داد: «پس از انتقال گله اصلی از ایستگاه تحقیقاتی خوجیر به مجتمع فعلی در سال ۱۳۹۰، برنامه‌ریزی ما بر دو محور اصلی متمرکز شده است: اول، حفظ و توسعه گله تحت مدیریت با اجرای برنامه‌های دقیق اصلاح نژادی، و دوم، شناسایی و ثبت اسب‌های کاسپین در سراسر کشور که تاکنون منجر به میکروچیپ‌گذاری حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ رأس شده است.»

وی در ادامه پروژه‌های تحقیقاتی در دست اجرا را برشمرد و افزود: «پروژه‌های مهمی از قبیل “ثبت و پایش اسب کاسپین” و “بررسی پروفایل مولکولی با استفاده از نشانگرهای میکروساتلایت” در حال انجام است. هدف نهایی ما تدوین نخستین کتاب تبارنامه این نژاد ارزشمند است.»

این مقام مسئول در پایان با اشاره به ضرورت توسعه اقتصادی این نژاد، راهکار استراتژیک خود را اینگونه تشریح کرد: «برای خروج از چالش انقراض، باید توجیه اقتصادی ایجاد کنیم. با توجه به ممنوعیت‌های نسبی صادرات، ما پیشنهاد داده‌ایم که صادرات اسپرم و انتقال جنین در دستور کار قرار گیرد. یک طرح ملی نیز با همکاری نهادهای پژوهشی معتبر کشور پیشنهاد شده که امیدواریم با تأمین اعتبار، شاهد اجرایی شدن آن باشیم.»

وی در پایان تأکید کرد: «حفظ اسب کاسپین تنها یک وظیفه تحقیقاتی نیست، بلکه یک مسئولیت ملی برای نگهداری از میراث ژنتیکی و تاریخی کشورمان است.»

ادامه مطلب

دانستنی ها

نجات تنوع زیستی در گرو کاهش ضایعات مواد غذایی

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: دو پژوهشگر برجسته کشاورزی کشور، کاهش ضایعات مواد غذایی از مزرعه تا سفره را نماد درک نوینی از توسعه پایدار خواندند و تأکید کردند: هر لقمه نجات‌یافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنی‌تر و سالم‌تر است. این امر با کاهش نیاز به گسترش کشت و بهره‌برداری بی‌رویه از منابع، مستقیم‌ترین راه برای حفظ تنوع زیستی محسوب می‌شود.

به گزارش داوان نیوز، دکتر اسکندر زند (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور) و دکتر هما بهمدی (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی) در یادداشتی مشترک، کاهش ضایعات مواد غذایی را گامی بلند در مسیر بهره‌وری و تحقق عدالت در نظام غذایی دانستند. در این یادداشت آمده است؛

امروزه یکی از چالش‌های بزرگ جهان از بین رفتن تنوع زیستی است، به طوری که در آخرین گزارش جهانی، خطر از بین رفتن یک میلیون گونه گیاهی و جانوری گوشزد شد.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، اصلی‌ترین عوامل کاهش تنوع زیستی در کره زمین به ترتیب اهمیت عبارت‌اند از: بهره‌برداری بیش از حد از منابع (با سهم 37 درصد)، تخریب و تغییر زیستگاه (با سهم ۳۱ درصد) ، نابودی زیستگاه (با سهم 13 درصد)، تغییر اقلیم (با سهم 7 درصد)، گونه‌های مهاجم (با سهم 5 درصد)، آلودگی (با سهم 4 درصد) و بیماری (با سهم 2 درصد). همان‌طور که ملاحظه می‌شود بهره‌برداری بیش از حد از منابع بیشترین نقش را در کاهش تنوع زیستی دارد.

برای مهار این فشارهای فزاینده بر نظام‌های طبیعی و توقف روند تخریب تنوع زیستی، «چارچوب جهانی تنوع زیستی کومینگ-مونترال» در سال ۲۰۲۲ به تصویب رسید. این چارچوب که حاصل سال‌ها مذاکره فشرده سیاسی و علمی میان کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی از جمله ایران است، با دربرگیری ۲۳ هدف مشخص، نقشه ‌راهی برای حفاظت از تنوع زیستی و بازسازی رابطه انسان و طبیعت تا سال ۲۰۳۰ ترسیم می‌کند.در میان این اهداف دو گانه، هدف ۱۶ چنین عنوان می‌کند که: لازم است از طریق اعمال سیاست‌ها، آیین‌نامه‌ها و چارچوب‌های نظارتی حمایتی، ارتقای آموزش و دسترسی مناسب به اطلاعات موردنیاز و دقیق، یا جایگزین‌های آنها، نسبت به ترغیب و توانمندسازی مردم برای امکان انتخاب گزینه‌های مصرف پایدار اطمینان حاصل شود تا در سال ۲۰۳۰ ردپای جهانی مصرف، به‌گونه‌ای منصفانه و برابر و از طریق نصف کردن ضایعات جهانی غذا، کاهش قابل‌ملاحظه در پرمصرفی، همچنین کاهش پایدار تولید ضایعات کاهش یابد و از این مسیر، تمامی مردم در هماهنگی با کره زمین، زندگی خوبی داشته باشند.

اجرای هدف ۱۶ می‌تواند نقطه پیوندی میان امنیت غذایی، پایداری منابع و حفاظت از تنوع زیستی ایجاد کند. کاهش ضایعات، فشار بر نظام تولید را کاهش داده و نیاز به گسترش سطح زیر کشت، استفاده از نهاده‌های شیمیایی و تخریب زیستگاه‌های طبیعی را محدود می‌سازد. کاهش ضایعات مواد غذایی در نظام پایدار کشاورزی و غذا و حرکت به سمت ضایعات صفر با بهره‌گیری از مدیریت بهینه ضایعات و پسماندهای تولید و فراوری، ایجاد ارزش افزوده بالاتر در قالب اقتصاد چرخشی، کاهش دفع غیراصولی پسماندها و ترویج فرهنگ مصرف مسئولانه، راهکاری مؤثر در افزایش بهره‌وری تولید و کاهش بهره‌برداری بیش از حد از منابع، به‌ویژه منابع پایه مانند آب و خاک است.از آنجایی که دستیابی به این اهداف ۲۳ گانه برای کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی لازم‌الاجرا است، شایسته است که دست‌اندرکاران برنامه هفتم پیشرفت کشور، برنامه‌های لازم برای عملیاتی شدن این اهداف را در دستور کار قرار دهند.

این اهداف در تطابق و هماهنگی کامل با اهداف و برنامه‌های مندرج در «سند ملی دانش‌بنیان امنیت غذایی» و سایر اسناد بالادستی موجود در کشور است. به این منظور مشارکت هم‌افزای سیاست‌گذاران، کنشگران عرصه محیط‌زیست و تنوع زیستی و همچنین فعالان زنجیره ارزش مواد غذایی مختلف از مزرعه تا سفره، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. محقق شدن این اهداف تا سال ۲۰۳۰، زمینه‌ساز دستیابی به آرمان‌های کلان طراحی‌شده برای سال ۲۰۵۰ با محوریت «زندگی همگام با طبیعت» خواهد بود.

بنابراین، کاهش ضایعات مواد غذایی گامی بلند در مسیر بهره‌وری و تحقق عدالت در نظام غذایی است، و هم‌زمان راهی کارآمد برای حفاظت از تنوع زیستی و افزایش تاب‌آوری سیاره زمین محسوب می‌شود. پیوند میان این دو حوزه، نماد درک نوینی از توسعه پایدار است که در آن، هر لقمه نجات‌یافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنی‌تر، سالم‌تر و هماهنگ‌تر با طبیعت محسوب می‌شود.

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.