با ما همراه باشید

دانستنی ها

تاریخچه‌ کشت؛ گریپ‌فروت ترکیبی طبیعی از مرکبات

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: نخستین شواهد کشت گریپ‌فورت در جهان به دوره‌های جدیدتری بازمی‌گردد و برخلاف بسیاری از مرکبات دیگر که سرمنشأ آنها مناطق جنوب شرقی آسیاست، اولین‌بار در جزایر کارائیب کشف و کشت شده است. این میوه احتمالاً ترکیبی طبیعی یا دست‌ساز از مرکبات دیگر مانند پرتقال و پوملو بوده است.
در نوشته‌‌ی حاضر به تاریخچه‌ کشت این میوه در جهان و ایران می‌پردازیم.

به گزارش اخبار روزانه‌ی کشاورزی، گریپ‌فروت احتمالاً در قرن 18 میلادی در منطقه‌ی کارائیب، به‌خصوص جزایر بارابادوس کشف و کشت شده است و همان‌طور که در ابتدا گفته شد، حاصل ترکیبی طبیعی یا دست‌ساز از مرکبات دیگر بوده است.
نخستین توصیف‌ها درباره‌ی میوه در گزارش‌ها و توصیف‌های گیاه‌شناسان اروپایی قرن 18 و 19 ثبت شده است. توماس دو سوسور اولین بار در سال 1770 در جزیره‌ی باربادوس با این میوه مواجه شده و آن را ثبت کرده است.
این میوه از کارائیب به ایالات متحده‌ی آمریکا و سپس اروپا منتقل شده است. گریپ‌فروت در سال 1800 میلادی در فلوریدا کاشته شد و بعدها این ایالت به یکی از مراکز مهم تولید این میوه تبدیل شد. فلوریدا به دلیل آب‌وهوای گرمسیری و نیمه‌گرمسیری و خاک مناسب، به مرکز اصلی تولید گریپ‌فروت تبدیل شد و بعدها با توسعه‌ی راه‌آهن و بازارهای بزرگ، صادرات محصولات آن افزایش یافت.
در طول قرن بیستم کشت گریپ‌فروت در مناطق جنوبی و مرکزی کالیفرنیا که آ‌ب‌وهوایی مشابه مناطق مدیترانه داشتند، رشد و گسترش یافت. امروزه ایالات متحده‌ی آمریکا از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گریپ‌فروت در جهان است.
در میان کشورهای آمریکا لاتین نیز مکزیک بیشترین حجم گریپ‌فروت را در قاره‌ی آمریکا تولید می‌کند و کشورهای شیلی و کلمبیا نیز این میوه را به‌صورت محدودتری تولید می‌کنند.

ورود گریپ‌فروت به قاره‌ی اروپا
پس از اینکه گریپ‌فروت در کارائیب کشف شد، در اواخر قرن 18 به واسطه‌ی استعمارگران اروپایی به قاره‌ی اروپا رفت. در آن زمان بیشتر به‌عنوان گیاهی تزیینی و میوه‌ای نادر در گلخانه‌ها و باغ‌های سلطنتی نگهداری می‌شد و یک محصول کشاورزی عام نبود. در قرن بیستم با گسترش شناخت علمی درباره‌ی گریپ‌فروت، این میوه در کشورهای مدیترانه‌ای اروپا مانند اسپانیا، ایتالیا، قبرس و یونان به‌صورت آزمایشی و محدود کشت شد و این کشورها به دلیل آ‌ب‌وهوای گرم و طولانی بودن فصل رشد، موفق به پرورش تجاری گریپ‌فروت شدند. با افزایش تقاضا برای گریپ‌فروت در اروپا، کشت آن به‌خصوص پس از جنگ جهانی دوم کمی افزایش یافت، اما همچنان در مقایسه با پرتقال یا نارنگی در سطح پایین‌تری باقی ماند.
امروزه اسپانیا بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی گریپ‌فروت در اروپاست و این میوه در مناطقی مانند آندلس و مورسیا کشت می‌شود و محصول آن بیشتر به کشورهای اروپای شمالی صادر می‌شود. قبرس، ایتالیا و یونان پس از اسپانیا مهم‌ترین تولیدکنندگان این میوه در اروپا هستند.

ورود گریپ‌فروت به آسیا
گریپ‌فروت منشأ آسیایی ندارد و در اواخر قرن 19 و اوائل قرن 20 میلادی به قاره‌ی آسیا وارد شده است. ورود اولیه‌ی آن به این قاره از‌طریق روابط تجاری با اروپا و آمریکا صورت گرفته است. گریپ‌فروت در آسیا نیز مانند اروپا گیاهی نادر و عجیب در باغ‌های سلطنتی یا باغ‌های گیاه‌شناسی بود، اما کشت تجاری آن از اواسط قرن 20 در اقلیم‌های گرمسیری و نیمه‌گرمسیری این قاره، به‌ویژه کشورهای جنوب، جنوب شرقی و شرق آسیا، آغاز شد.
امروزه چین با داشتن سابقه‌ی طولانی در پرورش مرکبات، بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی گریپ‌فروت جهان است. هند، اسراییل و ایران پس از چین، بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گریپ‌فروت در قاره‌ی آسیا هستند.

گریپ‌فروت از چه زمانی در ایران پرورش یافت؟
همان‌طور که پیشتر گفته شد، گریپ‌فروت بومی قاره‌ی آسیا نبود. ورود آن به ایران به دهه‌ی 1320 تا 1330 خورشیدی بازمی‌گردد. احتمالاً این میوه ازطریق کشاورزان مهاجر یا کارشناسان خارجی یا باغ‌های تحقیقاتی به ایران وارد شده یا ازطریق روابط تجاری با هند و کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس به این کشور رسیده است.
کشت آزمایشی این میوه در ایران در دهه‌ی 40 و 50 خورشیدی آغاز شد. وزارت کشاورزی و برخی مراکز اصلاح نباتان در جنوب کشور، در دوره‌ی پهلوی دوم کشت آزمایشی این میوه را در استان‌های فارس، خوزستان و هرمزگان شروع کردند و نتایج این کشت آزمایشی نشان داد این میوه در اقلیم‌های گرم و مرطوب و نیمه‌گرمسیری ایران رشد خوبی دارد.
در دهه‌های 60 تا 80 خورشیدی با افزایش آگاهی عمومی درباره‌ی فواید تغدیه‌ای گریپ‌فروت، تقاضا برای این میوه افزایش یافت و درحالی‌که همچنان در هرمزگان، خوزستان و فارس کشت می‌شد، پرورش آن در استان‌های بوشهر، مازندران و گیلان نیز گسترش یافت.
امروزه دو رقم گریپ‌فروت صورتی و سفید در ایران به عمل می‌آید.

تاریخچه‌ی گریپ‌فروت در قاره‌ی آفریقا
این میوه در اوائل قرن 20 میلادی از بریتانیا و فرانسه به مستعمره‌های آفریقایی این کشورها وارد شد و به‌عنوان گیاهی زینتی در مزارع تحت مالکیت اروپاییان در آفریقای جنوبی، کنیا، مصر و الجزایر کاشته شد.
امروزه آفریقای جنوبی بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی گریپ‌فروت در قاره‌ی آفریقاست. این میوه در مصر نیز در دلتای نیل و مناطق اطراف قاهره و اسکندریه با استفاده از منابع آبی نیل و زیرساخت‌های صادراتی تولید می‌شود. بیشتر محصول گریپ‌فروت مصر به اروپا، خاورمیانه و روسیه صادر می‌شود. الجزایر، تونس و کنیا هم گریپ‌فروت تولید می‌کنند.

گریپ‌فروت در اقیانوسیه
این میوه احتمالاً در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم ازطریق مهاجران بریتانیایی به استرالیا و جزایر اقیانوس آرام وارد شده است. گریپ‌فروت در آغاز بیشتر به‌عنوان یک گیاه زینتی در مناطق گرم‌تر استرالیا کاشته می‌شد.
امروزه این میوه در ایالت‌های گرمسیری و نیمه‌گرمسیری استرالیا مانند کویینزلند، نیو ساوت ولز و استرالیای غربی تولید می‌شود. استرالیا یکی از کشورهایی است که بر روی گریپ‌فروت اصلاح نژاد انجام داده و ارقام جدیدی از این میوه تولید کرده که طعم ملایم‌تر و تلخی کمتری از دیگر انواع این میوه دارد.
تولید این میوه در نیوزیلند بسیار محدود و برای مصرف داخلی است. جزایر اقیانوسیه مانند فیجی، تونگا و ساموآ نیز به‌صورت محدود گریپ‌فروت تولید می‌کنند، اما تولید آن صنعتی و صادراتی نیست.

دانستنی ها

پاسخ به معضل دیرینه ضایعات کشاورزی و غذایی

موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، با هدف واکاوی علل و ارائه راه‌حل‌های عملی برای معضل دیرپای «ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی»، نشست تخصصی را روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ به صورت حضوری و آنلاین برگزار می‌کند.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: نشست تخصصی برای واکاوی چالش‌های مدیریت ضایعات کشاورزی و غذایی برگزار می‌شود.

به گزارش خبرنگار ما و به نقل از روابط عمومی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، نشست تخصصی با عنوان «چالش‌های اجرایی و راهکارهای عملیاتی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی» روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ برگزار می‌شود.
این نشست تخصصی که در چارچوب «همایش ملی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذا و ترویج فرهنگ مصرف درست» سازماندهی شده است، با هدف واکاوی عمیق موانع پیشِ رو و ارائه راه حل‌های کاربردی برای کاهش ضایعات در این حوزه حیاتی برگزار می‌گردد.

جزئیات برگزاری نشست:
زمان: چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴، از ساعت ۹ تا ۱۱:۳۰
محل برگزاری: موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی
شیوه برگزاری: حضوری و وبیناری

بر اساس این اطلاعیه، متخصصان، پژوهشگران، فعالان بخش کشاورزی و تمامی علاقه‌مندان به این موضوع می‌توانند به صورت حضوری در محل برگزاری نشست حاضر شده و یا از طریق بستر وبینار به صورت آنلاین در این رویداد مشارکت کنند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی به عنوان یکی از کلیدی‌ترین حلقه‌های زنجیره تأمین امنیت غذایی کشور، نیازمند عزمی ملی و بهره‌گیری از دانش و فناوری روز است. انتظار می‌رود این نشست با ایجاد فضایی برای تبادل نظر بین صاحب‌نظران و مجریان، گامی مؤثر در جهت تدوین راهکارهای عملی و کاهش چالش‌های پیشِ رو بردارد.

 

ادامه مطلب

دانستنی ها

حفظ میراث ژنتیکی؛ اسب کاسپین، گنجینه‌ای در آستانه فراموشی

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: در گستره متنوع ذخایر ژنتیکی ایران، گونه‌های ارزشمندی وجود دارند که نه تنها از نظر زیست‌شناسی حائز اهمیت هستند، بلکه بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی این مرز و بوم محسوب می‌شوند. در این میان، اسب کاسپین به عنوان یکی از اصیل‌ترین و نادرترین نژادهای اسب در جهان، جایگاهی بی‌بدیل دارد. نژادی که با قدمتی بیش از پنج هزار سال، در نقش‌برجسته‌های تخت جمشید جاودانه شده و منشأ پیدایش اسب‌های خونگرم امروزی شناخته می‌شود.

متأسفانه این میراث ارزشمند ملی، به رغم شهرت جهانی، در داخل کشور با چالش‌های جدی مواجه است. کاهش جمعیت، محدودیت تنوع ژنتیکی و فقدان برنامه اقتصادی پایدار، بقای این نژاد منحصربه‌فرد را با تهدید روبرو ساخته است.

این گزارش که بر اساس بیانات دکتر هوشنگ دهقان‌زاده، معاون پژوهشی و رئیس بخش تحقیقات علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان تهیه شده، به بررسی تاریخچه، اهمیت و اقدامات در دست اجرا برای حفظ و احیای این گنجینه ژنتیکی می‌پردازد. در ادامه، جزئیات علمی، چالش‌های پیش‌رو و راهکارهای نوین برای تضمین آینده اسب کاسپین را از زبان مباشر این پروژه ملی خواهیم شنید.

وی در ابتدای این گزارش با معرفی مسئولیت خود گفت: «به عنوان مسئول بخش تحقیقات علوم دامی، یکی از مهم‌ترین مأموریت‌های ما مدیریت مجتمع تحقیقات و آموزش حفظ ذخایر ژنتیکی اسب کاسپین است که یک مجتمع کاملاً منحصربه‌فرد در سطح کشور محسوب می‌شود.»

دهقان‌زاده با اشاره به پیشینه تاریخی این نژاد ارزشمند افزود: «اسناد و شواهد تاریخی از جمله نقوش برجسته در تخت جمشید، نشان می‌دهد که اسب کاسپین با قدمتی بیش از ۵۰۰۰ سال، یکی از اجداد اصلی اسب‌های خونگرم امروزی است. تحقیقات پروفسور گاس کاتران از آمریکا نیز این موضوع را از نظر ژنتیکی تأیید کرده است.»

معاون پژوهش مرکز تحقیقات گیلان در ادامه به ویژگی‌های منحصربه‌فرد این نژاد اشاره کرد و گفت: «مهم‌ترین ویژگی ظاهری اسب کاسپین، قد کوتاه آن است که آن را به استانداردی جهانی برای آموزش سوارکاری به کودکان و نوجوانان تبدیل کرده است.»

وی با بیان چالش‌های پیش‌روی حفظ این نژاد اظهار داشت: «متأسفانه تمامی اسب‌های کاسپین خارج از ایران، از نوادگان تعداد محدودی هستند که دهه‌ها پیش از کشور خارج شدند. این امر باعث کاهش شدید تنوع ژنتیکی و افزایش هم‌خونی در جمعیت جهانی آنان شده است.»

دهقان‌زاده در بخش دیگری از گزارش خود به اقدامات عملی صورت گرفته پرداخت و توضیح داد: «پس از انتقال گله اصلی از ایستگاه تحقیقاتی خوجیر به مجتمع فعلی در سال ۱۳۹۰، برنامه‌ریزی ما بر دو محور اصلی متمرکز شده است: اول، حفظ و توسعه گله تحت مدیریت با اجرای برنامه‌های دقیق اصلاح نژادی، و دوم، شناسایی و ثبت اسب‌های کاسپین در سراسر کشور که تاکنون منجر به میکروچیپ‌گذاری حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ رأس شده است.»

وی در ادامه پروژه‌های تحقیقاتی در دست اجرا را برشمرد و افزود: «پروژه‌های مهمی از قبیل “ثبت و پایش اسب کاسپین” و “بررسی پروفایل مولکولی با استفاده از نشانگرهای میکروساتلایت” در حال انجام است. هدف نهایی ما تدوین نخستین کتاب تبارنامه این نژاد ارزشمند است.»

این مقام مسئول در پایان با اشاره به ضرورت توسعه اقتصادی این نژاد، راهکار استراتژیک خود را اینگونه تشریح کرد: «برای خروج از چالش انقراض، باید توجیه اقتصادی ایجاد کنیم. با توجه به ممنوعیت‌های نسبی صادرات، ما پیشنهاد داده‌ایم که صادرات اسپرم و انتقال جنین در دستور کار قرار گیرد. یک طرح ملی نیز با همکاری نهادهای پژوهشی معتبر کشور پیشنهاد شده که امیدواریم با تأمین اعتبار، شاهد اجرایی شدن آن باشیم.»

وی در پایان تأکید کرد: «حفظ اسب کاسپین تنها یک وظیفه تحقیقاتی نیست، بلکه یک مسئولیت ملی برای نگهداری از میراث ژنتیکی و تاریخی کشورمان است.»

ادامه مطلب

دانستنی ها

نجات تنوع زیستی در گرو کاهش ضایعات مواد غذایی

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: دو پژوهشگر برجسته کشاورزی کشور، کاهش ضایعات مواد غذایی از مزرعه تا سفره را نماد درک نوینی از توسعه پایدار خواندند و تأکید کردند: هر لقمه نجات‌یافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنی‌تر و سالم‌تر است. این امر با کاهش نیاز به گسترش کشت و بهره‌برداری بی‌رویه از منابع، مستقیم‌ترین راه برای حفظ تنوع زیستی محسوب می‌شود.

به گزارش داوان نیوز، دکتر اسکندر زند (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور) و دکتر هما بهمدی (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی) در یادداشتی مشترک، کاهش ضایعات مواد غذایی را گامی بلند در مسیر بهره‌وری و تحقق عدالت در نظام غذایی دانستند. در این یادداشت آمده است؛

امروزه یکی از چالش‌های بزرگ جهان از بین رفتن تنوع زیستی است، به طوری که در آخرین گزارش جهانی، خطر از بین رفتن یک میلیون گونه گیاهی و جانوری گوشزد شد.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، اصلی‌ترین عوامل کاهش تنوع زیستی در کره زمین به ترتیب اهمیت عبارت‌اند از: بهره‌برداری بیش از حد از منابع (با سهم 37 درصد)، تخریب و تغییر زیستگاه (با سهم ۳۱ درصد) ، نابودی زیستگاه (با سهم 13 درصد)، تغییر اقلیم (با سهم 7 درصد)، گونه‌های مهاجم (با سهم 5 درصد)، آلودگی (با سهم 4 درصد) و بیماری (با سهم 2 درصد). همان‌طور که ملاحظه می‌شود بهره‌برداری بیش از حد از منابع بیشترین نقش را در کاهش تنوع زیستی دارد.

برای مهار این فشارهای فزاینده بر نظام‌های طبیعی و توقف روند تخریب تنوع زیستی، «چارچوب جهانی تنوع زیستی کومینگ-مونترال» در سال ۲۰۲۲ به تصویب رسید. این چارچوب که حاصل سال‌ها مذاکره فشرده سیاسی و علمی میان کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی از جمله ایران است، با دربرگیری ۲۳ هدف مشخص، نقشه ‌راهی برای حفاظت از تنوع زیستی و بازسازی رابطه انسان و طبیعت تا سال ۲۰۳۰ ترسیم می‌کند.در میان این اهداف دو گانه، هدف ۱۶ چنین عنوان می‌کند که: لازم است از طریق اعمال سیاست‌ها، آیین‌نامه‌ها و چارچوب‌های نظارتی حمایتی، ارتقای آموزش و دسترسی مناسب به اطلاعات موردنیاز و دقیق، یا جایگزین‌های آنها، نسبت به ترغیب و توانمندسازی مردم برای امکان انتخاب گزینه‌های مصرف پایدار اطمینان حاصل شود تا در سال ۲۰۳۰ ردپای جهانی مصرف، به‌گونه‌ای منصفانه و برابر و از طریق نصف کردن ضایعات جهانی غذا، کاهش قابل‌ملاحظه در پرمصرفی، همچنین کاهش پایدار تولید ضایعات کاهش یابد و از این مسیر، تمامی مردم در هماهنگی با کره زمین، زندگی خوبی داشته باشند.

اجرای هدف ۱۶ می‌تواند نقطه پیوندی میان امنیت غذایی، پایداری منابع و حفاظت از تنوع زیستی ایجاد کند. کاهش ضایعات، فشار بر نظام تولید را کاهش داده و نیاز به گسترش سطح زیر کشت، استفاده از نهاده‌های شیمیایی و تخریب زیستگاه‌های طبیعی را محدود می‌سازد. کاهش ضایعات مواد غذایی در نظام پایدار کشاورزی و غذا و حرکت به سمت ضایعات صفر با بهره‌گیری از مدیریت بهینه ضایعات و پسماندهای تولید و فراوری، ایجاد ارزش افزوده بالاتر در قالب اقتصاد چرخشی، کاهش دفع غیراصولی پسماندها و ترویج فرهنگ مصرف مسئولانه، راهکاری مؤثر در افزایش بهره‌وری تولید و کاهش بهره‌برداری بیش از حد از منابع، به‌ویژه منابع پایه مانند آب و خاک است.از آنجایی که دستیابی به این اهداف ۲۳ گانه برای کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی لازم‌الاجرا است، شایسته است که دست‌اندرکاران برنامه هفتم پیشرفت کشور، برنامه‌های لازم برای عملیاتی شدن این اهداف را در دستور کار قرار دهند.

این اهداف در تطابق و هماهنگی کامل با اهداف و برنامه‌های مندرج در «سند ملی دانش‌بنیان امنیت غذایی» و سایر اسناد بالادستی موجود در کشور است. به این منظور مشارکت هم‌افزای سیاست‌گذاران، کنشگران عرصه محیط‌زیست و تنوع زیستی و همچنین فعالان زنجیره ارزش مواد غذایی مختلف از مزرعه تا سفره، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. محقق شدن این اهداف تا سال ۲۰۳۰، زمینه‌ساز دستیابی به آرمان‌های کلان طراحی‌شده برای سال ۲۰۵۰ با محوریت «زندگی همگام با طبیعت» خواهد بود.

بنابراین، کاهش ضایعات مواد غذایی گامی بلند در مسیر بهره‌وری و تحقق عدالت در نظام غذایی است، و هم‌زمان راهی کارآمد برای حفاظت از تنوع زیستی و افزایش تاب‌آوری سیاره زمین محسوب می‌شود. پیوند میان این دو حوزه، نماد درک نوینی از توسعه پایدار است که در آن، هر لقمه نجات‌یافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنی‌تر، سالم‌تر و هماهنگ‌تر با طبیعت محسوب می‌شود.

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.