دانستنی ها
تاریخچه کشت فلفل دلمهای؛ این شیرین عطرآگین!
پایگاه داوان نیوز: فلفل دلمهای با نام علمیCapsicum Annuum ، که امروزه در 5 رنگ سبز، قرمز، نارنجی، زرد و سفید (یا کرم) تولید میشود، همچون سلف خود فلفل قرمز، بومی قارهی آمریکا بود و به دست انسانها اهلی و کشت شده بود . این گیاه در ابتدا بهصورت وحشی در آمریکای مرکزی رشد میکرد و پس از اهلی شدن، همزمان با قرونی که اروپاییها قارهی آمریکا را کشف کردند، به سایر نقاط جهان منتقل شد.
نوشتهی حاضر به تاریخچهی اهلیسازی، کشت این گیاه در قارههای جهان و کشورمان ایران میپردازد.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، نخستین شواهد کشت فلفل دلمهای در جهان به 5 تا 7 هزار سال پیش از میلاد مسیح در مناطق آمریکای مرکزی، بهویژه مکزیک و مناطق اطراف آن بازمیگردد. این نوع فلفل یکی از قدیمیترین گیاهانی است که به دست بومیان آمریکا اهلی شده است. در برخی از مناطق جنوب غربی آمریکای شمالی (مانند نیومکزیکو و آریزونای امروزی) انواع فلفل تند کشت میشد، اما فلفل دلمهای شیرین کمتر رایج بود.
با ورود اروپاییان از قرن 16 میلادی به بعد، فلفل دلمهای بهصورت گسترده به آمریکای شمالی وارد شد و کاشت آن رواج پیدا کرد و به جزئی از کشاورزی و آشپزی مناطق مختلف ایالات متحده تبدیل شد. در قرن 18 و 19 کشت فلفل دلمهای، بهخصوص در ایالات جنوبی و مرکزی که شرایط اقلیمی مناسبی داشتند، گسترش بیشتری یافت.
امروزه ایالات متحده بزرگترین تولیدکنندهی فلفل دلمهای در آمریکای شمالی است که بخشی از محصولات آن صادر میشود. این گیاه در کانادا کشت محدودی دارد.
مکزیک نیز بزرگترین تولیدکنندهی فلفل دلمهای در کل قارهی آمریکاست که بخش بزرگی از محصولات آن به بازارهای جهانی صادر میشود. در آمریکای جنوبی در کشاورزی سنتی و مدرن پرو نیز انواع فلفل دلمهای کشت و مصرف میشود.
فلفل دلمهای چگونه به اروپا رفت؟
فلفل دلمهای هم مثل بسیاری از گیاهانی که خاستگاه اولیهی آنها قارهی آمریکا بود، به دست اروپاییان به قارهی اروپا وارد شد. این انتقال بخشی از «تبادل کلمبیایی» در قرن 15 میلادی بود که طی آن محصولات، گیاهان، حیوانات و فرهنگها بین دنیای جدید در قارهی آمریکا و دنیای قدیم (اروپا، آسیا و آفریقا) تبادل شد.
پس از کشف آمریکا در 1492 میلادی، اروپاییان با این نوع فلفل آشنا شدند. در ابتدا کاشفان اسپانیایی و پرتغالی آن را با خود به اروپا بردند. این گیاه به دلیل طعم، رنگ و ارزش غذاییاش خیلی سریع به کشاورزی و آشپزی اروپایی راه پیدا کرد و در مناطق جنوبی اروپا مانند اسپانیا، ایتالیا، پرتغال و یونان کاشته شد. به مرور فلفل دلمهای شیرین نیز به کام مردم اروپا نشست و کسانی که طعم فلفلهای تند را دوست نداشتند، به این نوع فلفل خو گرفتند.
امروزه اسپانیا بزرگترین تولیدکنندهی فلفل دلمهای در قارهی اروپاست که بخش بزرگی از محصولات آن به خارج از اروپا نیز صادر میشود. کشت گلخانهای این گیاه در هلند نیز رواج دارد و استفاده از فناوریهای پیشرفتهی گلخانهای سبب شده است که کشت این محصول در تمام طول سال در این کشور ممکن باشد.
در مناطق جنوبی ایتالیا و فرانسه هم فلفل دلمهای بهطور گسترده کشت میشود و لهستان و مجارستان نیز بهخصوص در فصلهای گرم سال، این گیاه را تولید میکنند.

تبادل کلمبیایی دامن قارهی آسیا را هم گرفت!
فلفل دلمهای در قرن 16 میلادی ازطریق تجارت دریایی از اروپا وارد آسیا شد. پرتغالیهای و اسپانیاییها که در آن زمان بزرگترین قدرتهای دریایی جهان بودند، فلفل را به هند، چین، ژاپن و آسیای جنوب شرقی وارد کردند. پرتغالیها در گوآ، مالزی، اندنزی و چین مستعمراتی داشتند که در آنها به کشت فلفل دلمهای پرداختند.
این نوع فلفل در ابتدا بهعنوان یک گیاه زینتی و دارویی استفاده میشد، اما به دلیل رنگ و طعم جالبش، به آشپزی و کشاورزی محلی راه پیدا کرد و کشاورزان آسیایی بهسرعت با آن سازگار شدند و انواع متفاوتی از آن را پرورش دادند.
امروزه چین، هند، ترکیه، ایران، کرهی جنوبی و ژاپن مهمترین تولیدکنندگان فلفل دلمهای در آسیا هستند.
تاریخچهی فلفل دلمهای در ایران
فلفل دلمهای احتمالاً نخستین بار در قرن 16 و 17 میلادی ازطریق مسیرهای تجاری بین ایران و اروپا به واسطهی بازرگانان پرتغالی و اسپانیایی به ایران وارد شده است. در قرن 18 و 19 میلادی کشت این نوع فلفل در مناطق گرمسیری و نیمهگرمسیری ایران بهویژه در استانهای جنوبی مانند هرمزگان، بوشهر و خوزستان شروع شد و بهتدریج در استانهای دیگر گسترش یافت و وارد فرهنگ کشاورزی و غذایی مردم ایران شد و از آن در پخت دلمه نیز استفاده شد و به همین دلیل فلفل دلمهای نام گرفت. البته باید گفت که دلمه کلمهای است که از زبان ترکی عثمانی به فارسی وارد شده و معنای آن پرشده یا پر کردن است.
در قرن بیستم با توسعهی کشاورزی صنعتی و مدرن، کشت فلفل دلمهای در استانهای فارس، تهران، اصفهان و گلستان نیز رواج پیدا کرد. امروزه ایران یکی از مهمترین تولیدکنندگان فلفل دلمهای در غرب آسیاست. این محصول در فضای گلخانهای و فضای باز کشت میشود.
فلفل دلمهای چگونه به قارهی آفریقا وارد شد؟
پرتغالیها و اسپانیاییها در قرن 16 میلادی پس از کشف قارهی آمریکا و آغاز تبادل کلمبیایی، فلفل دلمهای را به قارهی آفریقا نیز وارد کردند. پرتغالیها در مستعمرات خود در سواحل غربی و جنوبی آفریقا، نقش مهمی در معرفی این محصول جدید در قارهی آفریقا ایفا کردند.
این نوع فلفل ابتدا در مناطق ساحلی غرب و شرق آفریقا در کشورهای آنگولا، موزامبیک و نیجریه کاشته شد و بهسرعت با آبوهوای مناطق گرم و مرطوب آفریقا سازگار شد و کشت آن در مناطق مرکزی و شرقی این قاره نیز رواج پیدا کرد.
امروزه فلفل دلمهای در کشورهای مختلف آفریقا مانند نیجریه، مصر، کنیا، آفریقای جنوبی و مراکش کشت میشود و نقش مهمی در تغذیه و اقتصاد کشاورزی این کشورها ایفا میکند.
ورود فلفل دلمهای به اقیانوسیه
ورور فلفل دلمهای به قارهی اقیانوسیه نیز به قرن 16 و 17 میلادی برمیگردد. کاشفان پرتغالی، اسپایایی و هلندی نقش مهمی در انتقال این محصول به جزایر اقیانوسیه داشتند.
این محصول ابتدا در مناطق گرمسیر جزایر اقیانوسیه مانند فیجی، ساموآ، تونگا و جزایر هاوایی کاشته شد و بهتدریج وارد کشاورزی محلی این مناطق شد. در قرن 18 و 19 میلادی با گسترش تجارت دریایی و افزایش تبادل بین جزایر، کشت این نوع فلفل بیشتر در اقیانوسیه گسترش پیدا کرد و به مرور به بخشی از رژیم غذایی مردم تبدیل شد.
امروزه فلفل دلمهای در استرالیا، نیوزیلند و جزایر بزرگتر اقیانوسیه به صورت تجاری و گلخانهای کشت میشود.
در دو قرن اخیر با پیشرفت کشاورزی مدرن کشت فلفل دلمهای در نیوزیلند شکل تجاری به خود گرفت و این کشور بهصورت گلخانهای یا در زمینهای کشاورزی به تولید آن مشغول است و محصول تازهی آن به مصرف داخلی مردم این کشور میرسد.

دربارهی انواع فلفل دلمهای بیشتر بدانیم
فلفل دلمهای سبز از آشناترین انواع این فلفل است که پیش از رسیدنِ کامل برداشت میشود و نسبت به دیگر انواع این فلفل طعم تلختری دارد. فلفل دلمهای قرمز گونهی دیگری از این فلفل است که طعم آن شیرینتر از فلفل دلمهای سبز است و بیشترین میزان ویتامین Cرا دارد. فلفل دلمهای زرد طعمی ملایم و کمی میوهای دارد. فلفل دلمهای نارنجی نیز در آشپزی و انواع سالادها استفاده میشود و طعم آن نسبتاً شیرین است. البته فلفل دلمهای سفید نیز وجود دارد که کمتر رایج است و طعم ملایمی دارد.
اما این رنگهای مختلف چطور در فلفل دلمهای به وجود میآیند؟ وقتی فلفل دلمهای هنوز نارس است، معمولاً رنگ آن سبز است که ناشی از رنگدانهی سبز است. با رسیدن این نوع فلفل ممکن است رنگدانههای پنهان قرمز، نارنجی و زرد آن آشکار شود. البته متفاوتبوددن رنگ فلفل دلمهای پدیدهای ژنتیکی نیز هست که باعث میشود کشاورزان به رنگهای انتخابی این گیاه دست یابند.
دانستنی ها
پاسخ به معضل دیرینه ضایعات کشاورزی و غذایی
موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، با هدف واکاوی علل و ارائه راهحلهای عملی برای معضل دیرپای «ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی»، نشست تخصصی را روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ به صورت حضوری و آنلاین برگزار میکند.
پایگاه خبری داوان نیوز: نشست تخصصی برای واکاوی چالشهای مدیریت ضایعات کشاورزی و غذایی برگزار میشود.
به گزارش خبرنگار ما و به نقل از روابط عمومی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، نشست تخصصی با عنوان «چالشهای اجرایی و راهکارهای عملیاتی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی» روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ برگزار میشود.
این نشست تخصصی که در چارچوب «همایش ملی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذا و ترویج فرهنگ مصرف درست» سازماندهی شده است، با هدف واکاوی عمیق موانع پیشِ رو و ارائه راه حلهای کاربردی برای کاهش ضایعات در این حوزه حیاتی برگزار میگردد.
جزئیات برگزاری نشست:
زمان: چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴، از ساعت ۹ تا ۱۱:۳۰
محل برگزاری: موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی
شیوه برگزاری: حضوری و وبیناری
بر اساس این اطلاعیه، متخصصان، پژوهشگران، فعالان بخش کشاورزی و تمامی علاقهمندان به این موضوع میتوانند به صورت حضوری در محل برگزاری نشست حاضر شده و یا از طریق بستر وبینار به صورت آنلاین در این رویداد مشارکت کنند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی به عنوان یکی از کلیدیترین حلقههای زنجیره تأمین امنیت غذایی کشور، نیازمند عزمی ملی و بهرهگیری از دانش و فناوری روز است. انتظار میرود این نشست با ایجاد فضایی برای تبادل نظر بین صاحبنظران و مجریان، گامی مؤثر در جهت تدوین راهکارهای عملی و کاهش چالشهای پیشِ رو بردارد.
دانستنی ها
حفظ میراث ژنتیکی؛ اسب کاسپین، گنجینهای در آستانه فراموشی
پایگاه خبری داوان نیوز: در گستره متنوع ذخایر ژنتیکی ایران، گونههای ارزشمندی وجود دارند که نه تنها از نظر زیستشناسی حائز اهمیت هستند، بلکه بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی این مرز و بوم محسوب میشوند. در این میان، اسب کاسپین به عنوان یکی از اصیلترین و نادرترین نژادهای اسب در جهان، جایگاهی بیبدیل دارد. نژادی که با قدمتی بیش از پنج هزار سال، در نقشبرجستههای تخت جمشید جاودانه شده و منشأ پیدایش اسبهای خونگرم امروزی شناخته میشود.
متأسفانه این میراث ارزشمند ملی، به رغم شهرت جهانی، در داخل کشور با چالشهای جدی مواجه است. کاهش جمعیت، محدودیت تنوع ژنتیکی و فقدان برنامه اقتصادی پایدار، بقای این نژاد منحصربهفرد را با تهدید روبرو ساخته است.
این گزارش که بر اساس بیانات دکتر هوشنگ دهقانزاده، معاون پژوهشی و رئیس بخش تحقیقات علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان تهیه شده، به بررسی تاریخچه، اهمیت و اقدامات در دست اجرا برای حفظ و احیای این گنجینه ژنتیکی میپردازد. در ادامه، جزئیات علمی، چالشهای پیشرو و راهکارهای نوین برای تضمین آینده اسب کاسپین را از زبان مباشر این پروژه ملی خواهیم شنید.
وی در ابتدای این گزارش با معرفی مسئولیت خود گفت: «به عنوان مسئول بخش تحقیقات علوم دامی، یکی از مهمترین مأموریتهای ما مدیریت مجتمع تحقیقات و آموزش حفظ ذخایر ژنتیکی اسب کاسپین است که یک مجتمع کاملاً منحصربهفرد در سطح کشور محسوب میشود.»
دهقانزاده با اشاره به پیشینه تاریخی این نژاد ارزشمند افزود: «اسناد و شواهد تاریخی از جمله نقوش برجسته در تخت جمشید، نشان میدهد که اسب کاسپین با قدمتی بیش از ۵۰۰۰ سال، یکی از اجداد اصلی اسبهای خونگرم امروزی است. تحقیقات پروفسور گاس کاتران از آمریکا نیز این موضوع را از نظر ژنتیکی تأیید کرده است.»
معاون پژوهش مرکز تحقیقات گیلان در ادامه به ویژگیهای منحصربهفرد این نژاد اشاره کرد و گفت: «مهمترین ویژگی ظاهری اسب کاسپین، قد کوتاه آن است که آن را به استانداردی جهانی برای آموزش سوارکاری به کودکان و نوجوانان تبدیل کرده است.»
وی با بیان چالشهای پیشروی حفظ این نژاد اظهار داشت: «متأسفانه تمامی اسبهای کاسپین خارج از ایران، از نوادگان تعداد محدودی هستند که دههها پیش از کشور خارج شدند. این امر باعث کاهش شدید تنوع ژنتیکی و افزایش همخونی در جمعیت جهانی آنان شده است.»
دهقانزاده در بخش دیگری از گزارش خود به اقدامات عملی صورت گرفته پرداخت و توضیح داد: «پس از انتقال گله اصلی از ایستگاه تحقیقاتی خوجیر به مجتمع فعلی در سال ۱۳۹۰، برنامهریزی ما بر دو محور اصلی متمرکز شده است: اول، حفظ و توسعه گله تحت مدیریت با اجرای برنامههای دقیق اصلاح نژادی، و دوم، شناسایی و ثبت اسبهای کاسپین در سراسر کشور که تاکنون منجر به میکروچیپگذاری حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ رأس شده است.»

وی در ادامه پروژههای تحقیقاتی در دست اجرا را برشمرد و افزود: «پروژههای مهمی از قبیل “ثبت و پایش اسب کاسپین” و “بررسی پروفایل مولکولی با استفاده از نشانگرهای میکروساتلایت” در حال انجام است. هدف نهایی ما تدوین نخستین کتاب تبارنامه این نژاد ارزشمند است.»
این مقام مسئول در پایان با اشاره به ضرورت توسعه اقتصادی این نژاد، راهکار استراتژیک خود را اینگونه تشریح کرد: «برای خروج از چالش انقراض، باید توجیه اقتصادی ایجاد کنیم. با توجه به ممنوعیتهای نسبی صادرات، ما پیشنهاد دادهایم که صادرات اسپرم و انتقال جنین در دستور کار قرار گیرد. یک طرح ملی نیز با همکاری نهادهای پژوهشی معتبر کشور پیشنهاد شده که امیدواریم با تأمین اعتبار، شاهد اجرایی شدن آن باشیم.»
وی در پایان تأکید کرد: «حفظ اسب کاسپین تنها یک وظیفه تحقیقاتی نیست، بلکه یک مسئولیت ملی برای نگهداری از میراث ژنتیکی و تاریخی کشورمان است.»
دانستنی ها
نجات تنوع زیستی در گرو کاهش ضایعات مواد غذایی
پایگاه خبری داوان نیوز: دو پژوهشگر برجسته کشاورزی کشور، کاهش ضایعات مواد غذایی از مزرعه تا سفره را نماد درک نوینی از توسعه پایدار خواندند و تأکید کردند: هر لقمه نجاتیافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنیتر و سالمتر است. این امر با کاهش نیاز به گسترش کشت و بهرهبرداری بیرویه از منابع، مستقیمترین راه برای حفظ تنوع زیستی محسوب میشود.
به گزارش داوان نیوز، دکتر اسکندر زند (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور) و دکتر هما بهمدی (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی) در یادداشتی مشترک، کاهش ضایعات مواد غذایی را گامی بلند در مسیر بهرهوری و تحقق عدالت در نظام غذایی دانستند. در این یادداشت آمده است؛
امروزه یکی از چالشهای بزرگ جهان از بین رفتن تنوع زیستی است، به طوری که در آخرین گزارش جهانی، خطر از بین رفتن یک میلیون گونه گیاهی و جانوری گوشزد شد.
بر اساس گزارشهای منتشر شده، اصلیترین عوامل کاهش تنوع زیستی در کره زمین به ترتیب اهمیت عبارتاند از: بهرهبرداری بیش از حد از منابع (با سهم 37 درصد)، تخریب و تغییر زیستگاه (با سهم ۳۱ درصد) ، نابودی زیستگاه (با سهم 13 درصد)، تغییر اقلیم (با سهم 7 درصد)، گونههای مهاجم (با سهم 5 درصد)، آلودگی (با سهم 4 درصد) و بیماری (با سهم 2 درصد). همانطور که ملاحظه میشود بهرهبرداری بیش از حد از منابع بیشترین نقش را در کاهش تنوع زیستی دارد.
برای مهار این فشارهای فزاینده بر نظامهای طبیعی و توقف روند تخریب تنوع زیستی، «چارچوب جهانی تنوع زیستی کومینگ-مونترال» در سال ۲۰۲۲ به تصویب رسید. این چارچوب که حاصل سالها مذاکره فشرده سیاسی و علمی میان کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی از جمله ایران است، با دربرگیری ۲۳ هدف مشخص، نقشه راهی برای حفاظت از تنوع زیستی و بازسازی رابطه انسان و طبیعت تا سال ۲۰۳۰ ترسیم میکند.در میان این اهداف دو گانه، هدف ۱۶ چنین عنوان میکند که: لازم است از طریق اعمال سیاستها، آییننامهها و چارچوبهای نظارتی حمایتی، ارتقای آموزش و دسترسی مناسب به اطلاعات موردنیاز و دقیق، یا جایگزینهای آنها، نسبت به ترغیب و توانمندسازی مردم برای امکان انتخاب گزینههای مصرف پایدار اطمینان حاصل شود تا در سال ۲۰۳۰ ردپای جهانی مصرف، بهگونهای منصفانه و برابر و از طریق نصف کردن ضایعات جهانی غذا، کاهش قابلملاحظه در پرمصرفی، همچنین کاهش پایدار تولید ضایعات کاهش یابد و از این مسیر، تمامی مردم در هماهنگی با کره زمین، زندگی خوبی داشته باشند.
اجرای هدف ۱۶ میتواند نقطه پیوندی میان امنیت غذایی، پایداری منابع و حفاظت از تنوع زیستی ایجاد کند. کاهش ضایعات، فشار بر نظام تولید را کاهش داده و نیاز به گسترش سطح زیر کشت، استفاده از نهادههای شیمیایی و تخریب زیستگاههای طبیعی را محدود میسازد. کاهش ضایعات مواد غذایی در نظام پایدار کشاورزی و غذا و حرکت به سمت ضایعات صفر با بهرهگیری از مدیریت بهینه ضایعات و پسماندهای تولید و فراوری، ایجاد ارزش افزوده بالاتر در قالب اقتصاد چرخشی، کاهش دفع غیراصولی پسماندها و ترویج فرهنگ مصرف مسئولانه، راهکاری مؤثر در افزایش بهرهوری تولید و کاهش بهرهبرداری بیش از حد از منابع، بهویژه منابع پایه مانند آب و خاک است.از آنجایی که دستیابی به این اهداف ۲۳ گانه برای کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی لازمالاجرا است، شایسته است که دستاندرکاران برنامه هفتم پیشرفت کشور، برنامههای لازم برای عملیاتی شدن این اهداف را در دستور کار قرار دهند.
این اهداف در تطابق و هماهنگی کامل با اهداف و برنامههای مندرج در «سند ملی دانشبنیان امنیت غذایی» و سایر اسناد بالادستی موجود در کشور است. به این منظور مشارکت همافزای سیاستگذاران، کنشگران عرصه محیطزیست و تنوع زیستی و همچنین فعالان زنجیره ارزش مواد غذایی مختلف از مزرعه تا سفره، ضرورتی اجتنابناپذیر است. محقق شدن این اهداف تا سال ۲۰۳۰، زمینهساز دستیابی به آرمانهای کلان طراحیشده برای سال ۲۰۵۰ با محوریت «زندگی همگام با طبیعت» خواهد بود.
بنابراین، کاهش ضایعات مواد غذایی گامی بلند در مسیر بهرهوری و تحقق عدالت در نظام غذایی است، و همزمان راهی کارآمد برای حفاظت از تنوع زیستی و افزایش تابآوری سیاره زمین محسوب میشود. پیوند میان این دو حوزه، نماد درک نوینی از توسعه پایدار است که در آن، هر لقمه نجاتیافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنیتر، سالمتر و هماهنگتر با طبیعت محسوب میشود.
-
اقتصاد2 هفته پیشتغییر پارادایم در اقتصاد کشاورزی؛ از محدودیت منابع تا سازوکارهای نوین توسعه
-
دانستنی ها9 ماه پیشکسب و کار؛ شرایط ورود به شغل سم فروشی چیست؟
-
آموزش8 ماه پیشگام به گام با کاشت نهال های کشت بافتی خرمای مجول (قسمت اول؛ انتخاب زمین)
-
بازرگانی1 سال پیشآیا قیمت کود یارانه ای را می دانید؟
-
اسلایدر8 ماه پیشروش های کشت، صادرات و استان های فعال در کشت تنباکو
-
اسلایدر3 هفته پیشهمایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
-
خبرهای سازمانی3 هفته پیشانتقاد تند آنجفی؛ «دستفرمان خطا» ما را به بحران کشانده
-
استان ها8 ماه پیشکشت، صادرات و مناطق مهم تولید سیر در ایران

