تفاوت بین خشک کردن و کمپوست/ تبدیل کود و ضایعات آلی به منبعی ارزشمند

پایگاه خبری DA1news: اغلب کشاورزان در مورد امکان کمپوست در مناطقی با حداقل بارندگی و دماهای بالا سوالاتی مطرح می کنند که در جواب باید گفت: بله، نه تنها این امکان وجود دارد، بلکه روشی بهینه برای تبدیل کود و ضایعات آلی به منبعی ارزشمند است که محصولات را پرورش می دهد.
به گزارش گروه علمی اخبار روزاه کشاورزی، در حالی که بسیاری از کشاورزان به طور سنتی خشک کردن کود را به عنوان وسیله ای برای دفع و افزایش عملکرد انتخاب می کنند، امروزه علم نوین رویکرد متفاوتی را ارائه می دهد. بیایید تفاوت بین خشک کردن و کمپوست را بررسی کنیم.

کود خشک به دلیل غلظت بالای نمک و پتانسیل شستشوی نیتروژن می تواند برای گیاهان مضر باشد. با تبخیر رطوبت در طول خشک شدن، نمک هایی مانند کلرید سدیم و کلرید پتاسیم غلیظ تر می شوند که منجر به تجمع شوری خاک در طول زمان می شود.

شوری بیش از حد می تواند ریشه های گیاه را از آب محروم کند و باعث کم آبی و آسیب شود و در جذب مواد مغذی اختلال ایجاد کند، حتی اگر کود در ابتدا حاوی مواد مغذی مفید باشد. علاوه بر این، کود خشک می‌تواند پس از استفاده، نیتروژن را خیلی سریع آزاد کند و خطر شستشو و آلودگی آب‌های زیرزمینی را به دنبال داشته باشد.

در مقابل، کمپوست سازی یک فرآیند کنترل شده است که در آن مواد آلی، از جمله کود، تجزیه می شوند. میکروارگانیسم ها مواد آلی را تجزیه می کنند و کمپوست پایدار و غنی از مواد هوموس مانند تولید می کنند. کمپوست باعث تثبیت نیتروژن می شود و به تدریج مواد مغذی را برای گیاهان فراهم می کند و خطرات زیست محیطی را به حداقل می رساند. علاوه بر این، کمپوست ظرفیت نگهداری آب در خاک‌های خشک را افزایش می‌دهد و آن را به ویژه برای مناطقی با سطح بارش کم مفید می‌سازد. این نه تنها باعث رشد گیاهان می شود، بلکه به حفظ منابع آب نیز کمک می کند.

به طور خلاصه، در حالی که کود خشک ممکن است به گیاهان و سلامت خاک آسیب برساند ، کود کمپوست شده به عنوان یک اصلاح کننده ارزشمند خاک عمل می کند و باعث رشد قوی گیاهان و حاصلخیزی خاک می شود.