اسلایدر
حفاظت از منابع ژنتیکی، دانش و فرهنگ سنتی
پایگاه خبری DA1news: در طول نسلها و قرنها، مردم بومی و سایر متولیان دانش سنتی، تعداد زیادی از میراث فرهنگی و شیوهها، خلاقیتها و نوآوریهای مبتنی بر فرهنگ را توسعه دادهاند.
به گزارش گروه علمی اخبار روزانه کشاورزی، اخیراً دانش سنتی به عنوان موضوعی بالقوه برای حفاظت از مالکیت معنوی شناخته شده است. مقاله زیر مروری بر چالشها در این زمینه و اقداماتی که میتوان برای تضمین چنین حفاظتی انجام داد، ارائه میکند.
در حالی که هنوز هیچ تعریف بین المللی پذیرفته شده ای از دانش سنتی (TK) وجود ندارد، سازمان جهانی مالکیت فکری (WIPO) به TK به عنوان بدنه زنده ای از دانش اشاره می کند که توسعه یافته، پایدار و از نسلی به نسل دیگر در یک جامعه منتقل می شود. اغلب بخشی از هویت فرهنگی یا معنوی آن را تشکیل می دهد. عبارات فرهنگی سنتی (TCEs) به اشکالی اطلاق می شود که TK و فرهنگ در آنها بیان می شود. به عنوان مثال، یک تکنیک بافت سنتی TK است، در حالی که پارچه ایجاد شده با استفاده از آن تکنیک یا تزئینات سنتی روی آن TCEs است. نکته مهم، “سنتی” برابر با “قدیمی” یا “منسوخ” نیست، زیرا هر دو TK و TCE به طور مداوم در حال توسعه و بازسازی در یک جامعه هستند، به عنوان پاسخی به جهان در حال تغییر.
WIPO اغلب بین TK و TCE ها تمایز قائل می شود زیرا ممکن است مجموعه متفاوتی از حقوق مالکیت معنوی برای حمایت از آنها اعمال شود. به عنوان مثال، حمایت از علامت تجاری و حق چاپ ممکن است به برخی از انواع TCE مربوط باشد، در حالی که برخی TK ممکن است تحت قوانینی که حفاظت از اطلاعات محرمانه را کنترل می کند محافظت شود. با این حال، TK و TCE ها بسیاری از ویژگی های مشابه دارند، و گاهی اوقات، مخفف TK به عنوان مرجع برای هر دو TK و TCE استفاده می شود.
در مورد منابع ژنتیکی (GRs)، ماده 2 کنوانسیون تنوع زیستی آنها را به عنوان “مواد ژنتیکی با ارزش واقعی یا بالقوه” تعریف می کند و تعریف آن از “مواد ژنتیکی” عبارت است از “هر ماده ای با منشاء گیاهی، میکروبی یا دیگر حاوی واحدهای عملکردی”. از وراثت». نوآوری های مبتنی بر GRs در علوم مدرن اغلب تحت سیستم مالکیت معنوی، به ویژه توسط قوانین ثبت اختراع محافظت می شوند. برخی از TK مرتبط با GR ها از مردم بومی سرچشمه می گیرند، و آنها اغلب سوالاتی را در مورد حفاظت از چنین دانشی مطرح می کنند. این ممکن است برای مثال در مورد TK مربوط به استفاده از گیاهان پزشکی اعمال شود.
چگونه می توان از TK و TCE محافظت کرد؟
TK و TCE ها مخلوقات ذهن انسان هستند و دارایی معنوی هستند. حفاظت از مالکیت معنوی TK و TCE را می توان به عنوان اقداماتی برای جلوگیری از استفاده غیرمجاز یا سوء استفاده از آنها توسط اشخاص ثالث درک کرد. مسائل مربوط به سوء استفاده از TK و TCE ها نگرانی بزرگی برای مردم بومی است زیرا ممکن است باعث آسیب معنوی، اقتصادی، اعتبار یا فرهنگی به آنها شود. با این حال، رویکردهای محافظت از TK و TCE ها اغلب پیچیده هستند. یکی از دلایل این است که سیستم مالکیت فکری متعارف با توجه به ویژگیهای خاص TK و TCE طراحی و توسعه نیافته است. به عنوان مثال، TCE ها اغلب ماهیت جمعی دارند، که شناسایی نویسنده یا نویسندگان آنها را دشوار یا حتی غیرممکن می کند. در نتیجه، آنها را نمی توان تحت سیستم کپی رایت مرسوم محافظت کرد، به جز برای آثار معاصر که بر اساس TCE هستند. علاوه بر این، حفاظت از حقوق مالکیت معنوی اغلب در زمان محدود است، که به خوبی با نیازهای متولیان و دارندگان TK و TCE مطابقت ندارد.
با وجود این چالش ها، گزینه های متعددی برای حفاظت از مالکیت معنوی برخی از جنبه های TK و TCE وجود دارد. مردم بومی می توانند از سیستم های متعارف مالکیت فکری برای محافظت و ترویج کسب و کارهای بومی استفاده کنند. همانطور که قبلاً ذکر شد، حق چاپ ممکن است برای محافظت از برخی از آثار معاصر مبتنی بر TCE استفاده شود. قوانین رقابت ناعادلانه ملی ممکن است زمانی اعمال شود که محصولات به اشتباه به عنوان ساخت مردم بومی برچسب گذاری شده باشند. به عنوان مثال، در سال 2019، دادگاه فدرال استرالیا شرکتی را تحریم کرد که سوغاتی های با برچسب ساخت بومیان را که در واقع در کشور دیگری تولید شده بودند می فروخت، که برخلاف قانون مصرف کننده استرالیا بود.
چندین کشور مقررات خاصی را در قانون ملی مالکیت فکری خود به اجرا درآورده اند که در برخی مواقع منعکس کننده نیازهای مردم بومی است. به عنوان مثال، قانون علامت تجاری نیوزلند دارای مقررات خاصی است که به جلوگیری از ثبت علائم تجاری که توسط مردم مائوری توهین آمیز تلقی می شوند، کمک می کند. علاوه بر این، تعدادی از کشورها قوانین ملی خاصی دارند، به اصطلاح قوانین sui generis، که مقرراتی را برای حمایت از TK و/یا TCE ها در نظر می گیرند. جمهوری قرقیزستان، کشوری غنی از میراث فرهنگی و سنتهای خود، قانونی در مورد حمایت از TK و TK مرتبط با GRs دارد که هدف آن ایجاد شرایطی برای توزیع عادلانه مزایای استفاده از TK برای مردم این کشور است. .
در برخی موارد می توان از اقدامات غیرقانونی برای جلوگیری از سوء استفاده از TK و TCE توسط اشخاص ثالث استفاده کرد. این میتواند شامل کمپینهای افزایش آگاهی، از جمله در رسانههای اجتماعی، در مورد موارد سوء استفاده از TK و TCE، یا فعالیتهای سیستماتیکی باشد که هدف آن درک و شناخت بیشتر جامعه و فرهنگ آن برای تصمیمگیرندگان است. به عنوان مثال، جامعه ای از مردم ستو در پچوری، روسیه، با افزایش آگاهی در مورد فرهنگ ستو در منطقه و اطلاع رسانی به گردشگران و مردم محلی در مورد مکان هایی که می توان محصولات اصیل ستو را خریداری کرد، با صنایع دستی ساختگی «ستو» مبارزه کرد.
WIPO چه می کند؟
در حال حاضر، هیچ سند بین المللی وجود ندارد که به حفاظت از مالکیت معنوی TK و TCE ها بپردازد. این موضوع از سال 2001 در کمیته بیندولتی WIPO در زمینه مالکیت فکری و منابع ژنتیکی، دانش سنتی و فولکلور (IGC) مورد بحث قرار گرفته است. مردم بومی، جوامع محلی، صنایع، جامعه مدنی و سازمان های غیردولتی می توانند به عنوان ناظر در IGC شرکت کنند. اخیرا پیشرفت چشمگیری در مذاکرات حاصل شده است. در سال 2022، مجمع عمومی WIPO تصمیم گرفت یک کنفرانس دیپلماتیک برای جمعبندی یک سند حقوقی بینالمللی در رابطه با مالکیت فکری، منابع ژنتیکی و دانش سنتی مرتبط با منابع ژنتیکی تشکیل دهد. کنفرانس دیپلماتیک از 13 تا 24 مه 2024 در ژنو برگزار خواهد شد. در صورت موفقیت، نتیجه آن تصویب یک معاهده بین المللی خواهد بود که هدف آن افزایش کارایی، شفافیت و کیفیت سیستم ثبت اختراع و جلوگیری از ثبت اختراعات است. به اشتباه برای اختراعاتی که با توجه به GR و TK مرتبط با GR ها جدید یا اختراعی نیستند، اعطا شده است. در همین حال، مذاکرات IGC در مورد حفاظت از TK و TCE همچنان ادامه دارد و در چهل و نهمین جلسه آن در نوامبر / دسامبر 2024 از سر گرفته خواهد شد.
جدا از کار هنجاری، WIPO فعالیت ها و برنامه هایی را برای دولت های ملی، مردم بومی، جوامع محلی و سایر ذینفعان از طریق بخش دانش سنتی خود سازماندهی می کند. به عنوان مثال، از سال 2019، WIPO برنامه های آموزشی برای زنان کارآفرین بومی سازماندهی کرده است تا به آنها کمک کند تا استراتژی مالکیت معنوی خود را برای مشاغل و پروژه های مبتنی بر فرهنگ خود توسعه دهند، آنها را به متخصصان مفید در شبکه های WIPO متصل کنند و ظرفیت خود را در زمینه های دیگر ایجاد کنند. برای کارآفرینان مفید هستند. علاوه بر این، WIPO اخیراً چندین فعالیت را با هدف ایجاد درک بهتر و همکاری بالقوه بین مردم بومی از سراسر جهان و صنعت مد در مورد استفاده از TCE ها راه اندازی کرده است.
تقویت کنترل مردم بومی بر TK و TCE
برای شروع، یادگیری در مورد حقوق مالکیت معنوی و توجه به قوانین ملی می تواند برای مردم بومی مفید باشد. بهعلاوه، بررسی بهترین شیوههای حفاظت از TK/TCE در جوامع و کشورهای دیگر میتواند نکات و دستورالعملهای مفیدی را ارائه دهد. سپس، ابتکارات قانونی با هدف پر کردن شکافهای موجود در حفاظت از مالکیت معنوی و انعکاس نیازها و حقوق مردمان بومی، یا منجر به اتخاذ رژیمهای خاص خاص در مورد حمایت از TK و TCEها، مهم دیگر است. نقطه در نهایت، افزایش آگاهی در مورد حقوق و فرهنگ مردم بومی ضروری است. هنگامی که سایر ذینفعان، به ویژه تصمیم گیرندگان، پیشینه، نیازها و چالش های مردم بومی را بهتر درک کنند، این می تواند به ترویج و تضمین حقوق جوامع در مورد TK و TCE آنها کمک کند.
ترجمه: مجید محمدرضایی
اسلایدر
همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.
به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالشهای جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارشها، افزایش دما، کمرنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمینها و خشکیدن چشمهها هستیم.
وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر میرسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابانهای خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.
به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم میآورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایدههای برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوریها.
وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاهها، شرکتهای دانشبنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایدههای نوآورانه خود را در زمینههای مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایدهها گفت: این ایدهها میتوانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایدههای بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار میشود.
بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبانماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار میگردد.
اسلایدر
طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین
اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی میشود و این طرح هماکنون وارد فاز دوم پنجساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.
پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیتآمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، نه تنها نقش بیبدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افقهای تازهای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم میکند.
به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهرهوری در زمینهای دیم، پس از پایان برنامه پنجساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استانهای مختلف میپردازد.
چشمانداز ملی و اجرای استانی
این طرح با پوشش میلیونها هکتار از اراضی دیم کشور، در استانهای متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارشهای رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استانها روبرو شده است.
نمونهای از اجرای استانی طرح:
استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارشها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژههای مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کمبهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایهای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانههای روغنی در دستور کار قرار دارد.
دستاوردها و پیامدهای کلان طرح
اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:
افزایش بهرهوری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهرهوری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوعبخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفهای، دانههای روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنیسازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روشهای نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کمبهره (۴ درصد) برای خرید نهادهها و ماشینآلات، برگزاری دورههای آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایتهای کلیدی برای کشاورزان بوده است.
چالشهای پیش رو
با وجود موفقیتها، این طرح با چالشهایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استانهایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارشها مواجه بودهاند که ادامه کار را با دشواری روبرو میکند.
مسائل قیمتگذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی میشود و این طرح هماکنون وارد فاز دوم پنجساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.
اسلایدر
تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم
پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالشهای زیستمحیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.
ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه مینماید. همچنین، برنامهها و سیاستهای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.
بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا میکند. با این حال، ایران در منطقهای خشک و نیمهخشک واقع شده و پیشبینیها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجهسانتیگراد دمای هوا و کاهش بارش در دهههای آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.
تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی
تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهرهوری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیبپذیری را تشدید کرده است.
تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهشها، تغییرات اقلیمی میتواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمهخشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید میکنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.
تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهادههای شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.
راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی
مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف میشود. پژوهشها نشان میدهد روشهایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشتهاند.
مؤلفههای کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاستهای حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسمهای انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روشهای کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم
کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعهای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک میکند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روشهای مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.
مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روشهای زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکشهای شیمیایی و حفظ تعادل بومشناختی میشود. از مهمترین مزایای این روش میتوان به کاهش هزینههای تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.
برنامهها و سیاستهای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج میدهد:
– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانهای از طریق فعالیتهای مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونهای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت
توسعه و ترویج فناوریهای پایدار
این سازمان بر تأمین فناوریهای کشاورزی و حمایتهای نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوریهای جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق میشود.
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامههای آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینههای تولید هر محصول، و حمایتهای اعتباری، بیمهای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامههای این سازمان است.
ترویج کشت گونههای مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونههای مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامههای خود دنبال میکند. از جمله این گونهها میتوان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگیهای منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.
جدول ۱: گونههای درختی مقاوم و ویژگیهای آنها

توسعه نظامهای بهرهوری آب
با توجه به پایین بودن بهرهوری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روشهای مدرن آبیاری و کشت محصولات کمآببر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار میتوان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوریهای پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامهریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.
همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاریهای بینبخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسلهای آینده حفظ گردد.
منابع گزارش
1. بر اساس پژوهشهای منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهشهای بینالمللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارشهای هیئت بینالدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
-
اقتصاد2 هفته پیشتغییر پارادایم در اقتصاد کشاورزی؛ از محدودیت منابع تا سازوکارهای نوین توسعه
-
دانستنی ها9 ماه پیشکسب و کار؛ شرایط ورود به شغل سم فروشی چیست؟
-
آموزش8 ماه پیشگام به گام با کاشت نهال های کشت بافتی خرمای مجول (قسمت اول؛ انتخاب زمین)
-
بازرگانی1 سال پیشآیا قیمت کود یارانه ای را می دانید؟
-
اسلایدر3 هفته پیشهمایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
-
اسلایدر8 ماه پیشروش های کشت، صادرات و استان های فعال در کشت تنباکو
-
خبرهای سازمانی3 هفته پیشانتقاد تند آنجفی؛ «دستفرمان خطا» ما را به بحران کشانده
-
استان ها7 ماه پیشکشت، صادرات و مناطق مهم تولید سیر در ایران

