با ما همراه باشید

اسلایدر

حمایت ویژه از زنان روستایی و عشایری در برنامه هفتم توسعه برای نخستین بار

منتشر شده

در

زنان روستایی و عشایری جمعیتی بالغ بر ۱۰ میلیون نفر را در کشور تشکیل می‌دهند و بیش از نیمی از آنان نقش مهمی در فعالیت‌های کشاورزی، دامداری و تولید صنایع دستی و درآمدزایی خانواده دارند. شرایط خاص اقلیمی و فرهنگی و خرده‌فرهنگی که این زنان را احاطه کرده و از طرفی میل به خوداتکایی، درآمدزایی و لزوم دسترسی به فرصت‌های برابر می‌طلبد این قشر از جامعه به ویژه در زمینه توسعه کسب و کار در برنامه‌های کلان توسعه‌ای کشور مورد حمایت قرار گیرند. موضوع توسعه روستاها طی ده‌های گذشته در کشور ما در حالی مطرح شده که در شش برنامه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اثری از حمایت‌های ویژه قانونی از زنان روستایی و عشایری که با مشکلات بیشتری دست و پنجه نرم می‌کنند، دیده نمی‌شود. امسال اما برای نخستین بار در تدوین لایحه برنامه هفتم توسعه، وزارت جهاد کشاورزی و دفتر توسعه فعالیت‌های کشاورزی زنان روستایی و عشایری، قدم جلو گذاشته و حمایت از این زنان را در این برنامه لحاظ کرده‌اند. در گفت و گویی که با مهری مداحی سرپرست دفتر توسعه فعالیت‌های کشاورزی زنان روستایی و عشایری وزارت جهاد کشاورزی داشته‌ایم، وی معتقد است نیازهای زنان روستایی و عشایری با زنان شهری به لحاظ ساختارهای فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی متفاوت است و از این رو نیازمند حمایت‌های ویژه در برنامه‌های توسعه‌ای کشور هستند. وی می‌گوید: این دفتر در نخستین گام، پیشنهادهایی را در لایحه برنامه هفتم توسعه ارائه داده که در صورت تصویب به موجب آن هم سهم دولت برای شبکه سازی و توسعه صندوق های اعتباری خرد زنان روستایی و عشایری افزایش می یابد و هم تمام دستگاه های اجرایی مکلف می شوند جایگاه اعتباری آنان را در برنامه های اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی جداگانه ببینند.

به عنوان نخستین پرسش بفرمایید جایگاه زنان روستایی و عشایری در برنامه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور چگونه بوده است؟

– بررسی شش برنامه توسعه اقتصادی، اچتماعی و فرهنگی کشور نشان می‌دهد که در هیچ یک از برنامه‌های توسعه، زنان روستایی و عشایری به طور خاص مورد توجه نبوده است. مساله مهم در برنامه اول توسعه، انباشت گسترده نیروی انسانی پس از انقلاب بود برای همین در این برنامه “سیاست تنظیم خانواده و کنترل رشد جمعیت” و موضوع سلامت زنان به طور خاص مورد توجه قرار گرفت. سرفصل های عمده ای هم که در برنامه اول توسعه با محوریت زنان به آن توجه شد، بالا بردن سطح سواد و دانش عمومی، اعتلای موقعیت زنان و افزایش مشارکت زنان در امور اقتصادی، اجتماعی جامعه خانواده، ارتقای سطح سلامت و کاهش مرگ و میر مادران و کودکان و توجه بیشتر به ورزش بانوان بود. در برنامه دوم توسعه بر توجه به مسایل تربیت بدنی و اوقات فراغت و همچنین به مشارکت بیشتر زنان و بانوان در امور اجتماعی، فرهنگی، آموزشی و اقتصادی با حفظ شئونات خانواده و ارزش‌های متعالی شخصیت اسلامی زن تاکید شده است. در برنامه سوم علاوه بر ارتقای نقش مناسب زنان در توسعه کشور و تقویت نهاد خانواده، به افزایش فرصت‌های اشتغال، تسهیل امور حقوقی و قضایی زنان، حمایت از زنان سرپرست خانوار و ایجاد زمینه برای حمایت از تشکیل سازمان‌های غیردولتی، توصیه به گسترش مشارکت در ذیل فرهنگ و هنر و ارتباطات جمعی توجه شد. اما در برنامه چهارم برای نحستین بار، مبحث جنسیت و اختصاص امتیازات ویژه به زنان مطرح و دولت موظف شد با هدف تقویت نقش زنان در جامعه، توسعه فرصت‌ها و گسترش سطح مشارکت آنها را در کشور در دستور کار خود قرار دهد. توجه بیشتر این برنامه به گسترش سازمان‌های غیردولتی، نهادهای مدنی و تشکل‌های زنان و به‌خصوص توجه به ترکیب جنسیتی عرضه نیروی کار، ارتقای کیفیت زندگی زنان و نیز افزایش باورهای عمومی نسبت به شایستگی آنان در واقع تبلور طرح مبحث جنسیت در تدوین این برنامه است. در برنامه پنجم توسعه بر امنیت و سپس امور معیشتی و تأمین اجتماعی، اوقات فراغـت، پژوهش، حجاب و عفاف، و … توسط دولت و با همکاری مرکز امور زنان و خانوادة ریاست جمهوری تاکید شد. در برنامه ششم توسعه با تاکید بر استفاده از توانایی‌های زنان به موضوع سیاست‌های کلی جمعیت پرداخته است. در این برنامه توجه به نقش سازنده زنان در همه عرصه‌ها، تاکید بر تقویت نهاد خانواده و جایگاه زن در آن، استیفای حقوق شرعی و قانونی بانوان در همه عرصه‌ها، مورد توجه قرار گرفت.

به طور کلی می‌توان گفت با گذشت زمان از برنامه اول تا ششم توسعه، حساسیت برنامه ریزان به مساله جنسیت و زنان بیشتر شده و به موازات تدوین وتصویب مواد قانونی نهادها، تشکیلات و برنامه های متناظر نیز برای تحقق این محورها به وجود آمده است.

بحث توانمندسازی زنان در حوزه اقتصادی در کدام یک از برنامه های توسعه ای مطرح شده و برنامه ریزی دفتر شما برای زنان روستایی و عشایری بر چه مبنایی صورت گرفته است؟

– برای نخستین بار در برنامه چهارم توسعه از واژه توانمندسازی در مورد زنان استفاده شد که شامل توانمندسازی زنان در حوزه اقتصادی و اجتماعی بود. در برنامه پنجم نیز بر ساماندهی مشاغل خانگی آن هم تنها برای گروهی از زنان تاکید شده که بیشتر کلی گویی است. برای مثال در ماده (۳۹) این برنامه بر توانمندسازی افراد و گروه های نیازمند به ویژه زنان سرپرست خانواده با تکیه بر برنامه های خانواده محور تاکید شده است. در واقع در این برنامه توسعه ای به عموم زنان از جمله زنان روستایی و عشایری توجه نشده است. در برنامه ششم توسعه نیز توسعه کسب و کار و حمایت و توانمندسازی زنان برای بهبود معیشت خانواده مطرح شده، اما باز زنان روستایی و عشایری را تفکیک نکرده اند. در این برنامه در ماده (۱۰۲) ، ۱۵ محور در راستای سیاست های جمعیتی و تحکیم خانواده مشخص شده است.یکی از این محورها بهبود تغذیه خانوار ها، تغذیه سالم و جلوگیری از مهاجرت می باشد. ما هم در دفتر توسعه زنان روستایی و عشایری وزارت جهاد کشاورزی از این ماده استفاده کردیم و برای زنان روستایی که نقش مهمی در تثبیت جمعیت و جلوگیری از مهاجرت دارند، برنامه هایی را تدوین و اجرایی کرده ایم. از سوی دیگر در برنامه‌های توسعه‌ای، بخش مربوط به تامین امنیت غذایی جزو وظایف وزارت جهادکشاورزی است و این امر فرصتی برای ما بوده تا برنامه‌های مان را در این راستا و به منظور توانمندسازی زنان روستایی طراحی و اجرا کنیم.

با این وصف می‌توان گفت آنچه در برنامه‌های توسعه‌ای کشور آمده برای رفع چالش‌ها و توسعه زنان روستایی و عشایری کافی نبوده است؟

– همینطوره. در این برنامه‌ها، بیشتر هدف را گذاشتند روی زنان آسیب‌پذیر و بهبود معیشت خانوارها که البته بخشی از زنان روستایی و عشایری را هم شامل می‌شود، اما همانطور که اشاره کردم به طور خاص به زنان روستایی و عشایری اشاره نشده است.

فکر می‌کنید چرا زنان روستایی و عشایری باید به طور ویژه در برنامه توسعه‌ای کشور دیده شوند؟

– شرایط زنان روستایی و عشایری با زنان شهری فرق دارد و شرایط فرهنگی جامعه به ویژه در مناطق روستایی و عشایری ایجاب می‌کند برای آنان جداگانه برنامه‌ریزی شود. نتایج اجرای برنامه‌های توسعه در دنیا و ناتوانی برنامه‌ها در تحقق اهداف توسعه همه‌جانبه، انتقادهایی را متوجه برنامه‌ریزان کرده و یکی از این انتقادها بی‌توجهی و غفلت از نقش زنان به ویژه نقش‌های چندگانه زنان در تولید، خانواده و جامعه بوده است. براساس گزارش فائو این بی‌توجهی باعث شد که زنان روستایی از دانش نوین دور بمانند و وقتی مهاجرت مردان از روستا به شهرها آغاز شد، زنان دانش لازم را نداشتند که مدیریت مزرعه رو به خوبی انجام دهند. بنابر این امنیت غذایی جوامع به مخاطره افتاد. از طرفی کشورهایی مانند هند، بنگلادش و تایلند که در برنامه‌های توسعه‌ای خود، زنان روستایی را لحاظ کرده بودند، موفقیت‌های چشمگیری در توسعه روستاها بدست آوردند. زنان روستایی و عشایری هرچند که در بخش خرد و سنتی تولید نقش دارند، اما این نقش می‌تواند در توسعه پایدار به عنوان یک مساله مهم مورد توجه قرار گیرد. برای مثال زنان نقش ۶۰ تا ۷۰ درصدی در کاهش هدررفت و ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی دارند. در حال حاضر میزان ضایعات محصولات کشاورزی در ایران حدود ۳۰ درصد تخمین زده می شود و اگر زنان در حوزه فرآوری و تبدیل محصولات کشاورزی مانند تهیه خشکبار، فرآوری میوه و سبزیجات و ترشیجات فعالیت نکنند، میزان ضایعات به بیش از ۵۰ درصد می رسد. بنابر این اگر، یکی از اهداف برنامه هایمان، افزایش بهره وری در بخش کشاورزی است نباید از نقش زنان روستایی و عشایری غفلت کنیم.

آیا وزارت جهاد کشارزی برای برنامه هفتم توسعه، پیشنهاداتی را به منظور توانمندسازی زنان روستایی و عشایری و توسعه کسب کارشان ارایه داده است؟

– با توجه به این که جامعه روستایی و عشایری دارای ساختارهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خاصی دارد نیازهای زنان روستایی و عشایری نیز کاملا متفاوت با سایر اقشار جامعه است و زنان روستایی به عنوان فقیرترین فقرا، نیازمند توجه و حمایت‌های ویژه‌ای هستند که باید در برنامه‌های توسعه مورد توجه خاص قرار گیرند. آنان افرادی هستند که در شرایط تغییر اقلیم بیشترین آسیب را می‌بینند. از این رو برای نخستین بار در برنامه هفتم توسعه، حمایت از زنان روستایی و عشایری مورد توجه قرار گرفته و یکی از پیشنهادات دفتر ما این است که تمام دستگاه‌ها مکلف باشند در برنامه‌های اجتماعی، فرهنگی و زیست‌محیطی خود، جایگاه اعتبارات زنان روستایی و عشایری را جداگانه ببینند. همچنین تقویت تولیدکنندگان خرد و افزایش سهم دولت برای شبکه‌سازی و توسعه صندوق‌های اعتباری خرد زنان روستایی و عشایری از دیگر پیشنهادات ما در برنامه هفتم توسعه است.

دفتر شما تا کنون چه آموزش های را برای توسعه اقتصادی و کسب و کار زنان روستایی و عشایری ارایه داده است؟

– برنامه‌های آموزشی زنان روستایی و عشایری در قالب یک طرح جامع توانمندسازی ارایه می‌شود که در این طرح؛ ظرفیت‌سازی، نهادسازی، شبکه‌سازی، ترویج کارآفرین و آموزش مهارت‌های مورد نیاز زنان روستایی و عشایری اجرا می‌شود و با توجه به نیاز آنها به مهارت‌های مختلف آموزش‌های لازم داده می‌شود. ما همچنین آموزش‌های تخصصی در رشته‌های مختلف بخش کشاورزی که زنان روستایی و عشایری ظرفیت خوبی در اجرای آن رشته‌ها دارند، ارایه می‌دهیم که از جمله می‌توان به نوغانداری، پرورش طیور بومی، پرورش بز و گوسفند بومی، گیاهان دارویی، تولید محصولات گواهی شده و استاندارد، زنبورداری و تولید فرآورده‌های زنبور عسل، تولید سبزی و سیفی در باغچه‌های خانگی، تبدیل و فرآوری محصولات کشاورزی، تولید کمپوست، پرورش میلورم، پرورش حلزون و جلبک اشاره کرد. با آموزش به زنان روستایی و عشایری موجبات افزایش کیفیت تولید این محصولات و در نتیجه افزایش درآمد و ارتقای معیشت خانوارهای روستایی و عشایری فراهم می‌شود.

به موضوع زیست محیطی اشاره کردید، زنان به ویژه زنان روستایی در این زمینه چه قابلیت هایی دارند و چه نقشی را می توانند در حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی ایفا کنند؟

– زنان با توجه به این که بخش مهمی از تربیت فرزندان را بر عهده دارند، نقش‌شان در برنامه‌های محیط زیستی و منابع طبیعی بی‌نظیر است. دفتر ما هم در سال‌های اخیر چند برنامه در این زمینه داشته که با استقبال خوبی از سوی زنان روستایی مواجه شده است. برای مثال این دفتر آموزش هایی را به زنان روستایی در زمینه تولید کمپوست از زباله‌های خانگی برای استفاده در باغچه‌ها و مزارع ارایه داده که هم به پاکسازی محیط روستایی از آلاینده‌ها کمک می‌کند و هم مصرف کمپوست موجب می‌شود درصدی از مصرف کودهای شیمیایی کاهش یابد و طرح دیگری که در این زمینه اجرا شد و زنان روستایی پیشقدم شدند تا این طرح را اجرا نمایند تولید محصولات گواهی شده و استاندارد بود که به حفظ منابع پایه آب و خاک کمک کرد. در این طرح زنان روستایی با آموزش‌هایی که دریافت کردند مدیریت بر مصرف نهاده‌های شیمیایی را در تولید محصولات زراعی و باغی داشتند و توانستند برای محصولات خود گواهی استاندارد حد مجاز آلاینده‌ها را دریافت کنند.

فرحناز هاشمی – پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت جهاد کشاورزی

ادامه مطلب
تبلیغات
برای افزودن دیدگاه کلیک کنید

یک پاسخ بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسلایدر

همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.

به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالش‌های جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارش‌ها، افزایش دما، کم‌رنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمین‌ها و خشکیدن چشمه‌ها هستیم.

وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر می‌رسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابان‌های خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.

به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم می‌آورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایده‌های برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوری‌ها.

وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایده‌های نوآورانه خود را در زمینه‌های مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایده‌ها گفت: این ایده‌ها می‌توانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایده‌های بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبان‌ماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار می‌گردد.

ادامه مطلب

اسلایدر

طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین

اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیت‌آمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، نه تنها نقش بی‌بدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افق‌های تازه‌ای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم می‌کند.

به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهره‌وری در زمین‌های دیم، پس از پایان برنامه پنج‌ساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استان‌های مختلف می‌پردازد.

چشم‌انداز ملی و اجرای استانی

این طرح با پوشش میلیون‌ها هکتار از اراضی دیم کشور، در استان‌های متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارش‌های رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استان‌ها روبرو شده است.

نمونه‌ای از اجرای استانی طرح:

استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارش‌ها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژه‌های مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کم‌بهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایه‌ای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانه‌های روغنی در دستور کار قرار دارد.

دستاوردها و پیامدهای کلان طرح

اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:

افزایش بهره‌وری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهره‌وری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوع‌بخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنی‌سازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روش‌های نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کم‌بهره (۴ درصد) برای خرید نهاده‌ها و ماشین‌آلات، برگزاری دوره‌های آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایت‌های کلیدی برای کشاورزان بوده است.

چالش‌های پیش رو

با وجود موفقیت‌ها، این طرح با چالش‌هایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارش‌ها مواجه بوده‌اند که ادامه کار را با دشواری روبرو می‌کند.
مسائل قیمت‌گذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

ادامه مطلب

اسلایدر

تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.

ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه می‌نماید. همچنین، برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. با این حال، ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجه‌سانتی‌گراد دمای هوا و کاهش بارش در دهه‌های آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.

تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی

تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهره‌وری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیب‌پذیری را تشدید کرده است.

تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهش‌ها، تغییرات اقلیمی می‌تواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمه‌خشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید می‌کنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.

تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهاده‌های شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.

راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی

مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد روش‌هایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشته‌اند.

مؤلفه‌های کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاست‌های حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسم‌های انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روش‌های کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم

کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعه‌ای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک می‌کند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.

مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روش‌های زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکش‌های شیمیایی و حفظ تعادل بوم‌شناختی می‌شود. از مهمترین مزایای این روش می‌توان به کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.

برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج می‌دهد:

– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق فعالیت‌های مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونه‌ای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت

توسعه و ترویج فناوری‌های پایدار
این سازمان بر تأمین فناوری‌های کشاورزی و حمایت‌های نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوری‌های جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق می‌شود.

تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامه‌های آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینه‌های تولید هر محصول، و حمایت‌های اعتباری، بیمه‌ای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامه‌های این سازمان است.

ترویج کشت گونه‌های مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامه‌های خود دنبال می‌کند. از جمله این گونه‌ها می‌توان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.

جدول ۱: گونه‌های درختی مقاوم و ویژگی‌های آنها

توسعه نظام‌های بهره‌وری آب
با توجه به پایین بودن بهره‌وری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات کم‌آب‌بر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار می‌توان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوری‌های پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامه‌ریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.

همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاری‌های بین‌بخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسل‌های آینده حفظ گردد.

منابع گزارش
1. بر اساس پژوهش‌های منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهش‌های بین‌المللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارش‌های هیئت بین‌الدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.