با ما همراه باشید

اسلایدر

خوب یا بد؛ یکپارچه‌سازی زمین‌ها و تاثیر خرده‌مالکین بر آینده کشاورزی

منتشر شده

در

پایگاه خبری DA1news: علیرضا مهاجر معاون امور زراعت وزارت جهاد کشاورزی چندی پیش کوچک‌شدن زمین‌های کشاورزی را چالشی جدی برای آینده تولید در این بخش دانست و راهبرد اصلی برای دستیابی به تولید پایدار را یکپارچه‌سازی زمین‌ها با مشارکت کشاورزان و شرکت‌های تعاونی برشمرد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، بر اساس آمار وزارت جهاد کشاورزی، بیش از ۷۰ درصد زمین‌های کشاورزی کشور هم‌اکنون کمتر از چهار هکتار مساحت دارند و در صورت ادامه این روند و کوچک شدن اراضی، طی یک دهه آینده، ۹۰ درصد زمین‌های کشاورزی به کمتر از سه هکتار کاهش یافته و عملاً از چرخه تولید خارج خواهند شد.آنچه که در این گزارش خواهد آمد عواملی است که در به وجود آوردن چالش های پیش روی خرده‌مالکین کشاورزی و تأثیر کوچک شدن زمین‌های کشاورزی بر آینده کشاورزی ایران است؛

تهدید خرده‌مالکین کشاورزی و آینده کشاورزی ایران

کشاورزی همواره یکی از ارکان اصلی اقتصاد و امنیت غذایی ایران بوده است. خرده‌مالکین کشاورزی، به‌عنوان بخش بزرگی از تولیدکنندگان محصولات کشاورزی، نقش حیاتی در تأمین مواد غذایی و حفظ اشتغال روستایی ایفا می‌کنند. با این حال، در سال‌های اخیر، این قشر با تهدیدات جدی روبه‌رو شده‌اند که بقای آن‌ها و آینده کشاورزی ایران را تحت تأثیر قرار داده است. این مقاله به بررسی چالش‌های پیش‌روی خرده‌مالکین و پیامدهای آن بر آینده کشاورزی کشور می‌پردازد.

چالش‌های پیش‌روی خرده‌مالکین کشاورزی

۱. تغییرات اقلیمی و کمبود آب
ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و با بحران کم‌آبی مواجه است. کاهش بارندگی‌ها، خشک‌شدن قنات‌ها و چاه‌ها، و افت سطح آب‌های زیرزمینی، کشاورزی خرده‌مالکین را به شدت تهدید می‌کند. بسیاری از این کشاورزان به دلیل ناتوانی در تأمین آب مورد نیاز، مجبور به ترک زمین‌های خود شده‌اند.

۲. سیاست‌های نادرست و نبود حمایت‌های دولتی
سیاست‌های کلان کشاورزی در ایران اغلب به نفع کشت‌های صنعتی و بزرگ‌مالکی طراحی شده‌اند. در حالی که خرده‌مالکین از حمایت‌های مالی، بیمه‌ای و فنی محروم هستند. عدم دسترسی به تسهیلات کم‌بهره، نوسانات قیمت نهاده‌ها (مانند کود و سم)، و ضعف در بازاررسانی محصولات، فشار اقتصادی زیادی بر این کشاورزان وارد کرده است.

۳. مهاجرت به شهرها و کاهش نیروی کار روستایی
به دلیل مشکلات معیشتی، بسیاری از روستاییان، به‌ویژه جوانان، به شهرها مهاجرت می‌کنند. این امر باعث کاهش نیروی کار کشاورزی و رها شدن زمین‌های زراعی شده است. در بلندمدت، این روند می‌تواند به کاهش تولیدات کشاورزی و وابستگی بیشتر به واردات منجر شود.

۴. رقابت با محصولات وارداتی و کشاورزی صنعتی
با گسترش واردات محصولات کشاورزی و توسعه کشاورزی صنعتی، خرده‌مالکین توان رقابت خود را از دست می‌دهند. کشاورزان صنعتی با استفاده از ماشین‌آلات و فناوری‌های پیشرفته، هزینه تولید را کاهش می‌دهند، در حالی که خرده‌مالکین با روش‌های سنتی قادر به رقابت با آن‌ها نیستند.

۵. پراکندگی زمین‌های کشاورزی و عدم بهره‌وری مناسب
بسیاری از خرده‌مالکین دارای زمین‌های کوچک و پراکنده هستند که استفاده از روش‌های نوین کشاورزی را دشوار می‌سازد. تجمیع نشدن زمین‌های کشاورزی و نبود برنامه‌ریزی برای بهینه‌سازی الگوی کشت، بهره‌وری این بخش را کاهش داده است.

پیامدهای تهدید خرده‌مالکین بر آینده کشاورزی ایران
– کاهش امنیت غذایی: خرده‌مالکین سهم بزرگی در تولید محصولات اساسی دارند. تضعیف این قشر می‌تواند امنیت غذایی کشور را با خطر مواجه کند.
– افزایش بیکاری روستایی: با از بین رفتن کشاورزی خرده‌پا، بیکاری در مناطق روستایی افزایش یافته و مهاجرت به شهرها تشدید می‌شود.
– وابستگی بیشتر به واردات: در صورت تضعیف تولید داخلی، ایران مجبور به واردات بیشتر محصولات کشاورزی خواهد شد که این امر به اقتصاد کشور فشار وارد می‌کند.
– تخریب محیط زیست: رها شدن زمین‌های کشاورزی و تغییر کاربری آن‌ها می‌تواند به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی زمین‌ها منجر شود.

راهکارهای حمایت از خرده‌مالکین
۱. تأمین منابع آب پایدار: مدیریت صحیح آب، توسعه روش‌های آبیاری نوین و اصلاح الگوی کشت برای کاهش مصرف آب.
۲. حمایت مالی و بیمه‌ای: ارائه تسهیلات کم‌بهره، بیمه محصولات و حمایت از کشاورزان در برابر نوسانات قیمت.
۳. توسعه تعاونی‌های کشاورزی: تشویق خرده‌مالکین به همکاری در قالب تعاونی‌ها برای افزایش قدرت چانه‌زنی و کاهش هزینه‌ها.
۴. ارتقای فناوری و آموزش: آموزش روش‌های نوین کشاورزی و ارائه ماشین‌آلات مناسب برای خرده‌مالکین.
۵. بازاریابی و صادرات: ایجاد بازارهای مطمئن برای فروش محصولات و حمایت از صادرات محصولات کشاورزی.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، خرده‌مالکین کشاورزی ستون فقرات کشاورزی ایران هستند، اما در معرض تهدیدات جدی قرار دارند. اگر سیاست‌گذاران به فکر چاره نباشند، کاهش تعداد این کشاورزان می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری برای امنیت غذایی و اقتصاد روستایی داشته باشد. حمایت از خرده‌مالکین از طریق سیاست‌های هوشمندانه و سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی، نه‌تنها بقای آن‌ها را تضمین می‌کند، بلکه آینده کشاورزی ایران را نیز تقویت خواهد کرد.

تأثیر کوچک شدن زمین‌های کشاورزی بر آینده کشاورزی ایران

کوچک شدن زمین‌های کشاورزی در ایران پدیده‌ای است که به‌تدریج در حال گسترش است. این فرآیند عمدتاً ناشی از تقسیم اراضی میان وراث، تغییر کاربری زمین‌ها، و نبود سیاست‌های تجمیع اراضی است. اما آیا این روند تأثیر منفی بر کشاورزی ایران دارد؟ در ادامه این گزارش، پیامدهای کاهش اندازه زمین‌های کشاورزی و تأثیر آن بر بهره‌وری، اقتصاد روستایی، و امنیت غذایی بررسی می‌شود.

۱. کاهش بهره‌وری و مقیاس تولید
کشاورزی در زمین‌های کوچک معمولاً کم‌بازده‌تر است زیرا:
– استفاده ناکارآمد از ماشین‌آلات: بسیاری از تجهیزات کشاورزی (مانند تراکتور و کمباین) برای زمین‌های بزرگ طراحی شده‌اند و در زمین‌های کوچک مقرون‌به‌صرفه نیستند.
– افزایش هزینه‌های تولید: خرده‌مالکین نمی‌توانند از صرفه‌جویی ناشی از مقیاس بهره‌مند شوند، بنابراین هزینه تولید در واحد سطح افزایش می‌یابد.
– محدودیت در نوآوری: کشاورزان خرده‌پا اغلب به فناوری‌های پیشرفته (مانند آبیاری هوشمند یا کشاورزی دقیق) دسترسی ندارند.

مثال: در استان اصفهان، زمین‌های کشاورزی به‌طور متوسط به کمتر از ۲ هکتار رسیده‌اند که استفاده از روش‌های مکانیزه را دشوار کرده است.

۲. کاهش قدرت رقابت در بازار
– کشاورزان خرده‌پا در مقایسه با کشاورزی صنعتی و بزرگ‌مقیاس، قدرت چانه‌زنی کمتری در خرید نهاده‌ها (کود، بذر، سم) و فروش محصول دارند.
– واردات محصولات ارزان‌قیمت (مانند گندم و برنج) فشار بیشتری بر خرده‌مالکین وارد می‌کند و بسیاری را از چرخه تولید خارج می‌کند.

آمار: بر اساس گزارش فائو، متوسط اندازه زمین‌های کشاورزی در ایران از ۵ هکتار در دهه ۱۳۵۰ به کمتر از ۲ هکتار در دهه ۱۴۰۰ کاهش یافته است.

۳. تشدید مهاجرت روستایی و رها شدن زمین‌ها
– وقتی کشاورزی در زمین‌های کوچک توجیه اقتصادی خود را از دست بدهد، بسیاری از کشاورزان، به‌ویژه جوانان، به شهرها مهاجرت می‌کنند.
– رها شدن زمین‌های کشاورزی منجر به فرسایش خاک، کاهش حاصلخیزی، و پیشروی بیابان‌زایی می‌شود.

۴. تأثیر منفی بر امنیت غذایی
– خرده‌مالکین سهم بزرگی در تولید محصولات اساسی (گندم، جو، حبوبات، سبزیجات) دارند.
– تضعیف این بخش می‌تواند ایران را به واردات بیشتر مواد غذایی وابسته کند که تهدیدی برای امنیت غذایی است.

۵. راهکارهای مقابله با اثرات منفی کوچک‌شدن زمین‌ها
تشکیل تعاونی‌های کشاورزی: ادغام زمین‌های کوچک تحت مدیریت مشترک برای افزایش بهره‌وری.
سیاست‌های تجمیع اراضی: حمایت دولت برای یکپارچه‌سازی زمین‌های پراکنده.
توسعه کشاورزی قراردادی: ارتباط مستقیم خرده‌مالکین با صنایع تبدیلی و بازارهای مصرف.
ارتقای فناوری‌های مناسب برای زمین‌های کوچک: مانند سیستم‌های آبیاری قطره‌ای و کشاورزی عمودی.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، کوچک شدن زمین‌های کشاورزی به‌ویژه در شرایط کم‌آبی و نبود حمایت‌های دولتی، تأثیر مخربی بر کشاورزی ایران دارد. این روند نه‌تنها بهره‌وری را کاهش می‌دهد، بلکه مهاجرت روستایی، وابستگی به واردات، و تخریب محیط زیست را تشدید می‌کند. برای جلوگیری از این بحران، سیاست‌گذاری هوشمند، حمایت از تعاونی‌ها، و توسعه فناوری‌های سازگار با زمین‌های کوچک ضروری است.

اسلایدر

همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.

به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالش‌های جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارش‌ها، افزایش دما، کم‌رنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمین‌ها و خشکیدن چشمه‌ها هستیم.

وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر می‌رسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابان‌های خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.

به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم می‌آورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایده‌های برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوری‌ها.

وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایده‌های نوآورانه خود را در زمینه‌های مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایده‌ها گفت: این ایده‌ها می‌توانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایده‌های بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبان‌ماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار می‌گردد.

ادامه مطلب

اسلایدر

طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین

اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیت‌آمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، نه تنها نقش بی‌بدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افق‌های تازه‌ای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم می‌کند.

به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهره‌وری در زمین‌های دیم، پس از پایان برنامه پنج‌ساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استان‌های مختلف می‌پردازد.

چشم‌انداز ملی و اجرای استانی

این طرح با پوشش میلیون‌ها هکتار از اراضی دیم کشور، در استان‌های متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارش‌های رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استان‌ها روبرو شده است.

نمونه‌ای از اجرای استانی طرح:

استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارش‌ها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژه‌های مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کم‌بهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایه‌ای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانه‌های روغنی در دستور کار قرار دارد.

دستاوردها و پیامدهای کلان طرح

اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:

افزایش بهره‌وری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهره‌وری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوع‌بخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنی‌سازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روش‌های نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کم‌بهره (۴ درصد) برای خرید نهاده‌ها و ماشین‌آلات، برگزاری دوره‌های آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایت‌های کلیدی برای کشاورزان بوده است.

چالش‌های پیش رو

با وجود موفقیت‌ها، این طرح با چالش‌هایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارش‌ها مواجه بوده‌اند که ادامه کار را با دشواری روبرو می‌کند.
مسائل قیمت‌گذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

ادامه مطلب

اسلایدر

تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.

ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه می‌نماید. همچنین، برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. با این حال، ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجه‌سانتی‌گراد دمای هوا و کاهش بارش در دهه‌های آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.

تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی

تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهره‌وری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیب‌پذیری را تشدید کرده است.

تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهش‌ها، تغییرات اقلیمی می‌تواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمه‌خشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید می‌کنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.

تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهاده‌های شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.

راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی

مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد روش‌هایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشته‌اند.

مؤلفه‌های کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاست‌های حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسم‌های انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روش‌های کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم

کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعه‌ای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک می‌کند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.

مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روش‌های زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکش‌های شیمیایی و حفظ تعادل بوم‌شناختی می‌شود. از مهمترین مزایای این روش می‌توان به کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.

برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج می‌دهد:

– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق فعالیت‌های مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونه‌ای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت

توسعه و ترویج فناوری‌های پایدار
این سازمان بر تأمین فناوری‌های کشاورزی و حمایت‌های نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوری‌های جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق می‌شود.

تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامه‌های آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینه‌های تولید هر محصول، و حمایت‌های اعتباری، بیمه‌ای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامه‌های این سازمان است.

ترویج کشت گونه‌های مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامه‌های خود دنبال می‌کند. از جمله این گونه‌ها می‌توان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.

جدول ۱: گونه‌های درختی مقاوم و ویژگی‌های آنها

توسعه نظام‌های بهره‌وری آب
با توجه به پایین بودن بهره‌وری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات کم‌آب‌بر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار می‌توان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوری‌های پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامه‌ریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.

همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاری‌های بین‌بخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسل‌های آینده حفظ گردد.

منابع گزارش
1. بر اساس پژوهش‌های منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهش‌های بین‌المللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارش‌های هیئت بین‌الدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.