با ما همراه باشید

اسلایدر

محمدحسن رحیمیان عنوان کرد: حل بحران كم‌آبی به كمك منابع آبی شور

منتشر شده

در

پایگاه خبری DA1news: محمدحسن رحیمیان با اشاره به خسارت‌های شوری آب و خاک برای کشور بیان کرد: ضرورت مصرف آب بیشتر برای کنترل و مدیریت شوری خاک مزرعه، عدم امکان کاشت همه محصولات زراعی و باغی در شرایط شور و ضرورت استفاده از محصولات خاص و متحمل به شوری در برنامه الگوی کشت، مشکلات مربوط به استقرار گیاه و ایجاد درصد سبز مناسب در مزرعه، مهمترین خسارت‌هایی است که شور شدن منابع آب و خاک در بخش کشاورزی دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی به نقل از  ایانا وی اضافه کرد: همچنین کاهش زیست توده گیاهی در شرایط شور و افت محصول تولیدی و در نتیجه،کاهش درآمد حاصله از زمین برای بهره‌برداران از دیگر تبعات شوری آب و خاک است. احتمال از بین رفتن خاک زراعی در صورت مدیریت نامناسب شوری در عرصه نیز سایر خسارت‌هایی است که شور شدن منابع آب و خاک در بخش کشاورزی به همراه دارد.

رئیس بخش تحقیقات آبیاری و فیزیک خاک عنوان کرد: متاسفانه روند شور شدن منابع آب و خاک کشاورزی به‌دلیل پدیده تغییر اقلیم و مشکلات کم آبی در کشور، به‌صورت فزاینده‌ای در حال افزایش است و منابع آب زیرزمینی که منبع اصلی تامین آب بخش کشاورزی در مناطق شور محسوب می‌شوند، به سمت شورتر شدن پیش می‌روند.

رحیمیان ادامه داد: در حقیقت، به موازات تشدید بحران آبی در بخش کشاورزی و بیشتر شدن مشکلات کم‌آبی در کشور، پدیده شوری نیز تشدید شده و علل و عوامل مشابهی موجب بروز این دو مشکل عمده در بخش کشاورزی شده است.

دو راهکار مدیریت شوری خاک‌های زراعی و باغی کشور

رئیس بخش تحقیقات آبیاری و فیزیک خاک در خصوص راهکارهای مدیریت شوری در کشور گفت: دو راهکار کلی برای مقابله با پدیده شوری در خاک‌های زراعی و باغی در کشور می‌توان در پیش گرفت که شامل مدیریت و کنترل شوری در سطح مزرعه و همزیستی و سازگاری با مساله شوری منابع آب و خاک است.

رئیس بخش تحقیقات آبیاری و فیزیک خاک افزود: راهکار اول شامل مجموعه اقداماتی می‌شود که برای پیشگیری از شورتر شدن مزرعه و مدیریت شوری در طول فصل رشد گیاه انجام می‌شود. انجام عملیات به‌زراعی و به‌باغی مناسب برای شرایط شور نیز در این مقوله قرار می‌گیرد.

رحیمیان در ادامه افزود: تسطیح مناسب سطح زمین برای ایجاد یکنواختی توزیع آب در مزرعه، تامین نیاز آبشوئی مزرعه برای به پایین راندن املاح خاک و ایجاد خاک ناحیه ریشه مناسب برای گیاه، کاهش دور آبیاری برای کم‌کردن اثرات توام تنش‌های شوری و خشکی، بالابردن تراکم کاشت بذر در شرایط شور و … از جمله این اقدامات است.

وی با اشاره به اقدامات انجام شده برای سازگاری با مساله شوری منابع آب و خاک افزود: در این خصوص متناسب با شرایط و میزان شوری منابع آب و خاک (به‌ویژه شوری آب)، گیاهان و ارقام سازگار و متحمل به شوری توصیه و کشت می‌شوند. در این راهکار علاوه بر انتخاب و معرفی گیاه یا گیاهان مناسب در شرایط شور، مسائلی نظیر میزان آب قابل برنامه‌ریزی، وضعیت مکانیزاسیون، بازار مصرف، اقتصاد بهره‌بردار و مسایل زیست‌محیطی نیز مد نظر قرار می‌گیرند.

کدام منابع آب برای توسعه فعالیت‌های شورورزی مناسب است؟

عضو هیات علمی مرکز ملی تحقیقات شوری در خصوص معرفی گیاهان باغی و زراعی مناسب برای شرایط شور گفت: دامنه شوری منابع آبی قابل استفاده برای گیاه و یا دامنه تحمل به شوری گیاهانی که این مرکز برای کشاورزان در اراضی زراعی و باغی توصیه می‌کند، بسیار وسیع است.

رحیمیان ادامه داد: معرفی الگوی کشت و توصیه گیاه مناسب برای شرایط شور علاوه بر میزان شوری آب مورد نظر برای آبیاری، به فاکتورهای مهم دیگری نظیر هدف از ایجاد پوشش گیاهی در شرایط شور (ایجاد پوشش سبز، تامین علوفه، تولید چوب، اصلاح خاک و …)، اقلیم، سیستم آبیاری، حجم و زمان آب آبیاری در دسترس، خصوصیات خاک، وضعیت مکانیزاسیون، بازار و غیره نیز بستگی دارد و باید در توصیه‌ها و تصمیم‌گیری‌ها لحاظ شوند.

وی با بیان اینکه پیچیدن یک نسخه واحد تحت عنوان گیاهان مناسب برای مناطق شور چندان صحیح و کاربردی نیست، افزود: هر منطقه و هر بهره‌بردار باید نسخه مخصوص به خود را دریافت کند. بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده و ادامه‌دار مرکز ملی تحقیقات شوری، گیاهانی نظیر کینوا، کوشیا، ارزن پادزهری، سالیکورنیا، سورگوم، روناس، جو، پنبه، پسته، انار، تاغ، گز، اوکالیپتوس و پده و … شانس حضور در الگوی کشت مناطق شور را دارند.

رئیس بخش تحقیقات آبیاری و فیزیک خاک مرکز ملی تحقیقات شوری اضافه کرد: اقدامات فوق با هدف تامین علوفه، تولید پروتئین و یا تولید سایر محصولات زراعی و باغی در دستور کار قرار دارد. خوشبختانه بخش عمده‌ای از نیازهایی تحقیقاتی این قبیل گیاهان نظیر حد آستانه تحمل به شوری، نیازهای آبی و کودی، پیش‌تیمارهای لازم برای استقرار اولیه گیاه در مزرعه، تراکم مناسب، تاریخ مناسب کاشت، روش کاشت و غیره انجام شده و یا در حال انجام است.

رحیمیان تصریح کرد: با توجه به وابستگی کشور به واردات علوفه و تامین خوراک دام، عمده فعالیت‌های مرکز ملی تحقیقات شوری در چند سال اخیر بر امکان‌سنجی و تولید علوفه در شرایط شور متمرکز شده و طی این سال‌ها، سعی شده که در راستای پاسخگوئی به نیازهای بخش اجرایی کشور و متناسب با بودجه، امکانات و نیروی تخصصی موجود، به این نیازها پاسخ داده شود.

وی با اشاره به اقدامات مرکز ملی شوری عنوان کرد: ارائه طرح کلان شورورزی با هدف استفاده اقتصادی و پایدار از منابع آب و خاک بسیار شور و نامتعارف، معرفی ارقام مختلف کینوا برای شرایط شور، تهیه بسته‌های مختلف مدیریت به‌زراعی گیاهان علوفه‌ای و پروتئینی شورزیست و معرفی راهکارهای مدیریت و کنترل شوری خاک در شرایط کمبود آب از دستاوردهای مرکز ملی تحقیقات شوری در چند سال اخیر است.

عضو هیات علمی مرکز ملی تحقیقات شوری افزود: همچنین امکان‌سنجی تولید علوفه در گلخانه با کمک منابع آب شور، انتشار مقالات ترویجی و یافته‌های ترویجی در زمینه‌های آب، خاک، گیاه و تغذیه گیاهان در شرایط شور نیز سایر اقدامات کاربردی و دستاوردهای مرکز ملی تحقیقات شوری در چند سال اخیر است.

رئیس بخش تحقیقات آبیاری و فیزیک خاک مرکز ملی تحقیقات شوری بیان کرد: با توجه به گسترش فزاینده مشکل شوری منابع آب و خاک در سطح دنیا و ایران و به خطر افتادن معیشت بهره‌برداران در شرایط شور، روی آوردن به راهکارهای مدیریت و کنترل شوری مزرعه و همچنین توصیه گیاهان مناسب و اقتصادی در برنامه الگوی کشت مناطق شور می‌تواند بسیار مهم و حیاتی باشد.

رحیمیان اضافه کرد: از طرفی دیگر؛ منابع آب قابل برنامه‌ریزی متعارف در بخش کشاورزی کشورمان محدود بوده و در حال کاهش هستند. برای تامین نیازهای غذایی و علوفه‌ای کشور باید به سمت منابع آبی جدید و یا بلا استفاده در کشور رفت که متاسفانه این منابع آبی جدید، عمدتاً شور و بی‌کیفیت هستند.

وی ادامه داد: زه‌آب‌های خروجی از اراضی کشاورزی و کشت و صنعت‌ها، پساب‌های خروجی از دستگاه‌های آب شیرین‌کن صنعتی و کشاورزی، سیلاب‌های فصلی یا دائمی شور و آب‌های شور دریا از جمله منابع آب قابل برنامه‌ریزی برای توسعه فعالیت‌های شورورزی در کشور هستند که باید به خدمت تولید گیاهان امیدبخش و تامین نیازهای غذایی و علوفه‌ای کشور در آیند.

رئیس بخش تحقیقات آبیاری و فیزیک خاک مرکز ملی تحقیقات شوری تاکید کرد: تحقق این مساله جز با به‌کارگیری دانش فنی و فن‌آوری‌های به‌روز دنیا، تلاش و مشارکت نهادهای تحقیقاتی، دانشگاه‌ها، مراکز رشد و شرکت‌های دانش بنیان، استفاده از دانش و تجارب کشورهای پیشرو و همچنین آموزش و ظرفیت‌سازی نیروی تخصصی داخلی ممکن نخواهد بود. همچنین به‌کارگیری دانش تخصصی، بومی‌سازی تجارب جهانی و همچنین پیاده‌سازی دستاوردهای تحقیقاتی مرتبط با استفاده اقتصادی و پایدار از منابع آبی شور و بسیار شور، علاوه بر تامین نیازهای غذایی و علوفه‌ای کشور، منجر به کاهش فشارهای وارده بر منابع آب متعارف و حل مشکلات بحران آب در بخش کشاورزی نیز خواهد شد.

ادامه مطلب
تبلیغات
برای افزودن دیدگاه کلیک کنید

یک پاسخ بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسلایدر

همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.

به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالش‌های جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارش‌ها، افزایش دما، کم‌رنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمین‌ها و خشکیدن چشمه‌ها هستیم.

وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر می‌رسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابان‌های خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.

به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم می‌آورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایده‌های برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوری‌ها.

وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایده‌های نوآورانه خود را در زمینه‌های مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایده‌ها گفت: این ایده‌ها می‌توانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایده‌های بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبان‌ماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار می‌گردد.

ادامه مطلب

اسلایدر

طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین

اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیت‌آمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، نه تنها نقش بی‌بدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افق‌های تازه‌ای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم می‌کند.

به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهره‌وری در زمین‌های دیم، پس از پایان برنامه پنج‌ساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استان‌های مختلف می‌پردازد.

چشم‌انداز ملی و اجرای استانی

این طرح با پوشش میلیون‌ها هکتار از اراضی دیم کشور، در استان‌های متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارش‌های رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استان‌ها روبرو شده است.

نمونه‌ای از اجرای استانی طرح:

استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارش‌ها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژه‌های مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کم‌بهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایه‌ای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانه‌های روغنی در دستور کار قرار دارد.

دستاوردها و پیامدهای کلان طرح

اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:

افزایش بهره‌وری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهره‌وری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوع‌بخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنی‌سازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روش‌های نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کم‌بهره (۴ درصد) برای خرید نهاده‌ها و ماشین‌آلات، برگزاری دوره‌های آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایت‌های کلیدی برای کشاورزان بوده است.

چالش‌های پیش رو

با وجود موفقیت‌ها، این طرح با چالش‌هایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارش‌ها مواجه بوده‌اند که ادامه کار را با دشواری روبرو می‌کند.
مسائل قیمت‌گذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

ادامه مطلب

اسلایدر

تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.

ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه می‌نماید. همچنین، برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. با این حال، ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجه‌سانتی‌گراد دمای هوا و کاهش بارش در دهه‌های آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.

تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی

تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهره‌وری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیب‌پذیری را تشدید کرده است.

تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهش‌ها، تغییرات اقلیمی می‌تواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمه‌خشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید می‌کنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.

تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهاده‌های شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.

راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی

مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد روش‌هایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشته‌اند.

مؤلفه‌های کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاست‌های حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسم‌های انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روش‌های کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم

کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعه‌ای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک می‌کند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.

مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روش‌های زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکش‌های شیمیایی و حفظ تعادل بوم‌شناختی می‌شود. از مهمترین مزایای این روش می‌توان به کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.

برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج می‌دهد:

– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق فعالیت‌های مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونه‌ای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت

توسعه و ترویج فناوری‌های پایدار
این سازمان بر تأمین فناوری‌های کشاورزی و حمایت‌های نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوری‌های جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق می‌شود.

تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامه‌های آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینه‌های تولید هر محصول، و حمایت‌های اعتباری، بیمه‌ای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامه‌های این سازمان است.

ترویج کشت گونه‌های مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامه‌های خود دنبال می‌کند. از جمله این گونه‌ها می‌توان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.

جدول ۱: گونه‌های درختی مقاوم و ویژگی‌های آنها

توسعه نظام‌های بهره‌وری آب
با توجه به پایین بودن بهره‌وری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات کم‌آب‌بر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار می‌توان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوری‌های پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامه‌ریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.

همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاری‌های بین‌بخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسل‌های آینده حفظ گردد.

منابع گزارش
1. بر اساس پژوهش‌های منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهش‌های بین‌المللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارش‌های هیئت بین‌الدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.