با ما همراه باشید

اسلایدر

چالش‌ها و عملکرد موسسه آموزش و ترویج در توانمندسازی زنان روستایی

منتشر شده

در

پایگاه خبری DA1news: مؤسسه آموزش و ترویج کشاورزی یکی از نهادهای تخصصی زیرمجموعه وزارت جهاد کشاورزی ایران است که با هدف ارتقای دانش و مهارتهای کشاورزان، بهره برداران و کارشناسان بخش کشاورزی فعالیت میکند. این مؤسسه با ارائه برنامه های آموزشی، ترویجی و مشاورهای، سعی در بهبود بهره وری، توسعه پایدار کشاورزی و انتقال فناوریهای نوین به کشاورزان دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، حمایت از برنامه‌های آموزش زنان روستایی برای افزایش مشارکت آنان در فعالیت‌های کشاورزی از جمله برنامه های محمدمهدی قاسمی رئیس مؤسسه آموزش و ترویج کشاورزی است که با عملکردی مثبت طی سال ها مدیریت خود، با چالش ها و موانعی نیز دست به گریبان است، از این روی توانمندسازی زنان روستایی را می توان از فعالیت های مهم و تاثیر گذار موسسه آموزش و تررویج کشاورزی دانست چرا که فعالیت های زنان روستایی نقش کلیدی در توسعه کشاورزی، امنیت غذایی و پایداری اقتصادی خانواده‌ها و جوامع محلی است. با این حال، بسیاری از آن‌ها با چالش‌هایی مانند دسترسی محدود به منابع، آموزش‌های تخصصی و فرصت‌های اقتصادی مواجه هستند.

موسسه آموزش و ترویج کشاورزی با تمرکز بر توانمندسازی زنان روستایی، برنامه‌های متنوعی را طراحی و اجرا کرده است تا این گروه را به بازیگران فعال در توسعه کشاورزی و اقتصادی تبدیل کند.

اهداف توانمندسازی زنان روستایی
موسسه آموزش و ترویج کشاورزی با اجرای برنامه‌های خود به دنبال تحقق اهداف زیر است:
1. ارتقای دانش و مهارت‌های فنی در زمینه کشاورزی مدرن، پرورش دام و طیور، و روش‌های بهینه تولید.
2. تقویت نقش اقتصادی زنان از طریق توسعه مشاغل خانگی، ایجاد تعاونی‌های زنان و بازاررسانی محصولات.
3. افزایش دسترسی به منابع مالی با ارائه آموزش‌های مالی، تسهیلات اعتباری و ارتباط با صندوق‌های خرد.
4. ارتقای آگاهی‌های اجتماعی و بهداشتی برای بهبود کیفیت زندگی زنان و خانواده‌های روستایی.

برنامه‌های اجراشده توسط موسسه
۱. آموزش‌های تخصصی کشاورزی
موسسه دوره‌های آموزشی در زمینه‌های زیر برگزار کرده است:
– کشاورزی پایدار (استفاده از روش‌های کم‌آب‌بر، کودهای طبیعی، و کنترل آفات).
– تغییر الگوی کشت (توسعه محصولات با ارزش افزوده بالا مانند گیاهان دارویی).
– پرورش دام و طیور (بهبود روش‌های تغذیه و پیشگیری از بیماری‌ها).

۲. توسعه کسب‌وکارهای روستایی
– راه‌اندازی کارگاه‌های تولیدی مانند صنایع دستی، فرآوری محصولات کشاورزی (ترشی‌جات، مربا، خشکبار).
– حمایت از تشکیل تعاونی‌های زنان برای افزایش قدرت چانه‌زنی در بازار.
– برگزاری نمایشگاه‌های محلی و ملی برای معرفی و فروش محصولات زنان روستایی.

۳. توانمندسازی مالی
– آموزش مدیریت مالی و پس‌انداز.
– تسهیل دسترسی به وام‌های خرد و اعتبارات کشاورزی.
– ارتباط با نهادهای مالی مانند بانک کشاورزی و صندوق‌های قرض‌الحسنه.

۴. برنامه‌های اجتماعی و سلامت
– کارگاه‌های آموزشی در مورد سلامت خانواده، تغذیه و بهداشت محیط.
– ترویج آموزش‌های حقوقی برای آگاهی از حقوق زنان در حوزه‌های ارث، مالکیت زمین و اشتغال.

نتایج و دستاوردها
برنامه‌های موسسه آموزش و ترویج کشاورزی منجر به دستاوردهای قابل توجهی شده است، از جمله:
– افزایش درآمد زنان روستایی از طریق فروش محصولات کشاورزی و صنایع دستی.
– کاهش مهاجرت زنان به شهرها به دلیل ایجاد فرصت‌های شغلی در روستا.
– بهبود بهره‌وری کشاورزی با استفاده از روش‌های نوین.
– افزایش مشارکت زنان در تصمیم‌گیری‌های محلی و مدیریت منابع طبیعی.

چالش‌ها و راهکارهای آینده
علیرغم موفقیت‌های کسب‌شده، چالش‌هایی مانند محدودیت دسترسی به فناوری، مقاومت برخی جوامع مردسالار و کمبود اعتبارات مالی همچنان وجود دارد. موسسه در نظر دارد با راهکارهای زیر این موانع را کاهش دهد:
– گسترش آموزش‌های دیجیتال و استفاده از فناوری‌های نوین.
– همکاری با نهادهای دولتی و سازمان‌های بین‌المللی برای جذب منابع بیشتر.
– ترویج فرهنگ‌سازی و مشارکت مردان در برنامه‌های توانمندسازی زنان.

توانمندسازی زنان روستایی نه‌تنها به بهبود معیشت آن‌ها کمک می‌کند، بلکه نقش مهمی در توسعه پایدار روستایی و امنیت غذایی کشور دارد. موسسه آموزش و ترویج کشاورزی با اجرای برنامه‌های آموزشی، اقتصادی و اجتماعی گام‌های موثری در این زمینه برداشته است، اما نیاز به حمایت‌های بیشتر و مشارکت همه‌جانبه دارد تا زنان روستایی بتوانند به‌عنوان نیروهای محرکه توسعه ایفای نقش کنند.

رضایت زنان روستایی

رضایت زنان روستایی از فعالیت‌های موسسه آموزش و ترویج کشاورزی را می‌توان از چند جنبه بررسی کرد که عموماً بازخوردهای مثبتی داشته است، اما در برخی موارد نیز چالش‌هایی وجود دارد. در ادامه به تحلیل این موضوع می‌پردازیم:

عوامل مؤثر در رضایت زنان روستایی
1. افزایش درآمد و استقلال اقتصادی
– بسیاری از زنان با استفاده از آموزش‌های فنی (مانند پرورش قارچ، تولید صنایع دستی، یا کشت گیاهان دارویی) توانسته‌اند درآمد خود را افزایش دهند، که این موضوع رضایت آن‌ها را جلب کرده است.
– تشکیل تعاونی‌ها و دسترسی به بازارهای محلی و ملی نیز به بهبود وضعیت مالی آن‌ها کمک کرده است.

2. دسترسی به منابع و امکانات
– زنانی که از طریق این برنامه‌ها به وام‌های خرد، تسهیلات بانکی یا ابزارهای کشاورزی مدرن دسترسی پیدا کرده‌اند، معمولاً از این حمایت‌ها راضی هستند.

3. ارتقای دانش و مهارت‌ها
– آموزش‌های عملی در زمینه کشاورزی پایدار، دامداری نوین و مدیریت مالی، توانایی زنان را در تولید و مدیریت منابع افزایش داده و حس خودباوری را در آن‌ها تقویت کرده است.

4. بهبود جایگاه اجتماعی
– در برخی مناطق، با افزایش مشارکت زنان در فعالیت‌های اقتصادی، نگرش جامعه محلی نیز تغییر کرده و زنان احساس می‌کنند نقش پررنگ‌تری در تصمیم‌گیری‌های خانوادگی و اجتماعی دارند.

چالش‌ها و نارضایتی‌های احتمالی
1. محدودیت در اجرای برنامه‌ها
– در برخی روستاها، به دلیل کمبود بودجه یا عدم پوشش کامل موسسه، همه زنان به برنامه‌ها دسترسی ندارند.
– برخی آموزش‌ها ممکن است بیش از حد تئوری باشند و حمایت عملی (مانند تأمین نهاده‌های کشاورزی یا بازار فروش) کافی نباشد.

2. موانع فرهنگی و اجتماعی
– در جوامع سنتی، ممکن است مردان یا رهبران محلی با حضور زنان در فعالیت‌های اقتصادی مخالفت کنند، که این موضوع باعث دلسردی برخی زنان می‌شود.
– گاهی زنان به‌دلیل مسئولیت‌های خانوادگی (مانند مراقبت از کودکان و کارهای خانه) زمان کافی برای مشارکت در دوره‌ها را ندارند.

3. پایداری برنامه‌ها
– برخی پروژه‌ها پس از پایان حمایت اولیه موسسه، به دلیل نبود پیگیری یا نهادینه‌نشدن، با شکست مواجه می‌شوند که می‌تواند موجب ناامیدی زنان شود.

نظر سنجی‌ها و گزارش‌های میدانی
بر اساس برخی پژوهش‌ها و نظرسنجی‌های انجام‌شده در مناطق روستایی:
– بیش از ۷۰٪ زنان از آموزش‌ها و حمایت‌های مالی رضایت داشته‌اند و معتقدند این برنامه‌ها زندگی آن‌ها را بهبود بخشیده است.
– حدود ۲۰٪ معتقدند که برنامه‌ها کافی نبوده یا اجرای آن‌ها با مشکلاتی همراه بوده است.
– ۱۰٪ نیز به دلایل فرهنگی یا عدم حمایت خانواده، چندان از این فعالیت‌ها استقبال نکرده‌اند.

به طور کلی، اکثر زنان روستایی که تحت پوشش برنامه‌های موسسه آموزش و ترویج کشاورزی قرار گرفته‌اند، از این فعالیت‌ها رضایت نسبی دارند، به‌ویژه اگر آموزش‌ها همراه با حمایت‌های مالی و بازاررسانی باشد. با این حال، برای افزایش رضایت و اثربخشی بیشتر، نیاز است:
– برنامه‌ها به‌صورت پایدار و با مشارکت جامعه محلی ادامه یابند.
– مشکلات فرهنگی با آگاه‌سازی مردان و رهبران محلی کاهش یابد.
– دسترسی به فناوری و امکانات مدرن گسترش پیدا کند.

اگر این اصلاحات صورت گیرد، رضایت زنان روستایی از چنین برنامه‌هایی افزایش خواهد یافت و تأثیرات مثبت آن در توسعه روستایی بیشتر خواهد شد.

ارزیابی اثربخشی

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، ارزیابی اثربخشی برنامه‌های موسسه آموزش و ترویج کشاورزی در توانمندسازی زنان روستایی نیازمند تحلیل داده‌های عینی، گزارش‌های میدانی، و شاخص‌های کیفی و کمی است. در مجموع، این موسسه در برخی حوزه‌ها موفق عمل کرده، اما چالش‌هایی نیز وجود دارد که نیاز به بهبود دارد.

۱. دستاوردها و نقاط قوت (اثربخشی مثبت)

الف) افزایش دانش و مهارت‌های فنی زنان
– آموزش‌های عملی در زمینه کشاورزی مدرن، پرورش دام و طیور، و روش‌های آبیاری بهینه منجر به کاهش هزینه‌های تولید و افزایش بهره‌وری شده است.
– در برخی مناطق، زنان پس از یادگیری کشت محصولات باارزش (مانند زعفران، گیاهان دارویی، و گلخانه‌ای) درآمد خود را تا ۴۰٪ افزایش داده‌اند.

ب) رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال
– تشکیل تعاونی‌های زنان و توسعه مشاغل خانگی (مانند صنایع دستی، فرآوری مواد غذایی) به کاهش وابستگی به درآمد مردان کمک کرده است.
– در استان‌هایی مانند کرمان، خراسان، و آذربایجان شرقی، برخی زنان با فروش محصولات خود در بازارهای محلی و آنلاین به درآمد پایدار دست یافته‌اند.

ج) بهبود دسترسی به منابع مالی
– ارتباط با صندوق‌های خرد محلی و بانک کشاورزی باعث شده برخی زنان بتوانند وام‌های کوچک دریافت کنند و کسب‌وکار خود را توسعه دهند.
– در برخی روستاها، میزان پس‌انداز گروهی زنان افزایش یافته، که نشان‌دهنده بهبود مدیریت مالی است.

د) تغییر نگرش اجتماعی
– در مناطق پیشرو، حضور زنان در کمیته‌های محلی و تصمیم‌گیری‌های کشاورزی بیشتر شده است.
– برخی مردان به‌تدریج پذیرفته‌اند که مشارکت زنان در اقتصاد روستا به نفع کل خانواده است.

۲. نقاط ضعف و چالش‌ها (کاهش‌دهنده اثربخشی)

الف) پوشش ناکافی برنامه‌ها
– بسیاری از زنان روستایی، به‌ویژه در مناطق محروم، هنوز به این برنامه‌ها دسترسی ندارند.
– برخی آموزش‌ها صرفاً تئوری هستند و پیگیری عملی (مانند تأمین بذر، ابزار، یا بازار فروش) ضعیف است.

ب) موانع فرهنگی و مقاومت محلی
– در برخی روستاهای سنتی، مخالفت مردان یا رهبران محلی مانع حضور زنان در دوره‌ها شده است.
– زنان گاهی به‌دلیل مسئولیت‌های خانوادگی (مراقبت از کودکان، کار خانه) فرصت مشارکت فعال ندارند.

ج) ناپایداری برخی پروژه‌ها
– تعدادی از طرح‌ها (مانند تعاونی‌های زنان) پس از قطع حمایت موسسه تعطیل شده‌اند، زیرا نهادینه نشده بودند.
– فقدان شبکه توزیع و بازاریابی قوی باعث شده برخی محصولات زنان به قیمت مناسب به فروش نرسد.

د) کمبود بودجه و امکانات
– در بسیاری از روستاها، عدم تأمین نهاده‌های کشاورزی، تجهیزات، و فناوری باعث کاهش انگیزه زنان شده است.

3-آیا عملکرد موسسه اثربخش بوده است؟

بله، در صورت وجود شرایط مناسب:
– در مناطقی که آموزش‌ها عملی، حمایت مالی مستمر، و همراهی جامعه محلی وجود داشته، زنان روستایی پیشرفت چشمگیری داشته‌اند.
– آمارها نشان می‌دهد در حدود ۶۰-۷۰٪ موارد، برنامه‌ها تأثیر مثبت گذاشته‌اند.

اما هنوز جای بهبود دارد:
– پوشش برنامه‌ها محدود است و بسیاری از زنان تحت حمایت قرار نگرفته‌اند.
– بدون پیگیری بلندمدت و حل موانع فرهنگی، برخی دستاوردها پایدار نخواهند ماند.

۴. پیشنهادات برای افزایش اثربخشی
1. گسترش آموزش‌های عملی همراه با پشتیبانی فنی و مالی.
2. تقویت بازاریابی و فروش محصولات زنان روستایی (راه‌اندازی بازارچه‌های محلی، فروش آنلاین).
3. همکاری با سازمان‌های مردمنهاد و رسانه‌ها برای تغییر نگرش‌های سنتی.
4. تدوین برنامه‌های پایدار با مشارکت خود روستاییان تا وابستگی به حمایت دولت کاهش یابد.

موسسه آموزش و ترویج کشاورزی در برخی مناطق موفق بوده، اما برای تحقق توانمندسازی واقعی و همه‌جانبه زنان روستایی، نیاز به برنامه‌ریزی بلندمدت، تأمین منابع کافی، و رفع موانع ساختاری دارد. اگر این اصلاحات صورت گیرد، می‌تواند الگویی مؤثر برای توسعه روستایی باشد.

 

اسلایدر

همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.

به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالش‌های جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارش‌ها، افزایش دما، کم‌رنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمین‌ها و خشکیدن چشمه‌ها هستیم.

وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر می‌رسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابان‌های خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.

به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم می‌آورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایده‌های برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوری‌ها.

وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایده‌های نوآورانه خود را در زمینه‌های مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایده‌ها گفت: این ایده‌ها می‌توانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایده‌های بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبان‌ماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار می‌گردد.

ادامه مطلب

اسلایدر

طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین

اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیت‌آمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، نه تنها نقش بی‌بدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افق‌های تازه‌ای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم می‌کند.

به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهره‌وری در زمین‌های دیم، پس از پایان برنامه پنج‌ساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استان‌های مختلف می‌پردازد.

چشم‌انداز ملی و اجرای استانی

این طرح با پوشش میلیون‌ها هکتار از اراضی دیم کشور، در استان‌های متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارش‌های رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استان‌ها روبرو شده است.

نمونه‌ای از اجرای استانی طرح:

استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارش‌ها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژه‌های مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کم‌بهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایه‌ای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانه‌های روغنی در دستور کار قرار دارد.

دستاوردها و پیامدهای کلان طرح

اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:

افزایش بهره‌وری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهره‌وری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوع‌بخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنی‌سازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روش‌های نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کم‌بهره (۴ درصد) برای خرید نهاده‌ها و ماشین‌آلات، برگزاری دوره‌های آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایت‌های کلیدی برای کشاورزان بوده است.

چالش‌های پیش رو

با وجود موفقیت‌ها، این طرح با چالش‌هایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارش‌ها مواجه بوده‌اند که ادامه کار را با دشواری روبرو می‌کند.
مسائل قیمت‌گذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

ادامه مطلب

اسلایدر

تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.

ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه می‌نماید. همچنین، برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. با این حال، ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجه‌سانتی‌گراد دمای هوا و کاهش بارش در دهه‌های آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.

تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی

تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهره‌وری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیب‌پذیری را تشدید کرده است.

تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهش‌ها، تغییرات اقلیمی می‌تواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمه‌خشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید می‌کنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.

تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهاده‌های شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.

راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی

مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد روش‌هایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشته‌اند.

مؤلفه‌های کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاست‌های حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسم‌های انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روش‌های کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم

کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعه‌ای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک می‌کند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.

مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روش‌های زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکش‌های شیمیایی و حفظ تعادل بوم‌شناختی می‌شود. از مهمترین مزایای این روش می‌توان به کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.

برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج می‌دهد:

– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق فعالیت‌های مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونه‌ای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت

توسعه و ترویج فناوری‌های پایدار
این سازمان بر تأمین فناوری‌های کشاورزی و حمایت‌های نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوری‌های جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق می‌شود.

تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامه‌های آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینه‌های تولید هر محصول، و حمایت‌های اعتباری، بیمه‌ای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامه‌های این سازمان است.

ترویج کشت گونه‌های مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامه‌های خود دنبال می‌کند. از جمله این گونه‌ها می‌توان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.

جدول ۱: گونه‌های درختی مقاوم و ویژگی‌های آنها

توسعه نظام‌های بهره‌وری آب
با توجه به پایین بودن بهره‌وری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات کم‌آب‌بر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار می‌توان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوری‌های پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامه‌ریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.

همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاری‌های بین‌بخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسل‌های آینده حفظ گردد.

منابع گزارش
1. بر اساس پژوهش‌های منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهش‌های بین‌المللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارش‌های هیئت بین‌الدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.