اسلایدر
کشاورزی احیاکننده: راه حلی پایدار برای سلامت خاک
پایگاه خبری DA1news: تغییر به سمت کشاورزی احیا کننده برای مبارزه با تخریب خاک ناشی از کشاورزی صنعتی بسیار مهم است.
به گزارش گروه علمی اخبار روزانه کشاورزی، کشاورزان با اتخاذ شیوه های دوستدار محیط زیست مانند تناوب زراعی و کوددهی ارگانیک می توانند تنوع زیستی را احیا کرده و سلامت اکوسیستم را بهبود بخشند و آینده ای پایدار را برای تولید مواد غذایی و جوامع روستایی تضمین کنند.
کشاورزی مدرن به دلیل خاکورزی بیش از حد توسط ماشین آلات بسیار سنگین و متراکم کردن خاک سطحی منجر به تخریب قابل توجه خاک شده است. پروفسور ممتاز لئون هوگو و دانشجوی فوق لیسانس ژان هوگو می نویسند که شیوه های احیا کننده راه حلی برای تضمین امنیت غذایی ارائه می دهد.
پس از مرحله اولیه تمدن شکارچی-گردآورنده، کشاورزی به عنوان شغل اولیه بشر ظهور کرد. با ظهور انقلاب کشاورزی و متعاقب آن انقلاب صنعتی، فناوری به بخشی جدایی ناپذیر از سیستم های تولید کشاورزی تبدیل شد. کشاورزی مدرن، با این حال، منجر به تخریب قابل توجه خاک شده است.
کشت تکی حاصلخیزی خاک را کاهش داده و کشاورزی فشرده به از بین رفتن تنوع زیستی کمک کرده است. گسترش زمین های کشاورزی منجر به پاکسازی بخش های وسیعی از پوشش گیاهی بومی می شود که به از بین رفتن زیستگاه ها کمک می کند.
وابستگی به نهاده های شیمیایی همچنین منجر به توسعه آفات مقاوم در برابر آفت کش ها شده و از طریق قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مضر بر سلامت انسان تأثیر منفی گذاشته است. استفاده زیاد از کودهای مصنوعی و آفت کش ها باعث آلودگی آبراه ها و آسیب رساندن به اکوسیستم های آبی شده است.
افزایش انتشار گازهای گلخانه ای منجر به آلودگی هوا و تشدید تغییرات آب و هوایی شده است. در نتیجه این و سایر اثرات منفی، خاک حاصلخیزی طبیعی خود را از دست می دهد. تولید ضعیف تر منجر به کودهای بیشتر مورد نیاز می شود.
تاثیر بر تولید مواد غذایی
برای ادامه تضمین امنیت غذایی، پتانسیل خاک باید به طور مصنوعی تقویت شود – یک سیستم بازخورد رو به پایین.دیگر روندهای منفی اجتماعی-اقتصادی که پس از روشهای کشاورزی صنعتی دنبال میشود، کاهش نیاز به نیروی کار به دلیل مکانیزه شدن است که منجر به از دست دادن شغل و درآمد، کاهش جمعیت روستایی و کاهش جوامع روستایی و مختل کردن زندگی اجتماعی میشود.
این امر به شدت بر روشهای قدیمی تولید مواد غذایی تأثیر میگذارد که به دلیل الگوهای آب و هوایی نامنظم مانند گرمای شدید، خشکسالی طولانی و سیلهای ناگهانی در سالهای اخیر ناکافیتر میشوند. این عوامل در مجموع پایداری کشاورزی بلندمدت، انسجام اجتماعی و سلامت محیط را تهدید می کنند.
واقعا یک وضعیت ناپایدار
یک جنبش قوی در سطح جهانی برای دور شدن از شیوههای کشاورزی فشرده تکنو در مقیاس بزرگ به رویکردهای سازگار با محیط زیست در مقیاس محلی، بر اساس بازیابی کیفیت منابع طبیعی وجود دارد. چندین تلاش کشاورزی سازگار با محیط زیست، که هر کدام ویژگی ها و تکنیک های کشاورزی خاص خود را دارند، در دهه های گذشته توسعه یافته اند.
اصطلاحات توصیف آنها شامل کشاورزی حفاظتی، پرماکالچر، کشاورزی ارگانیک، کشاورزی ارگانیک یکپارچه، کشاورزی احیا کننده، کشاورزی پایدار، کشاورزی جامع، کشاورزی بستر عمیق و غیره است.تعریف هر یک متفاوت است اما همه آنها موارد زیر را در نظر دارند: زمین، آب، منابع ژنتیکی گیاهی و جانوری را حفظ می کند، از نظر زیست محیطی تخریب نمی کند، از نظر فنی مناسب است، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است و از نظر اجتماعی قابل قبول است.
کشاورزی احیا کننده چیست؟
کشاورزی احیا کننده سیستمی برای اصول و شیوه های کشاورزی است که تنوع زیستی را افزایش می دهد، خاک را غنی می کند، حوزه های آبخیز را بهبود می بخشد و خدمات اکوسیستم را افزایش می دهد.هدف کشاورزی احیا کننده جذب کربن از اتمسفر، خاک و زیست توده بالای زمین، معکوس کردن روندهای فعلی جهانی انباشت جوی است.
تلاش میکند به روشهای کشاورزی باستانی بازگردد که در آن حیوانات در زمین پرسه میزدند، به جستجوی علوفه و کود میپرداختند و در نتیجه خاک را میساختند. حفظ تمام جریان آب با ابزارهای مختلف مانند خندق، دیوارهای حائل، سدها، مالچ پاشی و غیره، در کشاورزی احیاکننده ریشه دوانده است – جلوگیری از فرسایش، افزایش عرضه آب زیرزمینی، و حفظ تمام پوشش گیاهی (غیر زراعی) برای مالچ پاشی.
کشاورزی احیا کننده در مورد کار با چرخه های طبیعی طبیعت برای ارائه مواد غذایی مغذی با ردپای محیطی کم است. مفهوم احیا کننده بر جایگزینی مواد مغذی از دست رفته در نتیجه جذب اجتناب ناپذیر (مانند غذا، فیبر یا سوخت) از منابع طبیعی متمرکز است. امروزه بسیاری از محیط های بیابانی از این طریق به زمین های مولد تبدیل شده اند.
10 اصل اساسی وجود دارد:
1- حفظ بهره وری خاک خاک اساس تولید مواد غذایی است. از آشفتگی خاک از طریق خاکورزی با ماشین آلات سنگین خودداری کنید و در نتیجه مواد آلی خاک را در وضعیت تنوع زیستی سالم نگه دارید.
2- ارگانیک بمانید از مواد شیمیایی، کودها و حشره کش های محدود استفاده کنید و در نتیجه هزینه تولید را کاهش دهید. از اصل بیودینامیک استفاده کنید که به موجب آن از فضولات گاو و سایر فضولات به عنوان کود استفاده می شود.
3- طراحی با طبیعت شیوه های کشاورزی را با توجه به شرایط خاک، آب و هوا و توپوگرافی انتخاب کنید تا هزینه آبیاری و کانتورینگ اضافی را به حداقل برسانید.
4- چرای فشرده توسط کرت های چرای چرخشی.استراتژی چرای فعلی این است که به محض شروع چرای بیش از حد، گاوها را از زمین خارج کنیم. این یک انحراف از روش های عادی مدیریت چراگاه با بازگشت به روش اکولوژیکی باستانی است که در آن طبیعت عمل می کرد. گلههای شکار به طور فشرده یک منطقه را چرا میکردند و سپس ادامه میدادند و اجازه میدادند که چمن قبل از دور بعدی چرا بهبود یابد.
5- بازیافت کلیه مواد و ضایعات. اصول بازیافت، استفاده مجدد و کاهش را اعمال کنید.
6- تنوع بخشی. ترکیب چرای حیوانات، طیور، گوسفند، خوک و انواع مختلف محصولات زراعی.
7- “آنچه را که دارید نگه دارید و استفاده کنید”. پوشش گیاهی، تنوع زیستی و خاک را با حفظ جریان آب باران حفظ کنید.
8- کشت مخلوط. روش کاشت همراه برای رشد یک محصول در کنار محصول دیگر.هدف افزایش عملکرد با دو برابر کردن فضای رشد موجود است.همچنین تنوع زیستی ایجاد می کند که انواع حشرات مفید و شکارچی را جذب می کند.
9- با پوشاندن خاک با گیاهان در حال رشد/علف، قرار گرفتن در معرض خاک را ممنوع کنید. پس از برداشت محصولات تجاری، از محصولات پوششی (گیاهانی که بین محصولات نقدی اصلی رشد می کنند) استفاده کنید. بنابراین، نفوذ آب افزایش می یابد. محصولات در حال رشد CO2 منتشر شده در جو را استخراج می کنند و به عنوان جداسازی زیستی CO2 عمل می کنند و بنابراین آلودگی را به حداقل می رسانند.
10- صرفه جویی در مقیاس. کشاورزی را در مقیاس محلی کوچک، هماهنگ و با کمک دانش و تخصص سنتی موجود و همچنین نیروی کار، ابزار و ماشین آلات محلی موجود ادامه دهید. و بازارها “کوچک زیباست” به جای “بزرگتر بهتر است”.
تولید محصول مدرن و کشاورزی چرا به دو سیستم کشاورزی تخصصی مجزا تبدیل شده است. نیاز به ادغام تولید محصول و چرا در یک سیستم باز دایره ای یکپارچه وجود دارد – یکی مکمل دیگری است. خاک بستر رشد علف زمین است که به گاوهایی که سرگین آنها در عوض خاک را تغذیه می کند، تغذیه می کند و آن را قادر می سازد تا به تامین مواد مغذی مورد نیاز برای چمن روی زمین ادامه دهد. برای گنجاندن چرای موثر باید ادغام اراضی کوچک مختلف انجام شود.
انطباق با روش جدید کشاورزی
اقتباسی از کشاورزی سنتی معیشت به نام “کشاورزی دوران جدید” در حال توسعه است. این به تولیدکنندگان کشاورزی احیا کننده ای اشاره دارد که از تکنیک ها، فناوری ها و رویکردهای مدرن کشاورزی استقبال می کنند.
این نیاز به توسعه از تنها استفاده از روشهای کشاورزی سنتی تا گنجاندن شیوههای نوآورانهتر بدون آسیب رساندن به محیط را نشان میدهد. فناوریهای پیشرفته مانند هواپیماهای بدون سرنشین، دستگاههای IoT (اینترنت اشیا) و کشاورزی دقیق برای افزایش بهرهوری و کارایی بدون عناصر منفی شیوههای تکفرهنگی استفاده میشوند.
کشاورزی احیا کننده به خودی خود اتفاق نخواهد افتاد. باید توجه داشت که:
– آموزش اولیه مورد نیاز است.
– به دلیل عدم احتساب ماشین آلات، زمان شخصی بیشتر کشاورزان مورد نیاز است.
– برنامه ریزی دقیق مدیریت تناوب زراعی، چرخش مجدد و غیره سازماندهی زیادی می طلبد.
– جابجایی از سیستم های تجاری به سیستم های احیا کننده می تواند یک دوره طولانی قبل از تولید نتایج کامل طول بکشد.پول اولیه (سرمایه) موقت مورد نیاز است.
– برای کشاورزی زراعی، بیشترین بازدهی را در شرکت های کوچک دارد.
– چرای چرخان برای اثربخشی به زمین بیشتری نیاز دارد.
کلام پایانی
کشاورزی در مقیاس کوچک احیا کننده قرار نیست به طور ناگهانی جایگزین کشاورزی در مقیاس بزرگ شود. آفریقای جنوبی هنوز به مزارع بزرگ برای تامین غذا برای جمعیت رو به رشد شهری نیاز دارد (و در آینده نیز نیاز خواهد داشت).
در آفریقا، مردم با سریعترین سرعتی که جهان تاکنون دیده است به مناطق شهری نقل مکان میکنند و پیشبینی میشود تا سال 2050 حدود 1 میلیارد نفر در شهرها زندگی کنند. برای توقف این روند، باید جوامع روستایی را برای خودکفایی توانمند کرد. بنابراین فوریت برای گنجاندن جمعیت روستایی در بخش کشاورزی مولد نیازمند یک رویکرد مبتنی بر گسترده جدید برای کشاورزی است.
باید یک تغییر تدریجی متعادل و متعادل از شرکتهای کشاورزی «چند میلیون دلاری» به عنوان تنها سیستم تولیدی، به یک سیستم هماهنگ یکپارچه وجود داشته باشد که در آن خودکفایی کشاورزی روستایی نقش مهمی در تضمین امنیت غذایی بر مبنای پایدار ایفا کند.
نحوه انتقال اصول کشاورزی پایدار به مالکان مربوطه به روشی عملگرایانه از اهمیت بالایی برخوردار است.
* پروفسور لئون هوگو، استاد بازنشسته، گروه جغرافیا، دانشگاه پرتوریا است. و ژان هوگو دانشجوی فوق لیسانس در فناوری ویدئو، دانشگاه صنعتی Tshwane است.
ترجمه: مجید محمدرضایی
اسلایدر
همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.
به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالشهای جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارشها، افزایش دما، کمرنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمینها و خشکیدن چشمهها هستیم.
وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر میرسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابانهای خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.
به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم میآورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایدههای برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوریها.
وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاهها، شرکتهای دانشبنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایدههای نوآورانه خود را در زمینههای مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایدهها گفت: این ایدهها میتوانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایدههای بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار میشود.
بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبانماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار میگردد.
اسلایدر
طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین
اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی میشود و این طرح هماکنون وارد فاز دوم پنجساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.
پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیتآمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، نه تنها نقش بیبدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افقهای تازهای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم میکند.
به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهرهوری در زمینهای دیم، پس از پایان برنامه پنجساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استانهای مختلف میپردازد.
چشمانداز ملی و اجرای استانی
این طرح با پوشش میلیونها هکتار از اراضی دیم کشور، در استانهای متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارشهای رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استانها روبرو شده است.
نمونهای از اجرای استانی طرح:
استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارشها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژههای مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کمبهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایهای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانههای روغنی در دستور کار قرار دارد.
دستاوردها و پیامدهای کلان طرح
اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:
افزایش بهرهوری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهرهوری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوعبخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفهای، دانههای روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنیسازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روشهای نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کمبهره (۴ درصد) برای خرید نهادهها و ماشینآلات، برگزاری دورههای آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایتهای کلیدی برای کشاورزان بوده است.
چالشهای پیش رو
با وجود موفقیتها، این طرح با چالشهایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استانهایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارشها مواجه بودهاند که ادامه کار را با دشواری روبرو میکند.
مسائل قیمتگذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی میشود و این طرح هماکنون وارد فاز دوم پنجساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.
اسلایدر
تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم
پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالشهای زیستمحیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.
ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه مینماید. همچنین، برنامهها و سیاستهای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.
بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا میکند. با این حال، ایران در منطقهای خشک و نیمهخشک واقع شده و پیشبینیها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجهسانتیگراد دمای هوا و کاهش بارش در دهههای آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.
تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی
تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهرهوری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیبپذیری را تشدید کرده است.
تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهشها، تغییرات اقلیمی میتواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمهخشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید میکنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.
تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهادههای شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.
راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی
مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف میشود. پژوهشها نشان میدهد روشهایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشتهاند.
مؤلفههای کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاستهای حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسمهای انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روشهای کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم
کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعهای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک میکند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روشهای مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.
مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روشهای زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکشهای شیمیایی و حفظ تعادل بومشناختی میشود. از مهمترین مزایای این روش میتوان به کاهش هزینههای تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.
برنامهها و سیاستهای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج میدهد:
– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانهای از طریق فعالیتهای مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونهای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت
توسعه و ترویج فناوریهای پایدار
این سازمان بر تأمین فناوریهای کشاورزی و حمایتهای نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوریهای جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق میشود.
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامههای آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینههای تولید هر محصول، و حمایتهای اعتباری، بیمهای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامههای این سازمان است.
ترویج کشت گونههای مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونههای مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامههای خود دنبال میکند. از جمله این گونهها میتوان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگیهای منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.
جدول ۱: گونههای درختی مقاوم و ویژگیهای آنها

توسعه نظامهای بهرهوری آب
با توجه به پایین بودن بهرهوری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روشهای مدرن آبیاری و کشت محصولات کمآببر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار میتوان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوریهای پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامهریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.
همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاریهای بینبخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسلهای آینده حفظ گردد.
منابع گزارش
1. بر اساس پژوهشهای منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهشهای بینالمللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارشهای هیئت بینالدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
-
اقتصاد2 هفته پیشتغییر پارادایم در اقتصاد کشاورزی؛ از محدودیت منابع تا سازوکارهای نوین توسعه
-
دانستنی ها9 ماه پیشکسب و کار؛ شرایط ورود به شغل سم فروشی چیست؟
-
آموزش8 ماه پیشگام به گام با کاشت نهال های کشت بافتی خرمای مجول (قسمت اول؛ انتخاب زمین)
-
بازرگانی1 سال پیشآیا قیمت کود یارانه ای را می دانید؟
-
اسلایدر3 هفته پیشهمایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
-
اسلایدر8 ماه پیشروش های کشت، صادرات و استان های فعال در کشت تنباکو
-
خبرهای سازمانی3 هفته پیشانتقاد تند آنجفی؛ «دستفرمان خطا» ما را به بحران کشانده
-
استان ها7 ماه پیشکشت، صادرات و مناطق مهم تولید سیر در ایران

