با ما همراه باشید

اسلایدر

بررسی افت جایگاه ایران در شاخص‌های محیط زیستی در سال ۲۰۲۲

منتشر شده

در

پایگاه خبری DA1news: جایگاه ایران در شاخص‌های محیط زیستی در سال ۲۰۲۲ به طور قابل توجهی افت کرده است، این خبر، خبر خوبی نیست. به همین منظور با محمد مجابی ریاست کمیته محیط زیست مجمع تشخیص مصلحت نظام در این باره گفت و گویی انجام شده است که می خوانید:

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی به نقل از روابط عمومی شرکت مادر تخصصی خدمات کشاورزی حضور محمد مجابی ریاست کمیته محیط زیست مجمع تشخیص مصلحت نظام به موضوع محیط زیست در پله ۱۳۳ پرداخت.

شنیدید که جایگاه ایران در شاخص‌های محیط زیستی در سال ۲۰۲۲ به طور قابل توجهی افت کرده است، این خبر، خبر خوبی نیست. می‌خواهیم راجع به این صحبت کنیم که چه اتفاقی می‌افتد که جایگاه ما در حوزه محیط زیست به جای این که ارتقا پیدا کند، تنزل پیدا می‌کند. سه حوزه را بررسی کردند تغییرات آب و هوا، سلامت محیط زیست و سرزندگی اکوسیستم، در چند مورد ما تقریبا نمره منفی گرفتیم یکی بحث از دست رفتن مرتع بوده، انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و شاخص انتشار مونوکسید کربن البته می‌دانیم که در زمینه انتشار گاز‌های گلخانه‌ای جزو ده کشور اول هستیم. بفرمائید با توجه به این که شما هم در کمیته محیط زیست مجمع تشخیص مصلحت حضور دارید چه می‌شود کرد که این روند را تغییر دهیم؟

در ابتدا فکر می‌کنم مناسب است که بدانیم نحوه رتبه بندی به چه صورت است. همان طور که شما اشاره کردید این شاخص مورد نظر EPI است که دقیقا از سال ۲۰۰۶ ارزیابی‌های مختلف را هر دو سال یک بار انجام می‌دهد. شما به درستی اشاره فرمودید دو محور اصلی برای بررسی این شاخص‌ها بود که یکی از آن حفاظت از محیط زیست از جمله کاهش فشار‌های زیست محیطی بر سلامت انسان و دوم ارتقا وضعیت زیست بوم‌ها که شما به اکوسیستم‌ها اشاره کردید این موضوع ادامه داشته تا سال ۲۰۲۲، در سال ۲۰۲۲ یک مولفه دیگر اضافه می‌شود و آن تغییر اقلیم است. رتبه ایران در سال‌های مختلفی که بررسی می‌شود متفاوت است البته مبنای این ارزیابی براساس نشست اقتصاد جهان بوده که در داووس اتفاق می‌افتد و بعد براساس آن دانشگاه‌هایی که اهمیت دارند برای آن مجموعه، کار بررسی را انجام می‌دهند و اعلام می‌کنند. ایران در سال ۲۰۰۶ پنجاه و سه بوده رتبه اش از ۱۳۳ کشور و در دوره بعدی به ۶۷ می‌رسد، دوره بعدی به ۷۸ می‌رسد، دوره بعدی از ۱۳۲ کشور رتبه ۱۱۴ را اخذ می‌کند بنابراین فراز و فرود‌های مختلف داشته تا این که در سال ۲۰۲۰ رتبه ۶۷ را از میان ۱۸۰ کشور به دست می‌آورد. اما آن چه که اهمیت دارد بعد از این که آیتم سوم اضافه می‌شود یعنی اضافه بر سلامت محیط زیست و بعد اکوسیستم‌ها، تغییرات اقلیمی هم مسئله بسیار مهمی بوده که به این اضافه می‌شود و ناگهان رتبه ایران بسیار تغییر می‌کند البته بعضی از کشور‌های دیگر هم دچار این شده اند.

 چقدر این داده‌ها صحت دارد؟ یعنی از منابع موثق گردآوری می‌شود؟

حالا این اطلاعات به چه صورت گرفته می‌شود؟ یا به صورت مستقیم از کشور‌ها درخواست می‌شود یا در آمارنامه‌های آن‌ها بررسی می‌شود یا از مقالات استنباط می‌شود بنابراین حالت‌های مختلف دارد، متاسفانه در آماردهی که از کشور ما صورت می‌گیرد آمار مشخصی داده نمی‌شود. من وقتی مثلا ایندکس را نگاه می‌کردم در رابطه با سلامت آب که یکی از آیتم‌های مورد رسیدگی است دیدم که مقاله‌ای را که بررسی کردند مربوط به سال ۲۰۱۲ بوده یعنی مثلا قدمت دارد. البته اگر در همین شرایط آمار‌هایی که ایران ارائه می‌دهد دقیق باشد به خودی خود رتبه تغییر خواهد کرد البته ما در مجموع کشور‌های همسایه داریم امارات متحده عربی را که رتبه ۳۹ را دارد، بهترین وضعیت را در خاورمیانه در این موضوع توانسته به دست بیاورد و در آسیا هم ژاپن را داریم که رتبه ۲۵ را در قاره آسیا به خودش اختصاص داده پس در وهله اول ما باید بدانیم که از همین حالا برای این که آمار‌های خودمان را به روز، دقیق و قابل انتشار کنیم انجام دهیم.

چقدر داده‌ها یعنی داده‌هایی که مورد بررسی قرار می‌گیرد توسط نهاد‌های داخلی منتشر می‌شود؟ این همکاری وجود دارد؟ رجوع می‌کنند به سازمان‌هایی مانند سازمان محیط زیست؟

نه این‌ها تقریبا در رابطه با این داده‌ها فقط داده‌هایی است که از منابعی که من عرض کردم به دست می‌آید.

 منابع خودشان؟

پیشنهاد من این است که در وهله اول در داخل کشور نهاد‌های متولی آماردهی درستی داشته باشند، یکی از معضلات کشور ما آمار است. ما در رابطه با شاخص‌های محیط زیست جدا از شاخص‌های بین المللی خود کشور هم ۲۶ شاخص عملکردی محیط زیست مصوب مجمع دارد، ولی وقتی که آمارگیری می‌خواهد از دستگاه‌های مختلف صورت بگیرد ما می‌بینیم بعضی چیز‌ها را اصلا اماری برایش وجود ندارد که ارائه دهند.

 اصلا به طور سالانه این شاخص‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد؟

هر دوسال یک بار مجمع تشخیص براساس شاخص‌هایی که داده شده بعد از ابلاغ سیاست‌های محیط زیست، ۲۶ شاخص را مجمع تشخیص گذاشته که بیاید ببینید بعد از ابلاغ سیاست‌ها شرایط به چه صورت است؟ سوال: ممکن است که شاخص سازی هم بشود؟ مجابی: شاخص‌ها همیشه از برنامه‌هایی که وجود دارد شاخص به دست می‌آید مانند همین که الان در آخرین بررسی EPI که شما می‌بینید تغییرات اقلیم دقیقا اضافه شده قبلا نبود.

به غیر از آن ممکن است که در داخل کشورمان داده سازی هم صورت بگیرد یعنی اطلاعات نادرستی وارد بررسی این شاخص‌ها شود؟

بله، ولی در کنار این موضوع باید بدانیم که آن چه که الان به عنوان رتبه اعلام شده، این رتبه دقیقی که برآمده از اطلاعات قطعی باشد، نیست و در همین شرایط حاضر اگر آمار‌هایی که وجود داشت ارائه می‌شد ما می‌دیدیم شرایطمان وضعیت بهتری دارد. شاخص‌هایی که داخل کشور داریم بایدخیلی دقیق دنبال کنیم و همه نسبت به پاسخگو بودنش در این شاخص‌ها باشند و یک دستگاه هم هر دو سال یک بار بتواند این شاخص‌هایی که ما داریم و شرایطی که داریم را واقعیاتش را منعکس کند که شرایط ما در چه شرایطی قرار دارد.

الان فایده این گزارش چیست؟ منتشر شده و دنیا هم مطلع شد که ما در چه رتبه‌ای قرار داریم و مسئولان داخلی هم، نتیجه؟

این یک کار دانشگاهی است و چیزی است که برآورد می‌شود و به اطلاع رسانده می‌شود، ولی این که نتیجه‌ای در این باشد، نیست و در اصل فقط در مجامع جهانی روند را نشان می‌دهد البته ما بی تفاوت نسبت به این موضوع نباید باشیم به خاطر این که در سطح جهانی در آینده‌ای نه چندان دور به مسائل مختلف محیط زیستی توجه بیشتری می‌شود به همین خاطر است که مجمع عمومی سازمان ملل در رابطه با بحث حقوق محیط زیست که به عنوان نسل سوم حقوق بشر در جهان مطرح است پیگیری‌هایی را می‌کند.

در مورد موضوع انرژی و مصرف آب اشاره کردید، غیر از این که ما باید بحث تعرفه بندی اتفاق بیفتد مخصوصا در بخش آب و انرژی که سرمایه سوزی دارد اتفاق می‌افتد راهکار دیگری غیر از تعرفه قیمتی وجود دارد که ما در کشورمان اجرا کنیم؟

بله، قطعا اولین نکته‌ای که ما باید بدانیم استفاده بهینه است. یعنی الان شما در منابع انرژی که ما داریم گاز به عنوان یکی از منابع پایه انرژی داخل کشور است اگر ما میزان انرژی حاصل از گاز را در نظر بگیریم بیش از ۳۰ درصد از این انرژی که از گاز دارد استفاده می‌شود هدر می‌رود چه در مرحله برداشت، اکتشاف چه در مرحله انتقال و چه در مرحله مصرف؛ بنابراین اولین نکته‌ای که وجود دارد این است که ما باید بهره وری را اصلاح کنیم، خطوطمان را اصلاح کنیم و درست کنیم، در حوزه آب هم همین طور شما الان در مصرف آب ما در داخل کشور اگر بررسی کنیم آب قابل برنامه ریزی کشور بالغ بر ۸۰ میلیارد متر مکعب باشد قیمت عمده‌ای از این صرف کشاورزی می‌شود. میزان ماده خشکی که از یک متر مکعب آب در کشور تولید می‌شود تقریبا یک ممیز هفت دهم کیلوگرم است.

همیشه این موضوع یک جدالی بین وزارت نیرو و وزارت جهاد کشاورزی بوده که وزارت نیرو با محدودیت آب مواجه بوده، اما وزارت جهاد کشاورزی به خاطر این که اعلام کند که مثلا ما تولید بیشتری داشتیم به سمت تولید بیشتر میل دارد.

نکته‌ای که وجود دارداین است که ما در طی کمتر از ده سال توانستیم میزان ماده خشک استحصال از یک متر مکعب آب را از ۹۷۰ گرم در کشورمان به یک و هفت دهم کیلوگرم برسانیم. میانگین جهانی دو و نیم کیلو است پس ما باید هنوز خیلی جدی تلاش کنیم که این حد را حداقل به میانگین جهانی برسانیم بنابراین بحث تعرفه‌ای یک طرف است، ما اضافه بر بحث تعرفه‌ای باید بهره وری را بهتر و بهینه‌تر کنیم. الان داخل شبکه شهری ما تقریبا ۲۸ درصد هدر رفت آب درداخل شهر داریم یعنی انتقال آبی که داخل شهر صورت می‌گیرد پرت می‌رود بنابراین یکی از راهکار‌های اصلی این است.

به بحث سیاست در موضوعاتی که مربوط به محیط زیست است می‌خواهیم اشاره کنیم، تحریم‌ها چقدر روی بحث محیط زیستی ایران تاثیر دارد یا برداشت‌های سیاسی چقدر می‌تواند در رتبه بندی این شاخص‌ها تاثیر داشته باشد؟

تحریم یکی از ناجوانمردانه‌ترین اقداماتی است که علیه کشور نیست، علیه ملت است یعنی وقتی که تحریم صورت می‌گیرد مردم دچار مشکل می‌شوند الان مثلا ما اگر بخواهیم پالایشگاه‌های خودمان را اصلاح کنیم فناوری را نباید همه چیز را داخل کشور داشته باشیم یا مثلا وقتی شما می‌خواهید کاهش آلودگی را در خودرو ایجاد کنید همه قطعات خودرو را که داخل کشور نباید تولید کنید؛ بنابراین این‌ها اقداماتی است که باید صورت بگیرد و تحریم‌ها اثر بسیار بدی را می‌گذارد البته به شما بگویم براساس کنوانسیون تغییرات آب و هوا، پروتکل کیوتو، پروتکل پاریس کشور‌های توسعه یافته موظف هستند که تکنولوژی‌های خودشان را در اختیار کشور‌های در حال توسعه قرار دهند برای کاهش آلودگی.

 الان این اتفاق افتاده است؟

با تحریم‌هایی که اتفاق می‌افتد هر کدام از این‌ها انجام نمی‌شود و اثر منفی اش را می‌گذارد در وهله اول برای کسانی که در این سکونت گاه‌ها هستند و در وهله دوم برای کره زمین.

ادامه مطلب
تبلیغات
برای افزودن دیدگاه کلیک کنید

یک پاسخ بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسلایدر

همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.

به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالش‌های جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارش‌ها، افزایش دما، کم‌رنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمین‌ها و خشکیدن چشمه‌ها هستیم.

وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر می‌رسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابان‌های خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.

به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم می‌آورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایده‌های برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوری‌ها.

وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایده‌های نوآورانه خود را در زمینه‌های مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایده‌ها گفت: این ایده‌ها می‌توانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایده‌های بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبان‌ماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار می‌گردد.

ادامه مطلب

اسلایدر

طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین

اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیت‌آمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، نه تنها نقش بی‌بدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افق‌های تازه‌ای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم می‌کند.

به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهره‌وری در زمین‌های دیم، پس از پایان برنامه پنج‌ساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استان‌های مختلف می‌پردازد.

چشم‌انداز ملی و اجرای استانی

این طرح با پوشش میلیون‌ها هکتار از اراضی دیم کشور، در استان‌های متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارش‌های رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استان‌ها روبرو شده است.

نمونه‌ای از اجرای استانی طرح:

استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارش‌ها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژه‌های مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کم‌بهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایه‌ای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانه‌های روغنی در دستور کار قرار دارد.

دستاوردها و پیامدهای کلان طرح

اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:

افزایش بهره‌وری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهره‌وری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوع‌بخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنی‌سازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روش‌های نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کم‌بهره (۴ درصد) برای خرید نهاده‌ها و ماشین‌آلات، برگزاری دوره‌های آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایت‌های کلیدی برای کشاورزان بوده است.

چالش‌های پیش رو

با وجود موفقیت‌ها، این طرح با چالش‌هایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارش‌ها مواجه بوده‌اند که ادامه کار را با دشواری روبرو می‌کند.
مسائل قیمت‌گذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

ادامه مطلب

اسلایدر

تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.

ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه می‌نماید. همچنین، برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. با این حال، ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجه‌سانتی‌گراد دمای هوا و کاهش بارش در دهه‌های آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.

تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی

تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهره‌وری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیب‌پذیری را تشدید کرده است.

تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهش‌ها، تغییرات اقلیمی می‌تواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمه‌خشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید می‌کنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.

تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهاده‌های شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.

راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی

مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد روش‌هایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشته‌اند.

مؤلفه‌های کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاست‌های حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسم‌های انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روش‌های کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم

کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعه‌ای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک می‌کند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.

مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روش‌های زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکش‌های شیمیایی و حفظ تعادل بوم‌شناختی می‌شود. از مهمترین مزایای این روش می‌توان به کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.

برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج می‌دهد:

– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق فعالیت‌های مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونه‌ای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت

توسعه و ترویج فناوری‌های پایدار
این سازمان بر تأمین فناوری‌های کشاورزی و حمایت‌های نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوری‌های جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق می‌شود.

تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامه‌های آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینه‌های تولید هر محصول، و حمایت‌های اعتباری، بیمه‌ای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامه‌های این سازمان است.

ترویج کشت گونه‌های مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامه‌های خود دنبال می‌کند. از جمله این گونه‌ها می‌توان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.

جدول ۱: گونه‌های درختی مقاوم و ویژگی‌های آنها

توسعه نظام‌های بهره‌وری آب
با توجه به پایین بودن بهره‌وری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات کم‌آب‌بر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار می‌توان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوری‌های پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامه‌ریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.

همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاری‌های بین‌بخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسل‌های آینده حفظ گردد.

منابع گزارش
1. بر اساس پژوهش‌های منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهش‌های بین‌المللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارش‌های هیئت بین‌الدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.