اسلایدر
نیازمند سرمایه اولیه وسیع برای شروع و اجرای سیستمهای نوین کشاورزی هستیم
پایگاه خبری Da1news: نایب رئیس انجمن هیدروپونیک ایران، علت ایجاد سیستمهای نوین کشاورزی را برطرف کردن مشکل تأمین غذای فضانوردان ناسا برشمرد و افزود: کارخانه گیاهی یا کشاورزی عمودی، کشتهای گلخانهای با نور مصنوعی، کشتهای هیدروپونیک، آئروپونیک، آبزیپروری و آکواپونیک و … از موارد سیستمهای نوین کشاورزی محسوب میشوند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، دکتر ساسان علینیائیفرد با بیان اینکه برای شروع و اجرای سیستمهای نوین کشاورزی به سرمایه اولیه وسیعی نیاز است، اظهار کرد: البته در اینباره باید مسؤولان دید کاملی داشته باشند.
وی با بیان اینکه در سیستمهای نوین کشاورزی همه مراحل تولید گیاه عمدتاً بوتهای مکانیزه میشوند، افزود: حتی در این سیستمهای کشاورزی رباتها میتوانند نقش انسان را بازی کنند و تمام سیستم بهصورات اتوماسیونی است، پس انتظار تولید سطح بالای مکانیزمهای پیشرفته با حداقل مصرف منابع در این سیستم وجود دارد.
دانشیار دانشگاه تهران، با اظهار تأسف از اینکه این سیستم کشاورزی در ایران هنوز نهادینه نشده است، خاطرنشان کرد: این در حالی است که باید این مدل سیستمها جایگزین بخشی از تولید در کشور شوند.
علینیائیفرد، این شیوه کشاورزی را در شرق آسیا، اروپا و آمریکا رایج دانست و گفت: در ایران هم بهعلت مصرف فراوان آب در کشاورزی و با هدف مصرف بهینه منابع و تولید محصول ناگزیر از حرکت به این سمت هستیم.
نایب رئیس انجمن هیدروپونیک ایران، با تأکید مجدد بر اینکه در این سیستمهای نوین کشاورزی استفاده حداکثری از آب، منابع و سلامت محصول وجود دارد، در خصوص چگونگی پیدایش این شیوه کشاورزی در دنیا، توضیح داد: کشاورزی در کشورهای در حال توسعه موتور اصلی در اقتصادشان محسوب میشود؛ از اینرو آنرا با تکنولوژی در هم آمیختهاند تا بتوانند به ارزآوری و رشد صنعتشان کمک کنند.
وی در تشریح علت حرکت کشاورزی دنیا به سمت کشاورزی نوین بهویژه در صنعت باغبانی، گفت: هماکنون سیستمهای ورتیکال فارمینگ که کشتهای انبوهی هستند، در دنیا رواج پیدا کرده است؛ اما آغاز رواج این قبیل سیستمهای کشاورزی با هدف تأمین غذای فضانوردان توسط ناسا بود.
علینیائیفرد ادامه داد: در فاصله سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ ناسا برای فضانوردانش که به فضا میفرستاد، نمیتوانست غذای طبیعی تأمین کند؛ چون در فضا چندین محدودیت برای کشت گیاه وجود داشت که در حقیقت این محدودیتها برای گیاه مزیت محسوب میشد.
وی با بیان اینکه فضانوردان در ایستگاه فضایی با معضل کمبود اکسیژن مواجه هستند، افزود: از طرفی در این محیط نور کافی خورشید و خاک برای پرورش گیاه وجود ندارد؛ از اینرو با این شرایط نمیتوان برای فضانوردان غذای طبیعی ایجاد کرد.
این دانشیار دانشگاه تهران، هیدروپونیک یا کشت گیاه در آب و استفاده از نور مصنوعی با استفاده از صنعت جدید الایدی برای تأمین طیف مؤثر برای فتوسنتز را راه حلها برای برطرف کردن مشکلات مذکور برشمرد و افزود: در حالی که در ایستگاه فضایی فضانوردان اکسیژن را گرفته و دیاکسیدکربن تولید میکنند، گیاهان هم دیاکسید کربن را میگیرند و اکسیژن تولید میکنند، بنابراین از نظر ماهیت و تئوری این ایده از سوی فضانوردان استقبال شد و استارت حرکت به سمت کشتهای هیدروپونیک و سیستمهای نوین کشاورزی از طریق ناسا و اتحادیههای فضایی از جمله اتحادیه فضایی اروپا زده شد.
علینیائیفرد با بیان اینکه سیستم کشت گیاهان در محیطهای مرطوب هم به گلخانهای تبدیل شد، تصریح کرد: ایده اصلی آن است که در هر اقلیمی گیاه تولید کنیم، البته تولید به الزاماتی از قبیل وجود نور، آب معدنی و … نیاز دارد. همچنین در قرن اخیر با افزایش رشد جمعیت در دنیا مواجه هستیم، بهنحوی که جمعیت دنیا تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۹ میلیارد نفر میرسد، همچنین توقع غذایی مردم نسبت به گذشته متفاوتتر شده است.
وی با بیان اینکه فائو اعلام کرده است که دنیای کنونی نیازمند انقلاب سبز دوم است، افزود: با انقلاب سبز اول میزان تولید محصولات ۲ برابر شد، اما برای انقلاب سبز دوم و افزایش تولید محصولات گیاهی محدودیتهایی وجود دارد، چون پتانسیل ژنتیکی گیاهان محدود است و نمیتوان بیش از آن تولید کرد. البته در اینباره مطالعاتی انجام شده است.
نایب رئیس انجمن هیدروپونیک ایران، افزایش سطح زیر کشت را از دیگر الزامات انقلاب سبز دوم دانست و خاطرنشان کرد: براساس نتایج تحقیقات فائو تنها ۱۰ درصد افزایش تولید را میتوان از طریق افزایش سطح زیر کشت داشت و اینکه ما باید تولید را در واحد سطح افزایش دهیم.
علینیائیفرد با بیان اینکه یعنی باید میزان تولید را در واحد سطح ۲ برابر کرد، گفت: بر اساس پیشبینیهای جهانی تا سال ۲۰۵۰ حدود ۷۰ درصد جمعیت دنیا شهرنشین و ۳۰ درصد روستانشین هستند و این برای دنیا معضل محسوب میشود، چون متعاقب آن جمعیت تولیدکننده، کاهش و مصرفکننده افزایش مییابد.
وی با بیان اینکه هماکنون در ایران بیش از ۷۰ درصد جمعیت شهرنشین و ۲۷ درصد روستایی هستند، افزود: ۳۰ سال آینده دنیا به وضعیت کنونی ایران میرسد. پس برای افزایش تولید بدون داشتن کاربر یا مولد بیشتر در ایران مجبور هستیم به سمت سیستمهای کشت نوین حرکت کنیم که البته سیاست درستی که هماکنون در کشور در پیش گرفته شده است، افزایش سطح کشت گلخانههاست؛ اما باید گلخانهها به سمت گلخانههای نوین حرکت کنند و سیستمهای کشت باید بدون خاک باشد و تولید بالاتری با مبنا قرار دادن کیفیت محصولات داشته باشیم.
دانشیار دانشگاه تهران، ادامه داد: باید با سیستمهای ورتیکال فارمینگ(بحث روز دنیا) به فکر افزایش سطح کشت نه در سطح افق، بلکه در سطح عمودی باشیم و بدین ترتیب از ارتفاع موجود در انواع سیستمهای کشت استفاده کنیم.
علینیائیفرد درباره محیطهای کنترلشده هم توضیح داد: ما قصد داریم در محیطهای کنترل شده محصول را در محیطی تولید کنیم که در آن عوامل اقلیمی تحت کنترل باشد، این موضوع باعث شد محیطهای گلخانهای ایجاد شوند، بدین ترتیب برخی آیتمهای اقلیمی از جمله محیط کشت ریشه گیاه در کنترل ما باشد، اما بهعلت وجود کاور شفاف در محیط گلخانهای جهت عبور نور محیطهای گلخانهای تحتتأثیر اقلیم بیرون قرار میگیرند، بهخصوص از نظر نور کاملاً وابسته به میزان تابش نور بیرون هستند.
وی افزود: کشورهای شمال اروپا که جزء مناطق گلخانهای هستند، برای برطرف کردن این معضل به سمت اعمال نور مصنوعی برای گلخانههای خود حرکت کردند، اما این تصور که ایران نظیر آن کشورها با کمبود نور مواجه نیست، غلط است؛ بنابراین باید از نور مصنوعی در سیستمهای کشت ورتیکال استفاده کرد.
نایب رئیس انجمن هیدروپونیک ایران، کمبود آب در ایران را از مشکلات جدی در کشور دانست و خاطرنشان کرد: برای تولید محصول در ایران باید حداکثر بهرهوری و استفاده حداقلی از آن را مدنظر داشت، براساس آمارهای موجود ۷۰ تا ۹۰ درصد آب کشور مصارف کشاورزی دارد، این در حالی است که سیستم کشت ورتیکال، بر مبنای کارآیی مصرف فوقالعاده آب است.
علینیائیفرد با بیان اینکه در این سیستم میزان مصرف آب ۹۵ تا ۹۹ درصد کاهش مییابد، افزود: بنابراین در ایران با توجه به شرایط اقلیمی حاکم بر آن ناگزیر به حرکت به سمت این مدل تولید محصولات هستیم.
وی ادامه داد: شاید به لحاظ تئوری هدف ما از افزایش سطح کشت گلخانهای کاهش مصرف آب برای تولید محصولات بوده است و شاید به لحاظ سطح کشت، گلخانه کمتر از زمینهای معمولی آب مصرف نکند، خصوصاً سیستمهای سرمایشی(سیستمهای فن و پدی) همینطور تبخیر و تعرق گیاه که در تابستان آب زیادی را مصرف میکند.
دانشیار دانشگاه تهران با بیان اینکه هماکنون سطح زیر کشت گلخانهای کشور کشتهای خاکی هستند، گفت: در حقیقت نباید به اینصورت باشد و امیدواریم بیشتر بهسمت کشتهای هیدروپونیک یا اصطلاح دقیقتر به سمت کشتهای بدون خاک و مهمتر از آن سبک جدید تولید که همان سیستم پلن فکتوریا یا کارخانه گیاهی یا مزرعه کشت عمودی گیاه است، برویم.
علینیائیفرد با بیان اینکه بر این مبنا از قطره قطره آب استفاده بهینه میشود، افزود: بنابراین حداکثر استفاده بهینه از منابع میشود و حتی مصرف کودهای شیمیایی که در مزرعه و گلخانه بیشمار است، در سیستم چون به میزان مورد نیاز گیاه کود و یا سموم شیمیایی داده میشود، میزان باقیمانده سموم و عوارض و عواقب آن کاهش مییابد، پس برای حفظ محیط زیست هم مناسب است.
نایب رئیس انجمن هیدروپونیک ایران، با بیان اینکه سیستمهای کشت گلخانهای مزیتهای متنوعی دارند، خاطرنشان کرد: اما هنوز یکسری چالشها درباره آنها مطرح است، از آنجمله مصرف مقادیر فراوان آب، کود، سموم شیمیایی و منابع است.
علینیائیفرد با بیان اینکه با تغییر نگاه مردم به محصولات گلخانهای میزان مصرف این قبیل محصولات در میان مردم افزایش یافته است، تصریح کرد: اما آیا این محصولات سالم هستند و میزان باقیمانده سموم سرطانزا نیست؟ همه این مسائل سبب شد تا از سیستم کشت کارخانهای گیاهی معروف در شرق آسیا و کشت عمودی معروف در اروپا استفاده شود.
وی ادامه داد: اگرچه در مزرعه ۵۰ تا ۱۰۰ برابر هر آنچه که جذب گیاه میشود، به آن کود و سموم شیمیایی داده میشود، اما در سیستم نوین کشاورزی به میزان مورد نیاز به گیاه کود داده میشود. چون محیط تولید ایزوله است و بههیچ وجه سمی مصرف نمیشود، بنابراین باقیمانده سموم کم و سلامت محصول تضمینشده است.
دانشیار دانشگاه تهران با بیان اینکه محصولات گلخانهای در ایران با مصرف مقادیر فراوان آب است، افزود: در این سیستم به نسبت گلخانهای میزان مصرف آب به یک پنجم و حتی یک دهم کاهش مییابد. میزان مصرف آب به نسبت مزرعه ۹۵ تا ۹۹ درصد کاهش دارد.
علینیائیفرد خاطرنشان کرد: از طرف دیگر سیستم عرضه و تقاضا را هم میتوان با این سیستم کنترل کرد، چون برعکس تولیدات گلخانهای وابستگی فصلی دارد و در برخی زمانها «اورهال گلخانهای» را داریم که در آن زمان، تولید نداریم؛ در این سیستم واقعاً میزان تولید وابسته به مقدار مورد نیاز است.
وی با بیان اینکه میتوان بر اساس تقاضا مقدار تولید محصول را برنامهریزی کرد، افزود: این سبب میشود از ضررهای اقتصادی ناشی از انباشت محصولات کشاورزی جلوگیری کرد.
نایب رئیس انجمن هیدروپونیک ایران با بیان اینکه این سیستم برای بسیاری از محصولات بهویژه محصولات قدبلند توصیه نمیشود، گفت: درختان میوه برای این سیستم مناسب نیستند، اما در مقابل برای محصولاتی که قد بلندی ندارند نظیر سبزیجات برگی، توتفرنگی و میوههای بوتهای مناسب است.
علینیائیفرد با بیان اینکه ما منابع زیادی نداریم، توضیح داد: همه تصور میکنند هلند و دانمارک کشورهای گلخانهای هستند؛ بر اساس نتایج مطالعهای، در اروپای شمالی نرخ بازگشت سرمایه در گلخانه هلندی هیچوقت انجام نمیشود و بخاطر هزینههای متنوع با حمایت شدید دولت گلخانهها سرپا هستند، اما میدانیم یکی از منابع اقتصادی هلند کشاورزی است.
وی خاطرنشان کرد: در کشور هلند تولید گلخانهای را با پلن فکتوریا(کارخانه گیاهی یا کشاورزی عمودی) مقایسه کردهاند و دریافتند در حالی که با وجود قیمتگذاری محصول نرخ بازگشت سرمایه در آنجا هرگز انجام نمیشود، در این روش نرخ بازگشت سرمایه ۳ تا ۴ ساله است. در مدل ایرانی نرخ بازگشت سرمایه زیر دو سال است. بنابراین علیرغم سرمایهگذاری اولیه زیاد، این کشت بهصرفه است.
دانشیار دانشگاه تهران، با اشاره به وجود آزمایشگاه فتوسنتز دانشگاه تهران در چند سال اخیر، گفت: در این آزمایشگاه تحقیقات بنیادین گستردهای در زمینه این مدل کشتها در کشور انجام شده است که نتایج خوبی را جدای از دستاوردهای علمی گسترده آن هم بههمراه داشته است و سبب شده این مدل تولید گیاه کمی رونق بگیرد.
علینیائیفرد با اشاره به شرکتی که خود عضو اصلی هسته علمی آن است، گفت: هدفگذاری اصلی این شرکت تولید این مدل سازهها، تحقیق، توسعه، گسترش و ترویج این مدل تولید محصول در کشور است.
وی تاکید کرد: ایران میتوانست نظیر کشورهای هلند، ژاپن و آمریکا جزو نخستین کشورهایی باشد که به سمت این مدل تولید رفتهاند که حداکثر استفاده از منابع، حداکثر استفاده از آب با تضمین کیفیت و سلامت محصول را بههمراه دارد.
نایب رئیس انجمن هیدروپونیک ایران، اظهار امیدواری کرد که در آینده نزدیک ایرانیان مصرفکننده محصولی در منزل باشند که از این مدل سیستم بهدست آمده است.
علینیائیفرد، با اظهار امیدواری از اینکه دهه آینده کشور دهه پیشرفت صنعت کشاورزی باشد، گفت: کشاورزی علم خرد و سطح پایینی نیست، کشاورزی یعنی تمام علوم؛ یعنی شما از هیچ(خاک) گیاه و محصول(طلا) تولید میکنید. پس هیچ صنعتی بهتر از صنعت کشاورزی نیست که امیدوارم این دید در مسؤولان هم ایجاد شود.
اسلایدر
همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.
به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالشهای جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارشها، افزایش دما، کمرنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمینها و خشکیدن چشمهها هستیم.
وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر میرسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابانهای خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.
به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم میآورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایدههای برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوریها.
وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاهها، شرکتهای دانشبنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایدههای نوآورانه خود را در زمینههای مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایدهها گفت: این ایدهها میتوانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایدههای بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار میشود.
بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبانماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار میگردد.
اسلایدر
طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین
اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی میشود و این طرح هماکنون وارد فاز دوم پنجساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.
پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیتآمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، نه تنها نقش بیبدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افقهای تازهای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم میکند.
به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهرهوری در زمینهای دیم، پس از پایان برنامه پنجساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استانهای مختلف میپردازد.
چشمانداز ملی و اجرای استانی
این طرح با پوشش میلیونها هکتار از اراضی دیم کشور، در استانهای متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارشهای رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استانها روبرو شده است.
نمونهای از اجرای استانی طرح:
استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارشها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژههای مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کمبهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایهای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانههای روغنی در دستور کار قرار دارد.
دستاوردها و پیامدهای کلان طرح
اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:
افزایش بهرهوری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهرهوری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوعبخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفهای، دانههای روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنیسازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روشهای نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کمبهره (۴ درصد) برای خرید نهادهها و ماشینآلات، برگزاری دورههای آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایتهای کلیدی برای کشاورزان بوده است.
چالشهای پیش رو
با وجود موفقیتها، این طرح با چالشهایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استانهایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارشها مواجه بودهاند که ادامه کار را با دشواری روبرو میکند.
مسائل قیمتگذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی میشود و این طرح هماکنون وارد فاز دوم پنجساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.
اسلایدر
تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم
پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالشهای زیستمحیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.
ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه مینماید. همچنین، برنامهها و سیاستهای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.
بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا میکند. با این حال، ایران در منطقهای خشک و نیمهخشک واقع شده و پیشبینیها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجهسانتیگراد دمای هوا و کاهش بارش در دهههای آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.
تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی
تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهرهوری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیبپذیری را تشدید کرده است.
تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهشها، تغییرات اقلیمی میتواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمهخشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید میکنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.
تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهادههای شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.
راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی
مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف میشود. پژوهشها نشان میدهد روشهایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشتهاند.
مؤلفههای کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاستهای حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسمهای انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روشهای کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم
کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعهای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک میکند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روشهای مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.
مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روشهای زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکشهای شیمیایی و حفظ تعادل بومشناختی میشود. از مهمترین مزایای این روش میتوان به کاهش هزینههای تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.
برنامهها و سیاستهای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج میدهد:
– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانهای از طریق فعالیتهای مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونهای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت
توسعه و ترویج فناوریهای پایدار
این سازمان بر تأمین فناوریهای کشاورزی و حمایتهای نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوریهای جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق میشود.
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامههای آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینههای تولید هر محصول، و حمایتهای اعتباری، بیمهای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامههای این سازمان است.
ترویج کشت گونههای مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونههای مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامههای خود دنبال میکند. از جمله این گونهها میتوان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگیهای منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.
جدول ۱: گونههای درختی مقاوم و ویژگیهای آنها

توسعه نظامهای بهرهوری آب
با توجه به پایین بودن بهرهوری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روشهای مدرن آبیاری و کشت محصولات کمآببر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار میتوان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوریهای پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامهریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.
همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاریهای بینبخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسلهای آینده حفظ گردد.
منابع گزارش
1. بر اساس پژوهشهای منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهشهای بینالمللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارشهای هیئت بینالدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
-
اقتصاد2 هفته پیشتغییر پارادایم در اقتصاد کشاورزی؛ از محدودیت منابع تا سازوکارهای نوین توسعه
-
دانستنی ها9 ماه پیشکسب و کار؛ شرایط ورود به شغل سم فروشی چیست؟
-
آموزش8 ماه پیشگام به گام با کاشت نهال های کشت بافتی خرمای مجول (قسمت اول؛ انتخاب زمین)
-
بازرگانی1 سال پیشآیا قیمت کود یارانه ای را می دانید؟
-
اسلایدر8 ماه پیشروش های کشت، صادرات و استان های فعال در کشت تنباکو
-
اسلایدر3 هفته پیشهمایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
-
خبرهای سازمانی3 هفته پیشانتقاد تند آنجفی؛ «دستفرمان خطا» ما را به بحران کشانده
-
استان ها8 ماه پیشکشت، صادرات و مناطق مهم تولید سیر در ایران

