دانستنی ها
گوجه فرنگی؛ از آمریکای جنوبی تا مزارع ایران
پایگاه خبری DA1news: گوجه فرنگی (با نام علمی *Solanum lycopersicum*) یکی از پرمصرفترین و محبوبترین سبزیجات در جهان است که امروزه در آشپزی ملل مختلف جایگاه ویژهای دارد. اما این گیاه مسیر جالبی را از آمریکای جنوبی تا رسیدن به مزارع ایران طی کرده است.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، گوجه فرنگی امروزه به یکی از اجزای اصلی رژیم غذایی مردم جهان تبدیل شده است. در ایران نیز این محصول با وجود سابقه نسبتاً کوتاه کشت، جایگاه ویژه ای در کشاورزی و صنایع غذایی پیدا کرده است. توسعه روشهای نوین کشت و اصلاح نژاد این گیاه میتواند به افزایش کیفیت و کمیت تولید آن در ایران و جهان کمک کند.در این گزارش نگاهی اجمالی به تاریخچه کاشت گوجه فرنگی در جهان و ایران خواهیم داشت که در ادامه می آید.
خاستگاه گوجه فرنگی
گوجه فرنگی بومی مناطق غربی آمریکای جنوبی، از جمله پرو، اکوادور و بولیوی است. اولین بار توسط اقوام آزتک و اینکا در مکزیک و آمریکای مرکزی کشت شد. این گیاه در قرن شانزدهم پس از کشف قاره آمریکا توسط اروپاییها به سایر نقاط جهان معرفی شد.
ورود گوجه فرنگی به اروپا
اسپانیاییها در اوایل قرن شانزدهم گوجه فرنگی را به اروپا آوردند. در ابتدا، بسیاری از مردم اروپا آن را سمی و غیرقابل خوردن میدانستند، زیرا به خانواده سیبزمینی (Solanaceae) تعلق دارد که برخی از اعضای آن سمی هستند. با این حال، به تدریج و به ویژه در ایتالیا و اسپانیا، گوجه فرنگی به عنوان یک ماده غذایی پذیرفته شد.
گسترش در جهان
تا قرن هجدهم، گوجه فرنگی در سراسر اروپا، خاورمیانه و آسیا گسترش یافت. در بسیاری از کشورها ابتدا به عنوان یک گیاه زینتی کشت میشد، اما بعداً به دلیل طعم و کاربردهای آشپزی، جایگاه خود را در کشاورزی و تغذیه پیدا کرد.
تاریخچه کاشت گوجه فرنگی در ایران
ورود گوجه فرنگی به ایران به دوره قاجار برمیگردد. برخی منابع معتقدند که این گیاه در اواسط قرن نوزدهم میلادی (حدود ۱۸۵۰ میلادی) از طریق ترکیه و روسیه به ایران وارد شد. در ابتدا، کشاورزان ایرانی نسبت به کاشت آن تردید داشتند، اما به مرور زمان و با افزایش آگاهی از فواید آن، گوجه فرنگی به یکی از محصولات اصلی کشاورزی ایران تبدیل شد.
مناطق اصلی کشت گوجه فرنگی در ایران
امروزه استانهای فارس، اصفهان، خوزستان، آذربایجان شرقی و غربی از مهمترین مناطق تولید گوجه فرنگی در ایران هستند. ایران یکی از تولیدکنندگان بزرگ گوجه فرنگی در جهان است و این محصول نقش مهمی در صنایع تبدیلی مانند تولید رب گوجه فرنگی دارد.

بر اسااین گزارش، گوجه فرنگی یکی از محصولات مهم کشاورزی ایران است که علاوه بر تأمین نیاز داخلی، به عنوان یک کالای صادراتی نیز نقش مهمی در اقتصاد کشاورزی کشور ایفا میکند. ایران با تولید سالانه بیش از ۶ میلیون تن گوجه فرنگی، در زمره ۱۰ تولیدکننده برتر جهان قرار دارد و بخشی از این تولیدات به صورت تازه، رب، پوره و دیگر فرآورده ها به کشورهای مختلف صادر میشود.
وضعیت صادرات گوجه فرنگی ایران
۱. صادرات گوجه فرنگی تازه
ایران به دلیل تنوع آب و هوایی و خاک حاصلخیز، در بیشتر ماه های سال قادر به تولید گوجه فرنگی است. مهمترین مقاصد صادراتی گوجه فرنگی تازه ایران شامل:
– کشورهای همسایه: عراق، روسیه، ترکمنستان، افغانستان، قطر و امارات متحده عربی
– کشورهای دورتر: اوکراین، پاکستان، هند و برخی کشورهای اروپایی مانند رومانی
چالشها:
– حمل ونقل و انبارداری: گوجه فرنگی تازه به دلیل حساسیت به ضربه و فسادپذیری بالا، نیازمند زنجیره سرد و حملونقل سریع است.
– رقابت با ترکیه و چین: این کشورها با قیمتهای رقابتی و کیفیت بسته بندی بهتر، سهم بازار را از ایران میگیرند.
۲. صادرات فراورده های گوجه فرنگی (رب، پوره، کنسانتره)
صنایع تبدیلی گوجه فرنگی در ایران پیشرفته است و رب گوجه فرنگی یکی از مهمترین محصولات صادراتی کشاورزی محسوب میشود.
– مقاصد اصلی: عراق، افغانستان، تاجیکستان، آذربایجان، ارمنستان و برخی کشورهای اروپایی و آفریقایی
– برندهای معروف صادراتی: محصولات شرکتهای ایرانی مانند «زرماکارون»، «رامک» و «سولیکو» در بازارهای جهانی شناخته شده هستند.
مزیتهای ایران در صادرات رب:
– طعم و کیفیت بالا به دلیل استفاده از گوجه فرنگی با ماده خشک مناسب
– قیمت رقابتی نسبت به رقبایی مانند چین و ترکیه
چالشها:
– وابستگی به بازارهای سنتی (بهویژه عراق و افغانستان)
– مشکلات بسته بندی و بازاریابی بینالمللی
آمار و ارقام صادرات
– براساس گزارش سازمان توسعه تجارت ایران، در سال ۱۴۰۱، بیش از ۲۰۰ هزار تن رب گوجه فرنگی به ارزش ۱۲۰ میلیون دلار صادر شد.
– صادرات گوجه فرنگی تازه نیز در برخی سالها به ۵۰ هزار تن رسیده است.
فرصت های توسعه صادرات
۱. تنوع بخشی به بازارهای صادراتی (هدف گیری کشورهای آفریقایی و اروپای شرقی)
۲. بهبود کیفیت بسته بندی و برندسازی
۳. توسعه کشت گلخانه ای برای تولید در تمام فصول
۴. استفاده از روشهای نوین فرآوری برای افزایش ارزش افزوده
صادرات گوجه فرنگی و فراورده های آن یکی از ظرفیتهای مهم اقتصادی ایران است که با رفع چالشهای لجستیکی، بازاریابی و بسته بندی، میتواند سهم بیشتری در بازار جهانی به دست آورد. توسعه صنایع تبدیلی و افزایش کیفیت محصولات، کلید موفقیت ایران در رقابت با کشورهایی مانند چین، ترکیه و ایتالیا است.
منابع:
– تحقیقات تاریخی در مورد گیاهان زراعی
– مقالات کشاورزی ایران و جهان
– اسناد تاریخی دوره قاجار
– آمارهای گمرک ایران
– گزارشهای سازمان توسعه تجارت
– داده های وزارت جهاد کشاورزی
دانستنی ها
پاسخ به معضل دیرینه ضایعات کشاورزی و غذایی
موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، با هدف واکاوی علل و ارائه راهحلهای عملی برای معضل دیرپای «ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی»، نشست تخصصی را روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ به صورت حضوری و آنلاین برگزار میکند.
پایگاه خبری داوان نیوز: نشست تخصصی برای واکاوی چالشهای مدیریت ضایعات کشاورزی و غذایی برگزار میشود.
به گزارش خبرنگار ما و به نقل از روابط عمومی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، نشست تخصصی با عنوان «چالشهای اجرایی و راهکارهای عملیاتی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی» روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ برگزار میشود.
این نشست تخصصی که در چارچوب «همایش ملی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذا و ترویج فرهنگ مصرف درست» سازماندهی شده است، با هدف واکاوی عمیق موانع پیشِ رو و ارائه راه حلهای کاربردی برای کاهش ضایعات در این حوزه حیاتی برگزار میگردد.
جزئیات برگزاری نشست:
زمان: چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴، از ساعت ۹ تا ۱۱:۳۰
محل برگزاری: موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی
شیوه برگزاری: حضوری و وبیناری
بر اساس این اطلاعیه، متخصصان، پژوهشگران، فعالان بخش کشاورزی و تمامی علاقهمندان به این موضوع میتوانند به صورت حضوری در محل برگزاری نشست حاضر شده و یا از طریق بستر وبینار به صورت آنلاین در این رویداد مشارکت کنند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی به عنوان یکی از کلیدیترین حلقههای زنجیره تأمین امنیت غذایی کشور، نیازمند عزمی ملی و بهرهگیری از دانش و فناوری روز است. انتظار میرود این نشست با ایجاد فضایی برای تبادل نظر بین صاحبنظران و مجریان، گامی مؤثر در جهت تدوین راهکارهای عملی و کاهش چالشهای پیشِ رو بردارد.
دانستنی ها
حفظ میراث ژنتیکی؛ اسب کاسپین، گنجینهای در آستانه فراموشی
پایگاه خبری داوان نیوز: در گستره متنوع ذخایر ژنتیکی ایران، گونههای ارزشمندی وجود دارند که نه تنها از نظر زیستشناسی حائز اهمیت هستند، بلکه بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی این مرز و بوم محسوب میشوند. در این میان، اسب کاسپین به عنوان یکی از اصیلترین و نادرترین نژادهای اسب در جهان، جایگاهی بیبدیل دارد. نژادی که با قدمتی بیش از پنج هزار سال، در نقشبرجستههای تخت جمشید جاودانه شده و منشأ پیدایش اسبهای خونگرم امروزی شناخته میشود.
متأسفانه این میراث ارزشمند ملی، به رغم شهرت جهانی، در داخل کشور با چالشهای جدی مواجه است. کاهش جمعیت، محدودیت تنوع ژنتیکی و فقدان برنامه اقتصادی پایدار، بقای این نژاد منحصربهفرد را با تهدید روبرو ساخته است.
این گزارش که بر اساس بیانات دکتر هوشنگ دهقانزاده، معاون پژوهشی و رئیس بخش تحقیقات علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان تهیه شده، به بررسی تاریخچه، اهمیت و اقدامات در دست اجرا برای حفظ و احیای این گنجینه ژنتیکی میپردازد. در ادامه، جزئیات علمی، چالشهای پیشرو و راهکارهای نوین برای تضمین آینده اسب کاسپین را از زبان مباشر این پروژه ملی خواهیم شنید.
وی در ابتدای این گزارش با معرفی مسئولیت خود گفت: «به عنوان مسئول بخش تحقیقات علوم دامی، یکی از مهمترین مأموریتهای ما مدیریت مجتمع تحقیقات و آموزش حفظ ذخایر ژنتیکی اسب کاسپین است که یک مجتمع کاملاً منحصربهفرد در سطح کشور محسوب میشود.»
دهقانزاده با اشاره به پیشینه تاریخی این نژاد ارزشمند افزود: «اسناد و شواهد تاریخی از جمله نقوش برجسته در تخت جمشید، نشان میدهد که اسب کاسپین با قدمتی بیش از ۵۰۰۰ سال، یکی از اجداد اصلی اسبهای خونگرم امروزی است. تحقیقات پروفسور گاس کاتران از آمریکا نیز این موضوع را از نظر ژنتیکی تأیید کرده است.»
معاون پژوهش مرکز تحقیقات گیلان در ادامه به ویژگیهای منحصربهفرد این نژاد اشاره کرد و گفت: «مهمترین ویژگی ظاهری اسب کاسپین، قد کوتاه آن است که آن را به استانداردی جهانی برای آموزش سوارکاری به کودکان و نوجوانان تبدیل کرده است.»
وی با بیان چالشهای پیشروی حفظ این نژاد اظهار داشت: «متأسفانه تمامی اسبهای کاسپین خارج از ایران، از نوادگان تعداد محدودی هستند که دههها پیش از کشور خارج شدند. این امر باعث کاهش شدید تنوع ژنتیکی و افزایش همخونی در جمعیت جهانی آنان شده است.»
دهقانزاده در بخش دیگری از گزارش خود به اقدامات عملی صورت گرفته پرداخت و توضیح داد: «پس از انتقال گله اصلی از ایستگاه تحقیقاتی خوجیر به مجتمع فعلی در سال ۱۳۹۰، برنامهریزی ما بر دو محور اصلی متمرکز شده است: اول، حفظ و توسعه گله تحت مدیریت با اجرای برنامههای دقیق اصلاح نژادی، و دوم، شناسایی و ثبت اسبهای کاسپین در سراسر کشور که تاکنون منجر به میکروچیپگذاری حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ رأس شده است.»

وی در ادامه پروژههای تحقیقاتی در دست اجرا را برشمرد و افزود: «پروژههای مهمی از قبیل “ثبت و پایش اسب کاسپین” و “بررسی پروفایل مولکولی با استفاده از نشانگرهای میکروساتلایت” در حال انجام است. هدف نهایی ما تدوین نخستین کتاب تبارنامه این نژاد ارزشمند است.»
این مقام مسئول در پایان با اشاره به ضرورت توسعه اقتصادی این نژاد، راهکار استراتژیک خود را اینگونه تشریح کرد: «برای خروج از چالش انقراض، باید توجیه اقتصادی ایجاد کنیم. با توجه به ممنوعیتهای نسبی صادرات، ما پیشنهاد دادهایم که صادرات اسپرم و انتقال جنین در دستور کار قرار گیرد. یک طرح ملی نیز با همکاری نهادهای پژوهشی معتبر کشور پیشنهاد شده که امیدواریم با تأمین اعتبار، شاهد اجرایی شدن آن باشیم.»
وی در پایان تأکید کرد: «حفظ اسب کاسپین تنها یک وظیفه تحقیقاتی نیست، بلکه یک مسئولیت ملی برای نگهداری از میراث ژنتیکی و تاریخی کشورمان است.»
دانستنی ها
نجات تنوع زیستی در گرو کاهش ضایعات مواد غذایی
پایگاه خبری داوان نیوز: دو پژوهشگر برجسته کشاورزی کشور، کاهش ضایعات مواد غذایی از مزرعه تا سفره را نماد درک نوینی از توسعه پایدار خواندند و تأکید کردند: هر لقمه نجاتیافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنیتر و سالمتر است. این امر با کاهش نیاز به گسترش کشت و بهرهبرداری بیرویه از منابع، مستقیمترین راه برای حفظ تنوع زیستی محسوب میشود.
به گزارش داوان نیوز، دکتر اسکندر زند (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور) و دکتر هما بهمدی (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی) در یادداشتی مشترک، کاهش ضایعات مواد غذایی را گامی بلند در مسیر بهرهوری و تحقق عدالت در نظام غذایی دانستند. در این یادداشت آمده است؛
امروزه یکی از چالشهای بزرگ جهان از بین رفتن تنوع زیستی است، به طوری که در آخرین گزارش جهانی، خطر از بین رفتن یک میلیون گونه گیاهی و جانوری گوشزد شد.
بر اساس گزارشهای منتشر شده، اصلیترین عوامل کاهش تنوع زیستی در کره زمین به ترتیب اهمیت عبارتاند از: بهرهبرداری بیش از حد از منابع (با سهم 37 درصد)، تخریب و تغییر زیستگاه (با سهم ۳۱ درصد) ، نابودی زیستگاه (با سهم 13 درصد)، تغییر اقلیم (با سهم 7 درصد)، گونههای مهاجم (با سهم 5 درصد)، آلودگی (با سهم 4 درصد) و بیماری (با سهم 2 درصد). همانطور که ملاحظه میشود بهرهبرداری بیش از حد از منابع بیشترین نقش را در کاهش تنوع زیستی دارد.
برای مهار این فشارهای فزاینده بر نظامهای طبیعی و توقف روند تخریب تنوع زیستی، «چارچوب جهانی تنوع زیستی کومینگ-مونترال» در سال ۲۰۲۲ به تصویب رسید. این چارچوب که حاصل سالها مذاکره فشرده سیاسی و علمی میان کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی از جمله ایران است، با دربرگیری ۲۳ هدف مشخص، نقشه راهی برای حفاظت از تنوع زیستی و بازسازی رابطه انسان و طبیعت تا سال ۲۰۳۰ ترسیم میکند.در میان این اهداف دو گانه، هدف ۱۶ چنین عنوان میکند که: لازم است از طریق اعمال سیاستها، آییننامهها و چارچوبهای نظارتی حمایتی، ارتقای آموزش و دسترسی مناسب به اطلاعات موردنیاز و دقیق، یا جایگزینهای آنها، نسبت به ترغیب و توانمندسازی مردم برای امکان انتخاب گزینههای مصرف پایدار اطمینان حاصل شود تا در سال ۲۰۳۰ ردپای جهانی مصرف، بهگونهای منصفانه و برابر و از طریق نصف کردن ضایعات جهانی غذا، کاهش قابلملاحظه در پرمصرفی، همچنین کاهش پایدار تولید ضایعات کاهش یابد و از این مسیر، تمامی مردم در هماهنگی با کره زمین، زندگی خوبی داشته باشند.
اجرای هدف ۱۶ میتواند نقطه پیوندی میان امنیت غذایی، پایداری منابع و حفاظت از تنوع زیستی ایجاد کند. کاهش ضایعات، فشار بر نظام تولید را کاهش داده و نیاز به گسترش سطح زیر کشت، استفاده از نهادههای شیمیایی و تخریب زیستگاههای طبیعی را محدود میسازد. کاهش ضایعات مواد غذایی در نظام پایدار کشاورزی و غذا و حرکت به سمت ضایعات صفر با بهرهگیری از مدیریت بهینه ضایعات و پسماندهای تولید و فراوری، ایجاد ارزش افزوده بالاتر در قالب اقتصاد چرخشی، کاهش دفع غیراصولی پسماندها و ترویج فرهنگ مصرف مسئولانه، راهکاری مؤثر در افزایش بهرهوری تولید و کاهش بهرهبرداری بیش از حد از منابع، بهویژه منابع پایه مانند آب و خاک است.از آنجایی که دستیابی به این اهداف ۲۳ گانه برای کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی لازمالاجرا است، شایسته است که دستاندرکاران برنامه هفتم پیشرفت کشور، برنامههای لازم برای عملیاتی شدن این اهداف را در دستور کار قرار دهند.
این اهداف در تطابق و هماهنگی کامل با اهداف و برنامههای مندرج در «سند ملی دانشبنیان امنیت غذایی» و سایر اسناد بالادستی موجود در کشور است. به این منظور مشارکت همافزای سیاستگذاران، کنشگران عرصه محیطزیست و تنوع زیستی و همچنین فعالان زنجیره ارزش مواد غذایی مختلف از مزرعه تا سفره، ضرورتی اجتنابناپذیر است. محقق شدن این اهداف تا سال ۲۰۳۰، زمینهساز دستیابی به آرمانهای کلان طراحیشده برای سال ۲۰۵۰ با محوریت «زندگی همگام با طبیعت» خواهد بود.
بنابراین، کاهش ضایعات مواد غذایی گامی بلند در مسیر بهرهوری و تحقق عدالت در نظام غذایی است، و همزمان راهی کارآمد برای حفاظت از تنوع زیستی و افزایش تابآوری سیاره زمین محسوب میشود. پیوند میان این دو حوزه، نماد درک نوینی از توسعه پایدار است که در آن، هر لقمه نجاتیافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنیتر، سالمتر و هماهنگتر با طبیعت محسوب میشود.
-
اقتصاد2 هفته پیشتغییر پارادایم در اقتصاد کشاورزی؛ از محدودیت منابع تا سازوکارهای نوین توسعه
-
دانستنی ها9 ماه پیشکسب و کار؛ شرایط ورود به شغل سم فروشی چیست؟
-
آموزش8 ماه پیشگام به گام با کاشت نهال های کشت بافتی خرمای مجول (قسمت اول؛ انتخاب زمین)
-
بازرگانی1 سال پیشآیا قیمت کود یارانه ای را می دانید؟
-
اسلایدر3 هفته پیشهمایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
-
اسلایدر8 ماه پیشروش های کشت، صادرات و استان های فعال در کشت تنباکو
-
خبرهای سازمانی3 هفته پیشانتقاد تند آنجفی؛ «دستفرمان خطا» ما را به بحران کشانده
-
استان ها7 ماه پیشکشت، صادرات و مناطق مهم تولید سیر در ایران

