اسلایدر
تورم، کمبود، قاچاق: سهگانه شوم سیاست ارزی در کشاورزی
پایگاه خبری DA1news: سیاست تخصیص ارز ترجیحی (معمولاً با نرخ پایینتر از بازار) به واردات نهادههای کشاورزی (کود، سم، بذر، مکملهای دامی، تجهیزات و ماشینآلات) سالها به عنوان ابزاری برای حمایت از بخش کشاورزی و کنترل قیمت محصولات نهایی در ایران اجرا میشد.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، حذف یا کاهش شدید این تخصیص (به ویژه از سال ۱۳۹۷ به بعد) اثرات عمیق و چندلایهای بر زنجیره تولید محصولات کشاورزی گذاشته است. این گزارش به تحلیل این تأثیرات میپردازد.
۱. افزایش شدید هزینههای تولید:
نهادههای وارداتی گران: کودهای شیمیایی (بهویژه پتاس و فسفر)، سموم دفع آفات مدرن، بذرهای هیبرید با عملکرد بالا، ویتامینها و آنزیمهای خوراک دام، قطعات یدکی ماشینآلات و بسیاری از تجهیزات نوین کشاورزی عمدتاً وارداتی هستند. تخصیص نیافتن ارز ارزان، واردکنندگان را مجبور به خرید ارز از بازار آزاد با نرخ بسیار بالاتر میکند. این افزایش هزینه مستقیماً به کشاورزان تحمیل میشود.
اثر تورمی زنجیرهای: افزایش قیمت نهادهها، هزینه تولید هر واحد محصول (گندم، برنج، مرغ، تخممرغ، میوه، سبزی و…) را به شدت بالا میبرد.
۲. کاهش دسترسی به نهادههای اساسی و کاهش کیفیت:
کمبود نهاده: بسیاری از واردکنندگان به دلیل افزایش هزینه ریالی خرید نهاده (با دلار آزاد) و محدودیت منابع ارزی، قادر به تأمین حجم کافی نهاده نیستند. این امر منجر به کمبود در بازار داخلی میشود.
جایگزینی با نهادههای نامرغوب یا قاچاق: کشاورزان برای ادامه تولید، ممکن است به نهادههای داخلی با کیفیت پایینتر، نهادههای تاریخ گذشته یا نهادههای قاچاق (که لزوماً استانداردهای ایمنی را ندارند) روی آورند. این موضوع کیفیت و ایمنی محصول نهایی را به خطر میاندازد.
کاهش بهرهوری: نبود نهاده کافی و باکیفیت (به ویژه کود و بذر مرغوب) مستقیماً باعث کاهش عملکرد در واحد سطح و کاهش بهرهوری کلی بخش کشاورزی میشود.
۳. کاهش تولید و تهدید امنیت غذایی:
عدم صرفه اقتصادی: با افزایش نجومی هزینهها و ثابت ماندن نسبی قیمت خرید تضمینی برخی محصولات (مثل گندم) یا نوسانات بازار محصولات دیگر، حاشیه سود کشاورزان به شدت کاهش یافته یا حتی به منفی تبدیل میشود. این امر انگیزه تولید را به شدت تضعیف میکند.
کاهش سطح زیر کشت یا تغییر الگوی کشت: کشاورزان ممکن است سطح زیر کشت محصولات پرنیاز (مثل سبزی و صیفی یا محصولات باغی) را کاهش دهند یا به سمت محصولات کمنیازتر و کمبازدهتر بروند. برخی نیز ممکن است کلاً زمین را به حال خود رها کنند.
کاهش تولید محصولات استراتژیک: محصولاتی مانند گندم، برنج، روغنهای نباتی و خوراک دام که وابستگی بیشتری به نهادههای وارداتی دارند، بیشتر در معرض کاهش تولید قرار میگیرند و امنیت غذایی کشور را تحت تأثیر قرار میدهند.
کاهش تولید دام و طیور: افزایش هزینه خوراک (ذرت، کنجاله سویا) که بخش عمدهای از آن وارداتی است، هزینه پرورش دام و طیور را به شدت بالا برده و منجر به کاهش تولید گوشت قرمز، مرغ و تخممرغ و افزایش قیمت آنها شده است.
۴. افزایش قیمت محصولات نهایی و تورم مواد غذایی:
افزایش هزینههای تولید و کاهش عرضه محصولات کشاورزی، ناگزیر منجر به افزایش قیمت این محصولات در بازار مصرف میشود. این امر سهم هزینههای خوراکی خانوارها را به شدت افزایش داده و قدرت خرید اقشار کمدرآمد را کاهش میدهد. تورم مواد غذایی یکی از محسوسترین تأثیرات اجتماعی عدم تخصیص ارز است.
۵. گسترش قاچاق نهادهها و محصولات:
اختلاف قیمت قابل توجه نهادهها در ایران (به دلیل ارز آزاد) با کشورهای همسایه، انگیزه قاچاق این نهادهها به خارج را افزایش میدهد و کمبود داخلی را تشدید میکند.
در مقابل، افزایش قیمت محصولات نهایی در داخل ممکن است قاچاق برخی محصولات کشاورزی به داخل کشور را افزایش دهد که خود بازار داخلی را تحت تأثیر قرار میدهد.
۶. کاهش توان رقابت صادراتی:
افزایش هزینه تولید، قیمت تمام شده محصولات کشاورزی ایرانی را در مقایسه با رقبای منطقهای و جهانی بالا میبرد و توان رقابت در بازارهای صادراتی را کاهش میدهد. این امر درآمد ارزی کشور را نیز تحت تأثیر قرار میدهد.
۷. فشار بر کشاورزان خردهپا:
کشاورزان کوچکمقیاس که دسترسی کمتری به منابع مالی و نقدینگی دارند، توان کمتری برای تحمل افزایش هزینهها و خرید نهاده به قیمت بازار آزاد دارند. این امر میتواند منجر به ورشکستگی یا خروج آنها از چرخه تولید شود و معضلات اجتماعی ایجاد کند.
جمعبندی و راهکارهای پیشنهادی:
عدم تخصیص ارز ترجیحی به نهادههای کشاورزی، با هدف شفافسازی و هدفمندسازی یارانهها، در عمل فشار سنگینی بر زنجیره تولید کشاورزی وارد کرده است. این سیاست منجر به افزایش هزینه تولید، کاهش کمی و کیفی محصولات، تهدید امنیت غذایی، افزایش تورم مواد غذایی و کاهش توان رقابت صادراتی شده است.
راهکارهای جایگزین و تعدیلکننده:
1. هدفمندسازی دقیقتر: به جای حذف کامل، تخصیص ارز ترجیحی با نرخ مشخص (نه لزوماً بسیار پایین) صرفاً به نهادههای اساسی و استراتژیک (کود، بذر اصلاحشده، سموم ضروری، خوراک دام پایه) و با نظارت شدید بر واردکنندگان و مصرف نهایی.
2. توسعه تولید داخلی نهادهها: سرمایهگذاری جدی و تسهیلگری برای افزایش تولید داخلی کودهای شیمیایی (بهویژه پتاس و فسفات)، بذرهای هیبرید، سموم بیولوژیک و خوراک دام. کاهش وابستگی در بلندمدت کلید حل مشکل است.
3. حمایت مستقیم از تولیدکننده: جایگزینی یارانه نهاده با پرداخت مستقیم یارانه به کشاورزان بر اساس سطح زیرکشت یا عملکرد، مشروط به رعایت الگوی کشت و استانداردها. این روش کارایی بیشتری دارد.
4. تقویت کشاورزی پایدار: ترویج روشهای کشاورزی کمنهاده، ارگانیک و استفاده از کودهای آلی و زیستی برای کاهش وابستگی به نهادههای وارداتی.
5. مدیریت ارزی کارآمد: ایجاد سازوکار شفاف و سریع برای تأمین ارز مورد نیاز واردات نهادههای ضروری با نرخهای ثابت و قابل پیشبینی، حتی اگر نزدیک به نرخ بازار باشد، برای جلوگیری از شوک قیمتی و کمبود.
6. بازنگری در قیمتهای تضمینی: تعیین قیمت خرید تضمینی محصولات استراتژیک با در نظر گرفتن واقعیتر هزینههای تولید ناشی از نهادههای گران، برای حفظ انگیزه کشاورزان.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، حذف تخصیص ارز ترجیحی بدون ایجاد زیرساختها و مکانیسمهای حمایتی جایگزین و کارآمد، ضربهای سخت به پیکره تولید کشاورزی ایران وارد کرده است. برای تضمین امنیت غذایی، حفظ معیشت میلیونها کشاورز و کنترل تورم مواد غذایی، ضروری است دولت با رویکردی جامع، ترکیبی از راهکارهای کوتاهمدت (تأمین ارز ضروری و حمایت مستقیم) و بلندمدت (تولید داخلی نهادهها و کشاورزی پایدار) را به سرعت به اجرا بگذارد. غفلت از این امر، تبعات اقتصادی و اجتماعی گستردهتری در پی خواهد داشت.
اسلایدر
همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.
به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالشهای جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارشها، افزایش دما، کمرنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمینها و خشکیدن چشمهها هستیم.
وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر میرسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابانهای خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.
به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم میآورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایدههای برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوریها.
وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاهها، شرکتهای دانشبنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایدههای نوآورانه خود را در زمینههای مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایدهها گفت: این ایدهها میتوانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایدههای بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار میشود.
بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبانماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار میگردد.
اسلایدر
طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین
اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی میشود و این طرح هماکنون وارد فاز دوم پنجساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.
پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیتآمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، نه تنها نقش بیبدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افقهای تازهای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم میکند.
به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهرهوری در زمینهای دیم، پس از پایان برنامه پنجساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استانهای مختلف میپردازد.
چشمانداز ملی و اجرای استانی
این طرح با پوشش میلیونها هکتار از اراضی دیم کشور، در استانهای متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارشهای رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استانها روبرو شده است.
نمونهای از اجرای استانی طرح:
استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارشها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژههای مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کمبهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایهای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانههای روغنی در دستور کار قرار دارد.
دستاوردها و پیامدهای کلان طرح
اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:
افزایش بهرهوری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهرهوری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوعبخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفهای، دانههای روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنیسازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روشهای نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کمبهره (۴ درصد) برای خرید نهادهها و ماشینآلات، برگزاری دورههای آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایتهای کلیدی برای کشاورزان بوده است.
چالشهای پیش رو
با وجود موفقیتها، این طرح با چالشهایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استانهایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارشها مواجه بودهاند که ادامه کار را با دشواری روبرو میکند.
مسائل قیمتگذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی میشود و این طرح هماکنون وارد فاز دوم پنجساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.
اسلایدر
تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم
پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالشهای زیستمحیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.
ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه مینماید. همچنین، برنامهها و سیاستهای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.
بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا میکند. با این حال، ایران در منطقهای خشک و نیمهخشک واقع شده و پیشبینیها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجهسانتیگراد دمای هوا و کاهش بارش در دهههای آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.
تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی
تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهرهوری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیبپذیری را تشدید کرده است.
تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهشها، تغییرات اقلیمی میتواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمهخشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید میکنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.
تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهادههای شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.
راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی
مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف میشود. پژوهشها نشان میدهد روشهایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشتهاند.
مؤلفههای کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاستهای حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسمهای انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روشهای کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم
کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعهای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک میکند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روشهای مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.
مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روشهای زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکشهای شیمیایی و حفظ تعادل بومشناختی میشود. از مهمترین مزایای این روش میتوان به کاهش هزینههای تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.
برنامهها و سیاستهای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج میدهد:
– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانهای از طریق فعالیتهای مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونهای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت
توسعه و ترویج فناوریهای پایدار
این سازمان بر تأمین فناوریهای کشاورزی و حمایتهای نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوریهای جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق میشود.
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامههای آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینههای تولید هر محصول، و حمایتهای اعتباری، بیمهای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامههای این سازمان است.
ترویج کشت گونههای مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونههای مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامههای خود دنبال میکند. از جمله این گونهها میتوان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگیهای منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.
جدول ۱: گونههای درختی مقاوم و ویژگیهای آنها

توسعه نظامهای بهرهوری آب
با توجه به پایین بودن بهرهوری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روشهای مدرن آبیاری و کشت محصولات کمآببر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار میتوان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوریهای پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامهریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.
همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاریهای بینبخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسلهای آینده حفظ گردد.
منابع گزارش
1. بر اساس پژوهشهای منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهشهای بینالمللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارشهای هیئت بینالدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
-
اقتصاد2 هفته پیشتغییر پارادایم در اقتصاد کشاورزی؛ از محدودیت منابع تا سازوکارهای نوین توسعه
-
دانستنی ها9 ماه پیشکسب و کار؛ شرایط ورود به شغل سم فروشی چیست؟
-
آموزش8 ماه پیشگام به گام با کاشت نهال های کشت بافتی خرمای مجول (قسمت اول؛ انتخاب زمین)
-
بازرگانی1 سال پیشآیا قیمت کود یارانه ای را می دانید؟
-
اسلایدر3 هفته پیشهمایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
-
اسلایدر8 ماه پیشروش های کشت، صادرات و استان های فعال در کشت تنباکو
-
خبرهای سازمانی3 هفته پیشانتقاد تند آنجفی؛ «دستفرمان خطا» ما را به بحران کشانده
-
استان ها7 ماه پیشکشت، صادرات و مناطق مهم تولید سیر در ایران

