دانستنی ها
تاریخچهی کشت انجیر؛ خوراکی 9000 ساله
پایگاه خبری داوان نیوز: انجیر از نظر زیستی یک سینکارپ (میوهای مرکب از گلهای داخلی) است و بسیاری از گونههای آن وابسته به گردهافشانی نوعی زنبور خاص به نام زنبور انجیر است.
نخستن شواهد کشت انجیر به حدود 9 تا 11 هزار سال پیش به منطقهی خاورمیانه و بهخصوص درهی اردن بازمیگردد.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی (DA1news): براساس یافتههای باستانشناسی در محوطهای به نام «گیلگال» در نزدیکی اریحا در فلسطین امروزی بقایای خشکشدهی انجیرهای اهلی یافت شده که متعلق به حدود سال 9400 پیش از میلاد مسیح است. این کشف یکی از قدیمیترین شواهد اهلیسازی گیاهان در تاریخ بشر است و نشان میدهد که انجیر ممکن است حتی پیش از گندم و جو در دوران نوسنگی کشت شده باشد.
انجیرهای اولیه بزرگتر و شیرینتر از انجیرهای وحشی بودهاند که این خصوصیات نتیجهی انتخاب و کشت این میوه توسط انسان بوده است.
کشت انجیر پس از خاورمیانه به سمت مصر باستان، یونان و روم نیز گسترش یافت.
تاریخچهی کشت انجیر در ایران
زرتشتیان کهن باور داشتند که خوراک نیکو بخشی از اشه (راستی و نظم کیهانی) است و انجیر به دلیل خاصیت ملین و پاککننده، خوراکی نیکو شناخته میشد. ابنسینا در کتاب قانون در طب، خواص متعددی را برای انجیر برشمرده است؛ ازجمله پاککننده سموم از بدن، ملین و مفید برای یبوست، مفید برای سلامت کبد و طحال، بازکنندهی عروق و کمک به تنفس بهتر. در طب سنتی انجیر خشک را به همراه بادام و گردو برای تقویت مغز و بدن استفاده میکردند.
انجیر به دلیل سازگاری با اقلیمهای خشک و نیمهخشک از دیرباز نقش مهمی در کشاورزی سنتی ایران داشته است. قدیمیترین شواهد کشت انجیر در ایران به حدود 9هزار سال پیش بازمیگردد. منابع تاریخی نشان میدهد انجیر در ایران باستان بهعنوان میوهای ارزشمند شناخته میشده و در متون پزشکی سنتی به خواص درمانی آن اشاره شده است.
در منابع پهلوی و طب سنتی انجیر به دلیل خاصیت ملین بودن در رژیم غذایی مردم نقش مهمی داشته است. مناطق جنوبی ایران مانند فارس، هرمزگان و کرمان از دیرباز محل کشت انجیر بودهاند.
امروزه استانهای فارس (بهویژه شهرستانهای استهبان، نیریز و لارستان)، هرمزگان، کرمان، یزد، اصفهان و خوزستان بیشترین سطح زیر کشت انجیر ایران را دارند.

کشت انجیر در قارهی آسیا
در بسیاری از فرهنگهای آسیایی انجیر بهعنوان میوهای مقدس و نمادی از باروری و زندگی شناخته میشده است. در ادیان بودا، زرتشتی و اسلام انجیر به شکلهای مختلف از نظر معنوی و پزشکی جایگاه ویژهای داشته است.
به جز ایران امروزی، مناطقی مانند درهی اردن، فلسطین و ترکیه نیز خاستگاه انجیر اهلی در قارهی آسیا بودهاند. کشت انجیر از غرب آسیا به سمت جنوب و مناطق گرمسیریتر آسیا مانند هند و پاکستان گسترش یافت. در هند انجیر از دیرباز در کشاورزی و فرهنگ بومی اهمیت ویژهای داشته و در آیینهای مذهبی هندو نیز نقش داشته است. انجیر در شرق آسیا به نسبت کمتری کشت میشد، ولی کشت آن در برخی مناطق گرمسیری چین رایج بود.
امروزه چین از تولیدکنندگان مهم انجیر در قارهی آسیاست.
تاریخچهی کشت انجیر در قارهی اروپا
کشت انجیر در قارهی اروپا قدمتی چندهزار ساله دارد. این میوه که بومی خاورمیانه و آسیای غربی است، از این مناطق به سایر نواحی دنیا ازجمله اروپا منتقل شده است. این میوه در یونان باستان پرورش داده میشد. یونانیان انجیر را مقدس میشمردند و این میوه بخشی از رژیم غذایی آنان بود. سقراط و افلاطون نیز به فواید این میوه اشاره کردهاند.
رومیان باستان نیز علاقهی خاصی به انجیر داشتند و کشت آن را در سراسر امپراتوری خود گسترش دادند. آنها روشهای مختلفی برای خشککردن، نگهداری و مصرف انجیر ابداع کردند.
کشت انجیر در قرون وسطی بهویژه در صومعهها رایج بود و از آن برای مصارف دارویی و غذایی استفاده میشد.
با رشد دانش گیاهشناسی و باغبانی در دورهی رنسانس توجه به گیاهان مفید ازجمله انجیر افرایش یافت و اشرافزادگان اروپایی باغهایی برای پرورش انجیر ایجاد کردند.
امروزه اسپانیا، ایتالیا و فرانسه از بزرگترین تولیدکنندگان انجیر در قارهی اروپا هستند.
ورود انجیر به قارهی آمریکا
انجیر بومی آمریکا نیست و اولین انجیرها را مهاجران اروپایی و کشاورزان اسپانیایی و پرتغالی در قرنهای 15 و 16 به آمریکا وارد کردند. این میوه ابتدا در مناطقی با آبوهوای مشابه کشورهای مدیترانهای مانند کالیفرنیا و فلوریدا کشت شد.
امروزه کالیفرنیا بزرگترین تولیدکنندهی انجیر در ایالات متحده است و این میوه در سایر کشورهای قارهی آمریکا مانند شیلی، مکزیک و آرژانتین نیز در مقیاس محدود کشت میشود.

انجیر در اقیانوسیه
گونههای مختلفی از انجیر وحشی در مناطق گرمسیری و جزایر اقانوسیه، بهویژه پلینزی، ملانزی و میکرونزی، بهصورت طبیعی رشد میکند و انجیر نقش مهمی در اکوسیستمهای جنگلی این قاره دارد. با این وجود نوع اهلی انجیر را مهاجران اروپایی از قرن 19میلادی به بعد به قارهی اقیانوسیه وارد کردند. با توجه به آبوهوی مناسب این قاره برای رشد انجیر، کشت این میوه در اقیانوسیه گسترش یافت.
در برخی جزایر اقیانوسیه انجیر بومی همچنان در فرهنگ بومیان اهمیت معنوی و اقتصادی دارد.
قدمت کشت انجیر در قارهی آفریقا
انجیر ازطریق خاورمیانه و بخشهایی از مدیترانه به مناطق شمالی آفریقا بهویژه مصر باستان وارد شد و سپس در این مناطق کشت و اهلی شد. این میوه در مصر باستان از میوههای مهم و پرمصرف بود و در مراسم مذهبی و آیینی نیز استفاده میشد. انجیر در مراکش، تونس و الجزایر هم که اقلیم مدیترانهای داشتند از محصولات باغی مهم بود.
انجیر وحشی در مناطق گرمسیریتر آفریقا گونههای مختلفی دارد که نقش مهمی در تغذیهی جوامع آفریقا ایفا میکنند. این میوههای وحشی در طب سنتی فرهنگهای بومی قارهی آفریقا نیز کاربرد دارند.
دانستنی ها
پاسخ به معضل دیرینه ضایعات کشاورزی و غذایی
موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، با هدف واکاوی علل و ارائه راهحلهای عملی برای معضل دیرپای «ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی»، نشست تخصصی را روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ به صورت حضوری و آنلاین برگزار میکند.
پایگاه خبری داوان نیوز: نشست تخصصی برای واکاوی چالشهای مدیریت ضایعات کشاورزی و غذایی برگزار میشود.
به گزارش خبرنگار ما و به نقل از روابط عمومی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، نشست تخصصی با عنوان «چالشهای اجرایی و راهکارهای عملیاتی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی» روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ برگزار میشود.
این نشست تخصصی که در چارچوب «همایش ملی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذا و ترویج فرهنگ مصرف درست» سازماندهی شده است، با هدف واکاوی عمیق موانع پیشِ رو و ارائه راه حلهای کاربردی برای کاهش ضایعات در این حوزه حیاتی برگزار میگردد.
جزئیات برگزاری نشست:
زمان: چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴، از ساعت ۹ تا ۱۱:۳۰
محل برگزاری: موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی
شیوه برگزاری: حضوری و وبیناری
بر اساس این اطلاعیه، متخصصان، پژوهشگران، فعالان بخش کشاورزی و تمامی علاقهمندان به این موضوع میتوانند به صورت حضوری در محل برگزاری نشست حاضر شده و یا از طریق بستر وبینار به صورت آنلاین در این رویداد مشارکت کنند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی به عنوان یکی از کلیدیترین حلقههای زنجیره تأمین امنیت غذایی کشور، نیازمند عزمی ملی و بهرهگیری از دانش و فناوری روز است. انتظار میرود این نشست با ایجاد فضایی برای تبادل نظر بین صاحبنظران و مجریان، گامی مؤثر در جهت تدوین راهکارهای عملی و کاهش چالشهای پیشِ رو بردارد.
دانستنی ها
حفظ میراث ژنتیکی؛ اسب کاسپین، گنجینهای در آستانه فراموشی
پایگاه خبری داوان نیوز: در گستره متنوع ذخایر ژنتیکی ایران، گونههای ارزشمندی وجود دارند که نه تنها از نظر زیستشناسی حائز اهمیت هستند، بلکه بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی این مرز و بوم محسوب میشوند. در این میان، اسب کاسپین به عنوان یکی از اصیلترین و نادرترین نژادهای اسب در جهان، جایگاهی بیبدیل دارد. نژادی که با قدمتی بیش از پنج هزار سال، در نقشبرجستههای تخت جمشید جاودانه شده و منشأ پیدایش اسبهای خونگرم امروزی شناخته میشود.
متأسفانه این میراث ارزشمند ملی، به رغم شهرت جهانی، در داخل کشور با چالشهای جدی مواجه است. کاهش جمعیت، محدودیت تنوع ژنتیکی و فقدان برنامه اقتصادی پایدار، بقای این نژاد منحصربهفرد را با تهدید روبرو ساخته است.
این گزارش که بر اساس بیانات دکتر هوشنگ دهقانزاده، معاون پژوهشی و رئیس بخش تحقیقات علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان تهیه شده، به بررسی تاریخچه، اهمیت و اقدامات در دست اجرا برای حفظ و احیای این گنجینه ژنتیکی میپردازد. در ادامه، جزئیات علمی، چالشهای پیشرو و راهکارهای نوین برای تضمین آینده اسب کاسپین را از زبان مباشر این پروژه ملی خواهیم شنید.
وی در ابتدای این گزارش با معرفی مسئولیت خود گفت: «به عنوان مسئول بخش تحقیقات علوم دامی، یکی از مهمترین مأموریتهای ما مدیریت مجتمع تحقیقات و آموزش حفظ ذخایر ژنتیکی اسب کاسپین است که یک مجتمع کاملاً منحصربهفرد در سطح کشور محسوب میشود.»
دهقانزاده با اشاره به پیشینه تاریخی این نژاد ارزشمند افزود: «اسناد و شواهد تاریخی از جمله نقوش برجسته در تخت جمشید، نشان میدهد که اسب کاسپین با قدمتی بیش از ۵۰۰۰ سال، یکی از اجداد اصلی اسبهای خونگرم امروزی است. تحقیقات پروفسور گاس کاتران از آمریکا نیز این موضوع را از نظر ژنتیکی تأیید کرده است.»
معاون پژوهش مرکز تحقیقات گیلان در ادامه به ویژگیهای منحصربهفرد این نژاد اشاره کرد و گفت: «مهمترین ویژگی ظاهری اسب کاسپین، قد کوتاه آن است که آن را به استانداردی جهانی برای آموزش سوارکاری به کودکان و نوجوانان تبدیل کرده است.»
وی با بیان چالشهای پیشروی حفظ این نژاد اظهار داشت: «متأسفانه تمامی اسبهای کاسپین خارج از ایران، از نوادگان تعداد محدودی هستند که دههها پیش از کشور خارج شدند. این امر باعث کاهش شدید تنوع ژنتیکی و افزایش همخونی در جمعیت جهانی آنان شده است.»
دهقانزاده در بخش دیگری از گزارش خود به اقدامات عملی صورت گرفته پرداخت و توضیح داد: «پس از انتقال گله اصلی از ایستگاه تحقیقاتی خوجیر به مجتمع فعلی در سال ۱۳۹۰، برنامهریزی ما بر دو محور اصلی متمرکز شده است: اول، حفظ و توسعه گله تحت مدیریت با اجرای برنامههای دقیق اصلاح نژادی، و دوم، شناسایی و ثبت اسبهای کاسپین در سراسر کشور که تاکنون منجر به میکروچیپگذاری حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ رأس شده است.»

وی در ادامه پروژههای تحقیقاتی در دست اجرا را برشمرد و افزود: «پروژههای مهمی از قبیل “ثبت و پایش اسب کاسپین” و “بررسی پروفایل مولکولی با استفاده از نشانگرهای میکروساتلایت” در حال انجام است. هدف نهایی ما تدوین نخستین کتاب تبارنامه این نژاد ارزشمند است.»
این مقام مسئول در پایان با اشاره به ضرورت توسعه اقتصادی این نژاد، راهکار استراتژیک خود را اینگونه تشریح کرد: «برای خروج از چالش انقراض، باید توجیه اقتصادی ایجاد کنیم. با توجه به ممنوعیتهای نسبی صادرات، ما پیشنهاد دادهایم که صادرات اسپرم و انتقال جنین در دستور کار قرار گیرد. یک طرح ملی نیز با همکاری نهادهای پژوهشی معتبر کشور پیشنهاد شده که امیدواریم با تأمین اعتبار، شاهد اجرایی شدن آن باشیم.»
وی در پایان تأکید کرد: «حفظ اسب کاسپین تنها یک وظیفه تحقیقاتی نیست، بلکه یک مسئولیت ملی برای نگهداری از میراث ژنتیکی و تاریخی کشورمان است.»
دانستنی ها
نجات تنوع زیستی در گرو کاهش ضایعات مواد غذایی
پایگاه خبری داوان نیوز: دو پژوهشگر برجسته کشاورزی کشور، کاهش ضایعات مواد غذایی از مزرعه تا سفره را نماد درک نوینی از توسعه پایدار خواندند و تأکید کردند: هر لقمه نجاتیافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنیتر و سالمتر است. این امر با کاهش نیاز به گسترش کشت و بهرهبرداری بیرویه از منابع، مستقیمترین راه برای حفظ تنوع زیستی محسوب میشود.
به گزارش داوان نیوز، دکتر اسکندر زند (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور) و دکتر هما بهمدی (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی) در یادداشتی مشترک، کاهش ضایعات مواد غذایی را گامی بلند در مسیر بهرهوری و تحقق عدالت در نظام غذایی دانستند. در این یادداشت آمده است؛
امروزه یکی از چالشهای بزرگ جهان از بین رفتن تنوع زیستی است، به طوری که در آخرین گزارش جهانی، خطر از بین رفتن یک میلیون گونه گیاهی و جانوری گوشزد شد.
بر اساس گزارشهای منتشر شده، اصلیترین عوامل کاهش تنوع زیستی در کره زمین به ترتیب اهمیت عبارتاند از: بهرهبرداری بیش از حد از منابع (با سهم 37 درصد)، تخریب و تغییر زیستگاه (با سهم ۳۱ درصد) ، نابودی زیستگاه (با سهم 13 درصد)، تغییر اقلیم (با سهم 7 درصد)، گونههای مهاجم (با سهم 5 درصد)، آلودگی (با سهم 4 درصد) و بیماری (با سهم 2 درصد). همانطور که ملاحظه میشود بهرهبرداری بیش از حد از منابع بیشترین نقش را در کاهش تنوع زیستی دارد.
برای مهار این فشارهای فزاینده بر نظامهای طبیعی و توقف روند تخریب تنوع زیستی، «چارچوب جهانی تنوع زیستی کومینگ-مونترال» در سال ۲۰۲۲ به تصویب رسید. این چارچوب که حاصل سالها مذاکره فشرده سیاسی و علمی میان کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی از جمله ایران است، با دربرگیری ۲۳ هدف مشخص، نقشه راهی برای حفاظت از تنوع زیستی و بازسازی رابطه انسان و طبیعت تا سال ۲۰۳۰ ترسیم میکند.در میان این اهداف دو گانه، هدف ۱۶ چنین عنوان میکند که: لازم است از طریق اعمال سیاستها، آییننامهها و چارچوبهای نظارتی حمایتی، ارتقای آموزش و دسترسی مناسب به اطلاعات موردنیاز و دقیق، یا جایگزینهای آنها، نسبت به ترغیب و توانمندسازی مردم برای امکان انتخاب گزینههای مصرف پایدار اطمینان حاصل شود تا در سال ۲۰۳۰ ردپای جهانی مصرف، بهگونهای منصفانه و برابر و از طریق نصف کردن ضایعات جهانی غذا، کاهش قابلملاحظه در پرمصرفی، همچنین کاهش پایدار تولید ضایعات کاهش یابد و از این مسیر، تمامی مردم در هماهنگی با کره زمین، زندگی خوبی داشته باشند.
اجرای هدف ۱۶ میتواند نقطه پیوندی میان امنیت غذایی، پایداری منابع و حفاظت از تنوع زیستی ایجاد کند. کاهش ضایعات، فشار بر نظام تولید را کاهش داده و نیاز به گسترش سطح زیر کشت، استفاده از نهادههای شیمیایی و تخریب زیستگاههای طبیعی را محدود میسازد. کاهش ضایعات مواد غذایی در نظام پایدار کشاورزی و غذا و حرکت به سمت ضایعات صفر با بهرهگیری از مدیریت بهینه ضایعات و پسماندهای تولید و فراوری، ایجاد ارزش افزوده بالاتر در قالب اقتصاد چرخشی، کاهش دفع غیراصولی پسماندها و ترویج فرهنگ مصرف مسئولانه، راهکاری مؤثر در افزایش بهرهوری تولید و کاهش بهرهبرداری بیش از حد از منابع، بهویژه منابع پایه مانند آب و خاک است.از آنجایی که دستیابی به این اهداف ۲۳ گانه برای کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی لازمالاجرا است، شایسته است که دستاندرکاران برنامه هفتم پیشرفت کشور، برنامههای لازم برای عملیاتی شدن این اهداف را در دستور کار قرار دهند.
این اهداف در تطابق و هماهنگی کامل با اهداف و برنامههای مندرج در «سند ملی دانشبنیان امنیت غذایی» و سایر اسناد بالادستی موجود در کشور است. به این منظور مشارکت همافزای سیاستگذاران، کنشگران عرصه محیطزیست و تنوع زیستی و همچنین فعالان زنجیره ارزش مواد غذایی مختلف از مزرعه تا سفره، ضرورتی اجتنابناپذیر است. محقق شدن این اهداف تا سال ۲۰۳۰، زمینهساز دستیابی به آرمانهای کلان طراحیشده برای سال ۲۰۵۰ با محوریت «زندگی همگام با طبیعت» خواهد بود.
بنابراین، کاهش ضایعات مواد غذایی گامی بلند در مسیر بهرهوری و تحقق عدالت در نظام غذایی است، و همزمان راهی کارآمد برای حفاظت از تنوع زیستی و افزایش تابآوری سیاره زمین محسوب میشود. پیوند میان این دو حوزه، نماد درک نوینی از توسعه پایدار است که در آن، هر لقمه نجاتیافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنیتر، سالمتر و هماهنگتر با طبیعت محسوب میشود.
-
اقتصاد2 هفته پیشتغییر پارادایم در اقتصاد کشاورزی؛ از محدودیت منابع تا سازوکارهای نوین توسعه
-
دانستنی ها9 ماه پیشکسب و کار؛ شرایط ورود به شغل سم فروشی چیست؟
-
آموزش8 ماه پیشگام به گام با کاشت نهال های کشت بافتی خرمای مجول (قسمت اول؛ انتخاب زمین)
-
بازرگانی1 سال پیشآیا قیمت کود یارانه ای را می دانید؟
-
اسلایدر8 ماه پیشروش های کشت، صادرات و استان های فعال در کشت تنباکو
-
اسلایدر3 هفته پیشهمایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
-
خبرهای سازمانی3 هفته پیشانتقاد تند آنجفی؛ «دستفرمان خطا» ما را به بحران کشانده
-
استان ها8 ماه پیشکشت، صادرات و مناطق مهم تولید سیر در ایران

