با ما همراه باشید

اسلایدر

برنامه جامع مبتنی بر مدیریت جامع منابع طبیعی تدوین شود

منتشر شده

در

پایگاه خبری Da1news: اتحادیه انجمن های علوم آب کشور در بیانیه ای، بر تدوین برنامه جامع مبتنی بر مدیریت جامع منابع طبیعی اعم از آب، خاک، معادن و پوشش گیاهی تأکید کرد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اتحادیه انجمن های علوم آب کشور در بیانیه ای، بر تدوین برنامه جامع مبتنی بر مدیریت جامع منابع طبیعی اعم از آب، خاک، معادن و پوشش گیاهی و با نگاه آمایش سرزمین در سطح حوضه های آبخیز کشور تأکید کرد. در این بیانیه چنین آمده است:

آب در ادوار گذشته همواره بستر اصلی شکل‌گیری تمدن‌ها بوده است و به قول گذشتگان هر جا آب است، آبادانی هست. از طرفی کشور پهناور ایران به دلیل شرایط اقلیمی و تنوع آن در سابقه تاریخی خود، مرکز شکل‌گیری تمدن‌ها در سطح این سرزمین متناسب با دسترسی به منابع آب بوده است. در این رهگذر واقع شدن بخش عمده کشور در اقلیم خشک و نیمه خشک، از یک طرف بخش‌هایی از این سرزمین را بخصوص در حوزه فلات مرکزی با کمبود آب مواجه نموده و از طرف دیگر ضرورت ارتباط مناطق با همدیگر در پیوستگی تاریخی خود، پراکنش جمعیت را در سطح سرزمین ایجاب نموده است. با این وصف، کمبود آب باعث تلاش مضاعف نیاکان ما در این سرزمین برای دستیابی به منابع آب، توسعه فناوری‌های پیشرفته و بی نظیر در زمان خود برای بهره‌برداری و استخراج از منابع آب زیرزمینی را به‌طور شایسته‌ای، سازگار با طبیعت و متعادل فراهم نموده است. فناوری‌های توسعه کاریز (قنات) در سرتاسر این کشور و بخصوص در حاشیه کویرهای مرکزی کشور، در زمان خود بی نظیر و ستودنی است، و یا احداث سد و بندهای ذخیره و انحراف آب بر روی رودخانه‌های بزرگی همچون کارون در استان خوزستان و کر در استان فارس از نمونه کارهای عظیم مردمان این سرزمین در گذشته دور است.

در سده و دهه‌های اخیر افزایش جمعیت و نیاز به منابع آب بیشتر از یک طرف، توسعه فناوری‌ها و توانمندی‌های حاصل از این فناوری‌ها برای مهار و استخراج آبهای سطحی و زیرزمینی از طرف دیگر، تعادل طبیعی را به هم زده است. این موضوع به همراه سوء مدیریت بر منابع آب و بهره‌برداری بی‌رویه موجب خشک شدن تالاب‌ها، کاهش کمی و کیفی آب رودخانه‌ها و نیز افت بیش از حد سطح آب در آبخوان‌ها شده است! فرافکنی و زیاده‌خواهی از این هم فراتر رفته و برای تأمین آب دست‌اندازی از حوضه‌ای به حوضه دیگر را در دستور کار مصرف‌کنندگان و متولیان منابع آب قرار داده است! عامل اصلی ایجاد این چالش‌ها و اقدامات ناپایدار، توسعه بی‌رویه صنعتی و کشاورزی بدون لحاظ ظرفیت‌های طبیعی در مناطق و به تبع آن تمرکز جمعیت بیشتر در این مناطق بوده، که حاصل برنامه‌ریزی بخشی و نیز شکل‌گیری فارغ از دوراندیشی و آینده‌نگری بوده است. لذا گزینه انتقال آب بین حوضه‌ای را برای ماندگاری و رشد بیشتر این صنایع و تمرکز جمعیت بدنبال خود داشته و همچنان افسار گسیخته تداوم می‌یابد! تداوم این روند، یک هشدار جدی به سیاستگذاران و برنامه‌ریزان و دولت می‌باشد، که انتقال آب بین حوضه‌ای اگر هم بدون اشکال باشد که نیست، در آینده نزدیک جوابگو نخواهد بود.

با توجه به موارد یاد شده سوالات متعددی توسط جامعه علمی و کارشناسی کشور در رابطه با انتقال آب بین حوضه‌ای مطرح و همچنان بدون پاسخ مانده است. انتقال آب از دریای خزر به منطقه سمنان، انتقال آب از سرشاخه‌های کارون و دز به ایران مرکزی، انتقال آب از سواحل خلیج فارس با فاصله صدها کیلومتر مسیر به مناطق شرقی کشور، انتقال آب از نوار غربی به ارومیه و …. از جمله طرح‌هایی هستند که سوالات متعددی در رابطه با آنها مطرح بوده و هنوز بی پاسخ مانده است. از جمله این سوال‌ها:

آیا بایستی صنایع، کشاورزی، تمرکز جمعیت و رشد و توسعه شهری به‌جای اینکه در کنار منابع آبی سواحل جنوبی و یا شمالی کشور توسعه یابد همچنان بدون یک برنامه آمایش مبتنی بر ظرفیت‌های کشور در پهنه‌های بدون آب گسترش یابد؟
آیا همه منابع آب موجود در محل به نحو بهینه بهره‌برداری می‌شود که کمبود آن از منابع آب بین‌حوضه‌ای الزاماً تأمین شود؟ به استناد گزارشات متعدد متولیان آب، منابع طبیعی و کشاورزی کشور پاسخ این سؤال به طور قطع منفی است و بهره‌وری منابع آب در هر سه بخش شرب، صنعت و کشاورزی در سطح کشور و در سطح مناطق با کمبود آب پایین است!
آیا در شرایط کنونی بهینه کردن مصرف آب به عنوان اولویت است یا انتقال بین‌حوضه‌ای با هزینه‌های سرسام‌آور؟
استحصال مستقیم آب حاصل از بارش یک ظرفیت بزرگ برای تأمین بخشی از آب کشاورزی، شرب و صنعت است که به آن توجه کافی نشده است. آیا استفاده از این ظرفیت نسبت به انتقال آب بین حوضه‌ای در اولویت قرار ندارد؟
منابع آبهای غیرمتعارف در سطح مناطق مختلف بخصوص پساب‌ها و فاضلاب‌های شهری، صنعتی و کشاورزی رها شده است که معضلات زیست‌محیطی متعددی را نیز در پی داشته و از این به بعد نیز بیشتر خواهد شد! آیا تصفیه و مصرف این منابع نسبت به انتقال بین حوضه‌ای در اولویت نیست؟
آیا همه جنبه‌های زیست‌محیطی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی طرح‌های انتقال بین حوضه‌ای بررسی و رفع شده‌اند؟
آیا صرف اخذ مجوز از سازمان محیط زیست با تصمیم‌گیری تعداد معدودی از عوامل اجرائی می‌تواند پاسخگوی سایر جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی طرح‌های انتقال بین حوضه‌ای علاوه بر جنبه زیست‌محیطی باشد؟
آیا تصمیم‌گیری در انتقال آب بین حوضه‌ای توسط معدودی از عوامل دولتی و اجرایی و بدون قضاوت اساتید و کارشناسان مستقل و انجمن‌های علمی، بدون لحاظ نقش و نظر ذینفعان و تبعات جانبی آن صحیح است؟
چه کسی پاسخگوی هزینه‌های اضافی است که این موضوع بر دوش جامعه می‌گذارد؟
این سوال‌ها و سوال‌های متعدد دیگر امروزه هنوز بی پاسخ مانده‌اند. اگرچه انتقال آب بین‌حوضه‌ای زمانی که همه ظرفیت‌های موجود استفاده شود و نیز اثرات زیست‌محیطی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی آن ملاحظه شود، خود نیز بتواند یک گزینه باشد، ولی با وضع موجود تداوم و اصرار و اجرای این طرح‌ها معضلات جدی را برجای خواهد گذاشت. لذا اتحادیه انجمن‌های علوم آب بر این اعتقاد است که با رفع سوء مدیریت بر منابع و مصارف آب، بخش‌های زیادی از نیاز آبی کشور در مناطق مختلف بخصوص ایران مرکزی رفع خواهد شد. از طرفی تأکید بر این دارد که قبل از تأکید بر تمرکز توسعه صنعتی وکشاورزی و افزایش جمعیت در مناطق با کمبود آب، برنامه جامع مبتنی بر مدیریت جامع منابع طبیعی اعم از آب، خاک، معادن و پوشش گیاهی و با نگاه آمایش در سطح حوضه‌های آبخیز کشور تهیه نموده و سپس با آینده‌نگری و پیش‌بینی‌های هوشمندانه تأمین و مصارف آب را مدیریت و برنامه‌ریزی نمود و انتقال بین‌حوضه‌ای منابع آب در این چارچوب دیده شود. بعلاوه اینکه انتقال آب بین‌حوضه‌ای فارغ از اعمال فشارهای سیاسی و محلی و با درایت کامل و کارشناسی همه جانبه مورد تجدید نظر قرار گیرد.

ادامه مطلب
تبلیغات
برای افزودن دیدگاه کلیک کنید

یک پاسخ بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسلایدر

همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.

به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالش‌های جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارش‌ها، افزایش دما، کم‌رنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمین‌ها و خشکیدن چشمه‌ها هستیم.

وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر می‌رسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابان‌های خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.

به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم می‌آورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایده‌های برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوری‌ها.

وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاه‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایده‌های نوآورانه خود را در زمینه‌های مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.

معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایده‌ها گفت: این ایده‌ها می‌توانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایده‌های بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبان‌ماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار می‌گردد.

ادامه مطلب

اسلایدر

طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین

اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیت‌آمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، نه تنها نقش بی‌بدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افق‌های تازه‌ای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم می‌کند.

به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهره‌وری در زمین‌های دیم، پس از پایان برنامه پنج‌ساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استان‌های مختلف می‌پردازد.

چشم‌انداز ملی و اجرای استانی

این طرح با پوشش میلیون‌ها هکتار از اراضی دیم کشور، در استان‌های متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارش‌های رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استان‌ها روبرو شده است.

نمونه‌ای از اجرای استانی طرح:

استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارش‌ها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژه‌های مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کم‌بهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایه‌ای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانه‌های روغنی در دستور کار قرار دارد.

دستاوردها و پیامدهای کلان طرح

اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:

افزایش بهره‌وری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهره‌وری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوع‌بخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفه‌ای، دانه‌های روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنی‌سازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روش‌های نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کم‌بهره (۴ درصد) برای خرید نهاده‌ها و ماشین‌آلات، برگزاری دوره‌های آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایت‌های کلیدی برای کشاورزان بوده است.

چالش‌های پیش رو

با وجود موفقیت‌ها، این طرح با چالش‌هایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارش‌ها مواجه بوده‌اند که ادامه کار را با دشواری روبرو می‌کند.
مسائل قیمت‌گذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنج‌ساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی می‌شود و این طرح هم‌اکنون وارد فاز دوم پنج‌ساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.

ادامه مطلب

اسلایدر

تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم

منتشر شده

در

پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.

ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه می‌نماید. همچنین، برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. با این حال، ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و پیش‌بینی‌ها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجه‌سانتی‌گراد دمای هوا و کاهش بارش در دهه‌های آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.

تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی

تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهره‌وری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیب‌پذیری را تشدید کرده است.

تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهش‌ها، تغییرات اقلیمی می‌تواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمه‌خشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید می‌کنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.

تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهاده‌های شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.

راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی

مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد روش‌هایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشته‌اند.

مؤلفه‌های کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاست‌های حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسم‌های انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روش‌های کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم

کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعه‌ای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک می‌کند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.

مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روش‌های زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکش‌های شیمیایی و حفظ تعادل بوم‌شناختی می‌شود. از مهمترین مزایای این روش می‌توان به کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.

برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج می‌دهد:

– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق فعالیت‌های مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونه‌ای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت

توسعه و ترویج فناوری‌های پایدار
این سازمان بر تأمین فناوری‌های کشاورزی و حمایت‌های نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوری‌های جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق می‌شود.

تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامه‌های آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینه‌های تولید هر محصول، و حمایت‌های اعتباری، بیمه‌ای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامه‌های این سازمان است.

ترویج کشت گونه‌های مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونه‌های مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامه‌های خود دنبال می‌کند. از جمله این گونه‌ها می‌توان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.

جدول ۱: گونه‌های درختی مقاوم و ویژگی‌های آنها

توسعه نظام‌های بهره‌وری آب
با توجه به پایین بودن بهره‌وری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روش‌های مدرن آبیاری و کشت محصولات کم‌آب‌بر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.

به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار می‌توان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوری‌های پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامه‌ریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.

همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاری‌های بین‌بخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسل‌های آینده حفظ گردد.

منابع گزارش
1. بر اساس پژوهش‌های منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهش‌های بین‌المللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارش‌های هیئت بین‌الدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

ادامه مطلب
تبلیغات

پرطرفدار

کلیه حقوق این پایگاه خبری متعلق به داوان‌نیوز است.