اسلایدر
زوال مرکبات؛ فرصت ۵ ساله برای نجات باغها/ چرا کارشناسان فقط عکس میگیرند و میروند
پایگاه خبری DA1news: زوال مرکبات، یکی از چالشهای جدی باغداران در ایران است که از دهه ۱۳۸۰ در استانهای جنوبی مانند کرمان، فارس، هرمزگان و بوشهر شیوع یافته و خسارات اقتصادی و زیست محیطی گسترده ای به همراه داشته است. این عارضه با علائمی مانند زردی و ریزش برگها، پوسیدگی ریشه، کاهش رشد درختان و مرگ ناگهانی آنها همراه است. عوامل متعددی از جمله عوامل بیماریزا، مدیریت نادرست باغداری و تغییرات اقلیمی در بروز آن نقش دارند . در این گزارش ، به بررسی روشهای علمی مقابله با این پدیده در مناطق مختلف کشور پرداخته میشود.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، مبارزه با زوال مرکبات نیازمند رویکردی یکپارچه شامل مدیریت علمی باغات، استفاده از پایه های مقاوم، کنترل عوامل بیماریزا و همکاری بین بخشی است. اجرای دستورالعملهای ارائه شده توسط مراکز تحقیقاتی و ترویج دانش فنی به باغداران، میتواند از گسترش این عارضه جلوگیری کرده و صنعت مرکبات ایران را نجات دهد.
۱. علل و عوامل مؤثر در زوال مرکبات
الف) عوامل بیماریزا:
– نماتدها: نماتد *Tylenchulus semipenetrans* با آسیب به ریشه ها، جذب آب و مواد مغذی را مختل میکند. این نماتد در خاک های آلوده و باغات قدیمی شایع است و در استانهای کرمان، فارس و هرمزگان گزارش شده است .
– باکتریها و قارچها: باکتری *Candidatus Liberibacter asiaticus* (عامل بیماری گرینینگ) در ۹۵ درصد درختان آلوده شناسایی شده است. همزمانی آلودگی با فیتوپلاسما و قارچهای خاکزی مانند *Phytophthora* نیز تشدیدکننده زوال است .
ب) عوامل مدیریتی و محیطی:
– آبیاری نادرست: آبیاری نامنظم (مثلاً آبیاری روزانه بیش از ۵۰ لیتر و قطع ناگهانی) باعث تنش آبی و ضعف ریشه ها میشود .
– استفاده بیرویه از کود و سموم: این عمل تعادل میکروارگانیسمهای خاک را برهم زده و مقاومت درختان را کاهش میدهد .
– پایه های نامناسب: استفاده از پایه های حساس مانند بکرایی و لیموترش به جای پایه های مقاوم مانند نارنج سه برگ یا ولکامریانا .
۲. راهکارهای علمی مقابله با زوال مرکبات
الف) استفاده از نهال های سالم و مقاوم:
– انتخاب پایه های مقاوم مانند نارنج سه برگ یا ولکامریانا که در برابر نماتدها و بیماریهای ریشه مقاومت بالاتری دارند .
– گواهی سلامت نهال ها قبل از کشت و اجتناب از انتقال نهال های آلوده از مناطق مشکوک .
ب) مدیریت آبیاری و خاک:
– آبیاری قطره ای با توزیع یکنواخت و جلوگیری از تنش آبی، به ویژه در تابستان .
– اصلاح خاک با افزودن مواد آلی و کاهش شوری و EC خاک .
– استفاده از مالچ (مانند پودر کائولین) برای حفظ رطوبت و کاهش دمای خاک .
ج) مبارزه با عوامل بیماریزا:
– نماتدکشها: استفاده از ترکیباتی مانند دی-دی یا متیل بروماید برای کاهش جمعیت نماتدها در خاکهای آلوده .
– کنترل حشرات ناقل: مبارزه با پسیل مرکبات (ناقل باکتری گرینینگ) با سموم مناسب و در زمان ظهور جست های جدید .
– استفاده از ترکیبات بیولوژیک: برخی مؤسسات مانند موسسه کشت و صنعت جنوب کرمان با تولید ترکیبات طبیعی موفق به مهار بیماری شده اند .
د) بهبود مدیریت باغداری:
– هرس اصولی: افزایش تابش نور به تنه درخت و بهبود تهویه .
– تغذیه متعادل: استفاده از کودهای NPK متناسب با نیاز درخت و پرهیز از کودهای دامی نپوسیده .
– پایش مستمر: نمونه برداری از ریشه و خاک برای شناسایی زودهنگام عوامل بیماریزا .
۳. اقدامات منطقه ای برای مقابله با زوال مرکبات
– استان فارس:
– تمرکز بر شهرستانهای داراب و جهرم با توصیه به کاشت نهال های مقاوم و آموزش باغداران در مدیریت آبیاری .
– استان کرمان:
– جایگزینی پایه های بکرایی با نارنج و ولکامریانا در شهرستانهای عنبرآباد و جیرفت .
– استان هرمزگان:
– مبارزه با پسیل مرکبات و کاهش تنشهای گرمایی با ایجاد سایه بانهای موقت .
۴. چالشها و راهکارهای آینده
– تغییرات اقلیمی: افزایش دما و کاهش بارندگی، نیازمند توسعه سیستمهای آبیاری هوشمند و کشت ارقام مقاوم به خشکی است.
– همکاری بینالمللی: استفاده از تجربیات کشورهایی مانند اسپانیا در مدیریت باغات و اصلاح پایه ها .
– حمایت از تحقیقات: تقویت پروژههای دانش بنیان برای تولید ترکیبات بیولوژیک و نماتدکش های کم خطر
عملکرد استان مازندران در مقابله با زوال مرکبات
استان مازندران به عنوان یکی از قطبهای اصلی تولید مرکبات ایران، با چالشهای جدی ناشی از زوال مرکبات روبه روست. این عارضه که از سالهای اخیر در شمال کشور شیوع یافته، به ویژه در شرق مازندران (شهرستانهایی مانند بابل، ساری، و قائمشهر) خسارات گستردهای به باغات وارد کرده است. عملکرد این استان در مدیریت این بحران را میتوان در چند بخش کلیدی بررسی کرد:
۱. اقدامات اجرایی و توصیه های فنی
– مدیریت زهکشی و خاک:
با توجه بافت سنگین خاک و مشکل مانداب در زمینهای سابقاً شالیزاری، ایجاد سیستم زهکش برای خروج آب اضافی از منطقه ریشه در اولویت قرار گرفته است. همچنین، اصلاح بافت خاک با افزودن کودهای دامی پوسیده و ماسه برای بهبود تهویه توصیه شده است .
– هرس اصولی: هرس شاخههای خشکیده و بهبود تابش نور به تنه درختان به منظور کاهش رطوبت و جلوگیری از گسترش بیماری انجام میشود .
– تغذیه درختان: استفاده از کودهای ماکرو (NPK) و میکرو (آهن، روی) بر اساس آزمون خاک و برگ، بهویژه پس از برداشت میوه، برای جبران کمبودهای تغذیهای پیشنهاد شده است .
۲. مشکلات و چالشهای باقیمانده
– استفاده از پایه های حساس: حدود ۹۰٪ درختان مرکبات شرق مازندران روی پایه نارنج کشت شدهاند که به تنش مانداب و غرقاب بسیار حساس است. این موضوع به تشدید خشکیدگی سرشاخه ها و زوال درختان منجر شده است .
– تأثیر تغییرات اقلیمی: بارندگی های سنگین زمستانه و بهاری باعث غرقاب شدن خاک و کاهش هدایت هیدرولیکی ریشهها میشود. پس از رفع مانداب، علائم زوال مانند ریزش برگ و خشکیدگی سرشاخه ها به طور ناگهانی ظاهر میشوند .
– مدیریت نادرست آبیاری: آبیاری بیشازحد در فصل رشد و قطع ناگهانی آن در پاییز، به ریشه های فیبری آسیب میزند و خشکی فیزیولوژیک ایجاد میکند .
– استفاده از سموم نامناسب: برخی باغداران از سموم تقلبی یا دوزهای نادرست استفاده کرده اند که نه تنها مشکل را حل نکرده، بلکه به تشدید بیماری انجامیده است .
۳. راهکارهای پیشنهادی برای بهبود
– جایگزینی پایه های مقاوم: استفاده از پایه های متحمل به مانداب مانند سوینگل سیتروملو یا کاریزوسیترنج به جای نارنج در مناطق شرقی مازندران .
– آموزش باغداران: برگزاری کلاسهای ترویجی برای آموزش روشهای صحیح آبیاری، کوددهی، و مبارزه با آفات .
– پایش مستمر سلامت خاک و درختان: انجام آزمون های منظم خاک و برگ برای شناسایی زودهنگام کمبودهای غذایی و عوامل بیماریزا .
– همکاری با محققان بین المللی: استفاده از تجربیات کشورهایی مانند اسپانیا در مدیریت باغات و اصلاح پایه ها .
۴. نتایج محدود و نیاز به اقدامات جامعتر
اگرچه توصیه های فنی مانند استفاده از کائولین برای کاهش تنش گرمایی یا سیلیکات پتاسیم برای مقابله با شوری ارائه شده است، اما نبود یک برنامه ملی یکپارچه و کمبود بودجه برای اجرای پروژه های تحقیقاتی، مانع از دستیابی به نتایج ملموس شده است. به گفته باغداران، بسیاری از اقدامات کارشناسی تنها به نمونه برداری و عکسبرداری محدود شده و راه حل عملیاتی ارائه نشده است .
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، استان مازندران با وجود تلاشها برای مدیریت زوال مرکبات، هنوز با چالشهای ساختاری مانند استفاده از پایه های نامناسب، مدیریت نادرست آبیاری، و کمبود آموزش باغداران روبه روست. برای نجات باغات، نیاز به اجرای برنامه های بلندمدت شامل جایگزینی پایه ها، بهبود سیستمهای زهکشی، و تقویت همکاری بین مراکز تحقیقاتی و باغداران است.
اسلایدر
همایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
پایگاه خبری داوان نیوز: غلامرضا صالحی جوزانی، معاون پژوهشی و فناوری سازمان تات، از برگزاری همایش ملی «تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی» خبر داد.
به گزارش داوان نیوز، صالحی جوزانی با اشاره به چالشهای جدی ناشی از تغییرات اقلیمی، اظهار داشت: در شرایط حاضر، تغییر اقلیم و گرمایش جهانی از موضوعات بسیار مهم و تأثیرگذاری است که افکار جامعه علمی و اجرایی را به خود معطوف کرده است. شاهد کاهش قابل توجه بارشها، افزایش دما، کمرنگ شدن بارش برف، کاهش روزهای آسمان آبی، خشکی و شور شدن زمینها و خشکیدن چشمهها هستیم.
وی با تأکید بر پیوند امنیت غذایی و امنیت ملی با تولید محصولات کشاورزی، خاطرنشان کرد: این تغییرات اگرچه پیچیده به نظر میرسند، اما غیرقابل مدیریت نیستند. نمونه موفق جهانی در این حوزه، جمهوری خلق چین است که توانسته بخش وسیعی از یکی از بیابانهای خود را به جنگل و مزارع محصول تبدیل کند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تات تصریح کرد: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان متولی و مرجع علمی بخش کشاورزی و منابع طبیعی، با درک عمیق اهمیت این چالش، همایش ملی تغییر اقلیم را برگزار خواهد کرد.
به گفته صالحی جوزانی، این همایش دو فرصت مهم برای جامعه پژوهشی و محققان کشور فراهم میآورد:
1. ارائه سخنرانی و ارائه آخرین دستاوردهای پژوهشی کشور در حوزه تغییر اقلیم و مدیریت پایدار.
2. برگزاری رویداد «ایدههای برتر» با هدف شناسایی و شکوفایی نوآوریها.
وی از تمامی پژوهشگران، اساتید دانشگاهها، شرکتهای دانشبنیان، دانشجویان و حتی کشاورزان پیشرو دعوت کرد تا ایدههای نوآورانه خود را در زمینههای مدیریت و فناوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ارسال نمایند.
معاون پژوهش و فناوری سازمان تات در توضیح این ایدهها گفت: این ایدهها میتوانند در قالب اختراعات جدید محققین، ایدههای بکر و تست نشده، یا حتی تولیدات علمی، فرهنگی، اجتماعی و هنری با محوریت مدیریت تغییر اقلیم باشند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، این همایش ملی با هدف یافتن راهکارهای بومی و نوآورانه برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و حرکت به سمت کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی پایدار برگزار میشود.
بر اساس این گزارش و بر پایه اطلاعیه سازمان تات، مهلت نهایی ارسال مقالات کامل، ۲۵ آبانماه بوده و این همایش در روزهای ۱۰ و ۱۱ آذر ۱۴۰۴ برگزار میگردد.
اسلایدر
طرح دیمزارها؛ پایان فاز اول و آغاز جهشی نوین
اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی میشود و این طرح هماکنون وارد فاز دوم پنجساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.
پایگاه خبری داوان نیوز: اجرای موفقیتآمیز «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، نه تنها نقش بیبدیلی در افزایش ۳۶ درصدی عملکرد محصولات دیم و تأمین امنیت غذایی کشور ایفا کرده، بلکه با ورود به فاز دوم، افقهای تازهای از کشاورزی پایدار را در ۵.۳ میلیون هکتار از اراضی کشور ترسیم میکند.
به گزارش محسن شکربیگی، خبرنگار داوان نیوز؛ طرح «جهش تولید در دیمزارها» به عنوان یک برنامه ملی و بخشی از جهش تولید در بخش کشاورزی، با هدف افزایش پایداری و بهرهوری در زمینهای دیم، پس از پایان برنامه پنجساله اول خود، به مرحله دوم اجرا وارد شده است. این گزارش به بررسی چگونگی اجرا و دستاوردهای این طرح در استانهای مختلف میپردازد.
چشمانداز ملی و اجرای استانی
این طرح با پوشش میلیونها هکتار از اراضی دیم کشور، در استانهای متعددی به اجرا درآمده است. بر اساس گزارشهای رسمی، این طرح در فاز اول خود با استقبال و موفقیت چشمگیری در بسیاری از استانها روبرو شده است.
نمونهای از اجرای استانی طرح:
استان اردبیل: این استان با تحت پوشش بردن ۴۳۲ هزار هکتار از اراضی دیم، به عنوان استان برتر کشوری در دو سال متوالی شناخته شده است. گزارشها حاکی از افزایش ۷۰ درصدی تولید در طول چهار سال اجرای طرح است.
استان آذربایجان شرقی: طرح در ۶۹۰ هزار هکتار از اراضی این استان در حال اجراست. برگزاری بیش از ۲۳۴۵ دوره آموزشی-ترویجی و توسعه مکانیزاسیون از مهمترین اقدامات همراه طرح بوده است.
استان لرستان: سطح زیر پوشش طرح در این استان از ۲۷۰ هزار هکتار به ۴۲۰ هزار هکتار افزایش یافته که نشان از توسعه کمی و کیفی برنامه دارد.
استان آذربایجان غربی: این استان نیز با ۴۱۰ هزار هکتار اراضی زیر پوشش، از جمله مناطق پیشرو در اجرای کامل زیرپروژههای مختلف طرح است.
استان فارس: طرح در ۱۷ شهرستان این استان و در مساحتی بالغ بر ۲۷۰ هزار هکتار در حال اجراست و تسهیلات کمبهره به کشاورزان اختصاص یافته است.
استان مازندران: اگرچه استان مازندران به کشت برنج و باغات معروف است، اما اجرای این طرح در ۶۰ هزار هکتار از اراضی دیم کوهپایهای این استان، با هدف توسعه کشت گیاهان دارویی، غلات و دانههای روغنی در دستور کار قرار دارد.
دستاوردها و پیامدهای کلان طرح
اجرای این طرح در سطح ملی منجر به نتایج مثبت و ملموسی شده است:
افزایش بهرهوری و عملکرد: بر اساس آمارها، این طرح موجب رشد ۳۶ درصدی عملکرد در واحد سطح در سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ نسبت به سال قبل از آن شده است. در سال سوم اجرا، یک و نیم میلیون تن به بهرهوری محصولات دیم اضافه شد.
تغییر الگوی کشت و تنوعبخشی: علاوه بر غلات اصلی مانند گندم و جو، کشت گیاهانی مانند حبوبات (نخود و عدس)، گیاهان علوفهای، دانههای روغنی و گیاهان دارویی به منظور غنیسازی خاک و درآمدزایی بیشتر برای کشاورزان ترویج شده است.
مدیریت پایدار منابع آب و خاک: ترویج روشهای نوینی مانند کشت مستقیم (No-Till) و کاشت روی خطوط تراز، نقش بسزایی در حفظ رطوبت خاک، جلوگیری از فرسایش و ارتقای سلامت اراضی داشته است.
پشتیبانی مالی و فنی: پرداخت تسهیلات کمبهره (۴ درصد) برای خرید نهادهها و ماشینآلات، برگزاری دورههای آموزشی گسترده و توسعه بیمه محصولات دیم، از جمله حمایتهای کلیدی برای کشاورزان بوده است.
چالشهای پیش رو
با وجود موفقیتها، این طرح با چالشهایی نیز مواجه است:
تغییرات اقلیمی و خشکسالی: استانهایی مانند آذربایجان شرقی با کاهش ۵۱ درصدی بارشها مواجه بودهاند که ادامه کار را با دشواری روبرو میکند.
مسائل قیمتگذاری و بیمه: برخی کشاورزان از پایین بودن قیمت تضمینی دولت برای محصولاتی مانند جو و عدس و نیز تأخیر در پرداخت خسارات بیمه گلایه دارند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، اجرای «طرح جهش تولید در دیمزارها» در پایان برنامه پنجساله اول، به طور کلی مثبت ارزیابی میشود و این طرح هماکنون وارد فاز دوم پنجساله خود با تأکید بر تولید پایدار شده است. هدفگذاری جدید، افزایش سطح زیر پوشش از ۴.۵ میلیون هکتار به ۵.۳ میلیون هکتار است تا سهم این طرح در تأمین امنیت غذایی کشور بیش از پیش تثبیت شود.
اسلایدر
تخفیف و سازگاری؛ تدابیر سازمانی برای مدیریت تغییر اقلیم
پایگاه خبری داوان نیوز: تغییر اقلیم به عنوان یکی از بزرگترین چالشهای زیستمحیطی قرن حاضر، تأثیرات عمیقی بر بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی داشته است. این پدیده با نمود افزایش دما و کاهش بارش، امنیت غذایی و معیشت خانوارهای روستایی را با مخاطره مواجه ساخته است.
ناظم رامتین؛ خبرنگار داوان نیوز: این مقاله با بررسی ابعاد مختلف تغییرات اقلیمی در ایران، به تبیین اهمیت مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی پرداخته و راهبردهای سازگاری و کاهش اثرات این پدیده را ارائه مینماید. همچنین، برنامهها و سیاستهای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان نهاد متولی در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.
بخش کشاورزی در ایران با سهم ۱۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی، بیش از ۲۰ درصد اشتغال و ۸۵ درصد عرضه مواد غذایی، نقش حیاتی در اقتصاد و امنیت غذایی کشور ایفا میکند. با این حال، ایران در منطقهای خشک و نیمهخشک واقع شده و پیشبینیها حاکی از افزایش ۲ تا ۳.۵ درجهسانتیگراد دمای هوا و کاهش بارش در دهههای آینده است. این تغییرات اقلیمی، پایداری تولیدات کشاورزی را با تهدید جدی مواجه ساخته و لزوم حرکت به سمت مدیریت پایدار را بیش از پیش ضروری ساخته است. همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در آذر ۱۴۰۴، فرصتی برای بررسی علمی این چالش و ارائه راهکارهای عملی است.
تأثیرات تغییرات اقلیمی بر کشاورزی و منابع طبیعی
تأثیر بر منابع آبی
افزایش دما منجر به افزایش سطح تبخیر و تعرق سالانه و کاهش منابع آبی قابل دسترس شده است. بهرهوری پایین آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی، این آسیبپذیری را تشدید کرده است.
تأثیر بر تولید و امنیت غذایی
بر اساس پژوهشها، تغییرات اقلیمی میتواند بر عملکرد محصول در واحد سطح و مجموع تولید به ویژه در مناطق نیمهخشک که ۷۷ درصد محصولات زراعی کشور را تولید میکنند، اثر منفی بگذارد. این امر از طریق تأثیر بر میزان تولیدات کشاورزی، بر قیمت، صادرات و واردات این محصولات نیز اثرگذار خواهد بود.
تخریب خاک و کاهش تنوع زیستی
استفاده نامتعادل از منابع خاک و آب و کاربرد بیرویه نهادههای شیمیایی، منجر به فرسایش خاک و کاهش حاصلخیزی شده است. این عوامل در کنار تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و تعادل اکولوژیکی را با مخاطره مواجه ساخته است.
راهبردهای مدیریت پایدار در برابر تغییرات اقلیمی
مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین به عنوان یک راهبرد کلیدی، شامل استفاده از منابع زمین (خاک، آب، حیوانات و گیاهان) برای تولید کالاها جهت رفع نیازهای انسانی، در حالی که پتانسیل تولید بلندمدت این منابع و عملکردهای زیست محیطی آنها حفظ شود، تعریف میشود. پژوهشها نشان میدهد روشهایی مانند شخم زدن عمود بر جهت شیب، ایجاد بند در بالادست زمین و استفاده از کود حیوانی بیشترین تأثیر را در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی داشتهاند.
مؤلفههای کلیدی مدیریت پایدار زمین:
– سیاستهای حمایتی و نهادی: توسعه مکانیسمهای انگیزشی برای پذیرش مدیریت اراضی پایدار
– روشهای کاربری زمین مشارکتی: involvement of local communities
– استفاده یکپارچه از منابع طبیعی: توسط کشاورزان و در مقیاس اکوسیستم
کشاورزی هوشمند به اقلیم
کشاورزی هوشمند به اقلیم شامل مجموعهای از practices است که به کشاورزان در سازگاری با تغییرات اقلیمی و کاهش پیامدهای منفی آن کمک میکند. این راهبرد شامل انتخاب ارقام مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تناوب زراعی، حرکت به سمت روشهای مدرن آبیاری و کشت محصولات با نیاز آبی کمتر است.
مدیریت تلفیقی آفات (IPM)
مدیریت تلفیقی آفات به عنوان یک رویکرد جامع و پایدار، با ترکیب روشهای زیستی، مکانیکی، زراعی و شیمیایی، سبب کاهش وابستگی به آفتکشهای شیمیایی و حفظ تعادل بومشناختی میشود. از مهمترین مزایای این روش میتوان به کاهش هزینههای تولید، افزایش کیفیت و بازدهی محصولات، امنیت غذایی، کاهش آلودگی منابع طبیعی و حفظ تنوع زیستی اشاره کرد.
برنامهها و سیاستهای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
راهبردهای تخفیف و سازگاری
سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاوری، راهبردهای تخفیف (Mitigation) و سازگاری (Acclimation) را به عنوان دو روش شناخته شده برای کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم ترویج میدهد:
– راهبردهای تخفیف: کاهش انتشار گازهای گلخانهای از طریق فعالیتهای مدیریتی مختلف از قبیل کاهش کاربرد کودهای شیمیایی، مکانیزاسیون، افزایش ترسیب کربن، حرکت به سمت کشاورزی ارگانیک
– راهبردهای سازگاری: تنظیم رشد و نمو گیاه به گونهای که کمتر در معرض تغییرات اقلیمی قرار بگیرد از طریق انتخاب رقم مناسب، تغییر تاریخ کاشت، تراکم کاشت، تناوب زراعی و الگوی کشت
توسعه و ترویج فناوریهای پایدار
این سازمان بر تأمین فناوریهای کشاورزی و حمایتهای نهادی از کشاورزان و روستاییان به عنوان عوامل مهم در مدیریت پایدار زمین تأکید دارد. این امر از طریق در اختیار قرار دادن فناوریهای جدید به کشاورزان و حمایت دولتی و مشارکتی محقق میشود.
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان
تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان از طریق برنامههای آموزشی ترویجی برای افزایش عملکرد در واحد سطح، تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینههای تولید هر محصول، و حمایتهای اعتباری، بیمهای و نهادی با مشارکت کشاورزان از دیگر برنامههای این سازمان است.
ترویج کشت گونههای مقاوم
سازمان، کشت و توسعه گونههای مقاوم به خشکی و شوری را به عنوان یکی از محورهای اصلی برنامههای خود دنبال میکند. از جمله این گونهها میتوان به درختان بنه، بادام کوهی، گز، ارس و کهور اشاره کرد که هر کدام دارای ویژگیهای منحصر به فرد مقاومتی در برابر شرایط سخت محیطی هستند.
جدول ۱: گونههای درختی مقاوم و ویژگیهای آنها

توسعه نظامهای بهرهوری آب
با توجه به پایین بودن بهرهوری آب در بخش کشاورزی ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی, این سازمان بر توسعه و ترویج روشهای مدرن آبیاری و کشت محصولات کمآببر مانند زعفران، پسته، گیاهان دارویی و موسیر تأکید دارد.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، تغییرات اقلیمی به عنوان یک چالش جدی، پایداری بخش کشاورزی و منابع طبیعی ایران را با تهدید مواجه ساخته است. با این حال، با اتخاذ راهبردهای مناسب مدیریت پایدار میتوان این تهدید را به فرصتی برای تحول در نظام کشاورزی تبدیل کرد. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با محور قرار دادن مدیریت پایدار زمین، کشاورزی هوشمند به اقلیم، توسعه فناوریهای پایدار و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان، برنامهریزی جامعی برای مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی تدوین کرده است.
همایش ملی “تغییر اقلیم؛ مدیریت پایدار کشاورزی و منابع طبیعی” در آذر ۱۴۰۴، فرصت ارزشمدی برای تبادل دانش بومی و علمی، معرفی راهکارهای عملی و تقویت همکاریهای بینبخشی در این زمینه است. موفقیت این راهبردها مستلزم مشارکت فعال کشاورزان، حمایت نهادی پایدار و عزم ملی برای حرکت به سمت کشاورزی پایدار است تا از این طریق، هم امنیت غذایی نسل حاضر تأمین شود و هم منابع برای نسلهای آینده حفظ گردد.
منابع گزارش
1. بر اساس پژوهشهای منتشر شده در نشریات علمی داخلی (۱۳۹۱)
2. مطالعات مؤسسه تحقیقات خاک و آب (۱۳۹۳)
3. پژوهشهای بینالمللی در زمینه مدیریت پایدار زمین
4. گزارشهای هیئت بینالدولی تغییر اقلیم (IPCC)
5. مطالعات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
-
اقتصاد2 هفته پیشتغییر پارادایم در اقتصاد کشاورزی؛ از محدودیت منابع تا سازوکارهای نوین توسعه
-
دانستنی ها9 ماه پیشکسب و کار؛ شرایط ورود به شغل سم فروشی چیست؟
-
آموزش8 ماه پیشگام به گام با کاشت نهال های کشت بافتی خرمای مجول (قسمت اول؛ انتخاب زمین)
-
بازرگانی1 سال پیشآیا قیمت کود یارانه ای را می دانید؟
-
اسلایدر8 ماه پیشروش های کشت، صادرات و استان های فعال در کشت تنباکو
-
اسلایدر3 هفته پیشهمایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
-
خبرهای سازمانی3 هفته پیشانتقاد تند آنجفی؛ «دستفرمان خطا» ما را به بحران کشانده
-
استان ها8 ماه پیشکشت، صادرات و مناطق مهم تولید سیر در ایران

