دانستنی ها
هلال حاصلخیز؛ خاستگاه کشت انگور در جهان
پایگاه خبری داوان نیوز: کشت انگور از جمله کهنترین فعالیتهای کشاورزی در تمدن بشری به شمار میرود و پیشینهی آن به 6 تا 8هزار سال پیش از میلاد مسیح در منطقهی هلال حاصلخیز بازمیگردد که شامل غرب ایران، شمال عراق، سوریه، لبنان، فلسطین، شمال اردن و بخشهایی از مصر (دلتا و درهی نیل) و جنوب شرقی ترکیه است.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی (DA1news): منطقهی هلال حاصلخیز به دلیل خاک خاصلخیز، آبوهوای مدیترانهای و آبهای فراوان دجله و فرات و نیل، برای رشد گیاهان باغی، بهویژه انگور، بسیار مناسب بوده است.
ترکیه، قفقاز (گرجستان، ارمنستان، آذربایجان)، هند و چین از مهمترین تولیدکنندگان انگور در قارهی آسیا بودهاند. کشت انگور از طریق ایران به هند رسید. انگور همچنین در حدود 1000 سال پیش از میلاد در دوران سلسلهی هان ازطریق جادهی ابریشم با انگور آشنا شد. ایران، ترکیه، چین و هند امروزه نیز در زمرهی بزرگترین تولیدکنندگان انگور جهان قرار دارند.
تاریخچهی کشت انگور در ایران
در ایران نیز شواهدی از فرهنگ انگور و فراوری آن در تمدن ایلامی و همچنین تمدن زاگرس (مانند گورستان حسنلو و تپه گیان نهاوند) دیده شده است. در محوطهی باستانی تپهی حاجی فیروز در نزدیکی دریاچهی ارومیه، کوزههایی از انگور فراوریشده کشف شده که قدمت آنها به 5400 سال قبل از میلاد بازمیگردد.
ایران از زیستگاههای طبیعی انگور وحشی بویژه در کوههای زاگرس و البرز، آذربایجان، کردستان، لرستان، فارس و خراسان بوده است. تنوع آبوهوایی ایران سبب شده که بیش از 70 نوع شناختهشدهی بومی انگور در آن رشد کند.

ایرانیان باستان نهتنها انگور را برای خوردن کشت میکردند، بلکه از این میوه در تولید شراب، سرکه، کشمش و شیرهی انگور و حتی استفادههای آیینی و دارویی استفاده میکردند.
انگور همچنین در تمدنهای ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی نقش مهمی در کشاورزی، آیینها و اقتصاد داشته است. پس از ورد اسلام به ایران نیز این میوه همچنان نقش مهمی در کشاورزی داشته است. صفویان در مناطقی مانند قزوین، تبریز، شیراز و اصفهان به کاشت گستردهی انگور پراختند و در دورهی قاجار شهرهای ملایر، تاکستان، شاهرود، ارومیه، ابهر، خرمدره و مراغه به قطبهای انگورکاری بدل شدند.
ایران امروزه یکی از 10 کشور نخست تولید انگور در جهان است. بیش از 90 درصد انگور تولیدی در ایران برای مصرف تازه، کشمش، شیره، سرکه و آبغوره استفاده میشود. در حال حاضر استانهای همدان، قزوین، کردستان، آذربایجان غربی، زنجان، فارس، خراسان رضوی، لرستان و اصفهان، مهمترین تولیدکنندگان انگور کشور هستند.
از میان مهمترین انواع بومی انگور ایران میتوان به بیدانهی سفید، ریشبابا، شاهانی، عسگری، فخری و یاقوتی اشاره کرد.
کشت انگور در قارهی آمریکا
قارهی آمریکا پییش از ورود اروپاییها انگورهای بومی مختلفی داشته که عمدتاً وحشی بودهاند. بومیان آمریکای شمالی و جنوبی از این انگورهای برای مصرف تازه، تهیهی خوراک و برخی نوشیدنیهای محلی استفاده میکردند، اما کشت سازمانیافته و تولید انبوه انگور وجود نداشت.
کشت انگور در قارهی آمریکا پس از ورود استعمارگان اسپانیایی در قرن 15 و 16 میلادی آغاز شد و اولین باغهای انگور در آمریکای جنوبی (شیلی و آرژانتین) و آمریکای مرکزی ایجاد شد.
در اواسط قرن 19 میلادی کشت انگور در ماساچوست و نیویورک توسعه یافت و مهاجران آلمانی نیز در ایالتهای اوهایو و میسوری شورع به کاشت انگور کردند. از همین قرن به بعد کالیفرنیا بهتدریج به قطب تولید انگور در ایالات متحده تبدیل شد. امروزه ایالات متحده و کشورهای آمریکای لاتین از بزرگترین تولیدکنندگان انگور جهان هستند.

انگور در قارهی اروپا
نخستین نشانههای کشت انگور در قارهی اروپا به حدود 6هزار سال پیش بازمیگردد. یونانیان باستان نقش مهمی در تولید انگور داشتند و آن را به دیگر مناطق اروپا نیز منتقل کردند.
رومیان باستان نیز کشت انگور را در سراسر امپراتوری خود گسترش دادند. قدمت پرورش انگور در توسکانی ایتالیا و بوردوی فرانسه به دوران روم باستان بازمیگردد.
در قرون وسطی کلیساها و صومعهها نقش مهمی در گسترش کشت انگور داشتند و در بسیاری از صومعهها باغ انگور وجود داشت.
در قرون جدید کشت انگور در اروپا گسترش بیشتری یافت. امروزه کشورهای ایتالیا، اسپانیا، فرانسه و آلمان از مهمترین تولیدکنندگان انگور در قارهی اروپا هستند.
تاریخچهی کشت انگور در قارهی آفریقا
انگور به احتمال زیاد از خاورمیانه به شمال آفریقا وارد شده است. شواهد باستانشناسی نشان میدهد که کشت انگور از حدود 3هزار سال پیش از میلاد در مصر باستان رایج بوده است. مناطق ساحلی مدیترانه در شمال آفریقا (مراکش، الجزایر، تونس و لیبی) به دلیل اقلیم مدیترانهای برای کشت انگور مناسب بودهاند.
اولین کشت انگور در جنوب آفریقا به سال 1659 برمیگردد که مستعمرهنشینان هلندی باغهای انگوری را در مطقهی کیپتاون ایجاد کردند. امروزه آفریقای جنوبی یکی از تولیدکنندگان مهم انگور جهان است.

انگور در اقیانوسیه
کشت انگور در استرالیا از اوائل قرن 19 میلادی آغاز شد. اولین تاکهای انگور را مهاجران بریتانیایی در دههی 1820 به استرالیا وارد کردند. نیو ساوت ولز، ویکتوریا، استرالیای جنوب و استرالیای غربی نخستین مناطق کشت انگور در استرالیا بودند.
کشت انگور در نیوزیلند نیز از قرن 19 آغاز شد، اما رشد واقعی صنعت کشت انگور از دههی 1970 آغاز شد.
اقلیمهای مدیترانهای، اقیانوسی و نیمهخشک برخی مناطق اقیانوسیه برای کشت انگور مناسب هستند. خاک متنوع، بارندگی متعادل و تابش زیاد خورشید به کیفیت انگورهای این قاره کمک میکند.
دانستنی ها
پاسخ به معضل دیرینه ضایعات کشاورزی و غذایی
موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، با هدف واکاوی علل و ارائه راهحلهای عملی برای معضل دیرپای «ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی»، نشست تخصصی را روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ به صورت حضوری و آنلاین برگزار میکند.
پایگاه خبری داوان نیوز: نشست تخصصی برای واکاوی چالشهای مدیریت ضایعات کشاورزی و غذایی برگزار میشود.
به گزارش خبرنگار ما و به نقل از روابط عمومی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، نشست تخصصی با عنوان «چالشهای اجرایی و راهکارهای عملیاتی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی» روز چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴ برگزار میشود.
این نشست تخصصی که در چارچوب «همایش ملی مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذا و ترویج فرهنگ مصرف درست» سازماندهی شده است، با هدف واکاوی عمیق موانع پیشِ رو و ارائه راه حلهای کاربردی برای کاهش ضایعات در این حوزه حیاتی برگزار میگردد.
جزئیات برگزاری نشست:
زمان: چهارشنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۴، از ساعت ۹ تا ۱۱:۳۰
محل برگزاری: موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی
شیوه برگزاری: حضوری و وبیناری
بر اساس این اطلاعیه، متخصصان، پژوهشگران، فعالان بخش کشاورزی و تمامی علاقهمندان به این موضوع میتوانند به صورت حضوری در محل برگزاری نشست حاضر شده و یا از طریق بستر وبینار به صورت آنلاین در این رویداد مشارکت کنند.
به گزارش اخبار روزانه کشاورزی، مدیریت ضایعات محصولات کشاورزی و غذایی به عنوان یکی از کلیدیترین حلقههای زنجیره تأمین امنیت غذایی کشور، نیازمند عزمی ملی و بهرهگیری از دانش و فناوری روز است. انتظار میرود این نشست با ایجاد فضایی برای تبادل نظر بین صاحبنظران و مجریان، گامی مؤثر در جهت تدوین راهکارهای عملی و کاهش چالشهای پیشِ رو بردارد.
دانستنی ها
حفظ میراث ژنتیکی؛ اسب کاسپین، گنجینهای در آستانه فراموشی
پایگاه خبری داوان نیوز: در گستره متنوع ذخایر ژنتیکی ایران، گونههای ارزشمندی وجود دارند که نه تنها از نظر زیستشناسی حائز اهمیت هستند، بلکه بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی این مرز و بوم محسوب میشوند. در این میان، اسب کاسپین به عنوان یکی از اصیلترین و نادرترین نژادهای اسب در جهان، جایگاهی بیبدیل دارد. نژادی که با قدمتی بیش از پنج هزار سال، در نقشبرجستههای تخت جمشید جاودانه شده و منشأ پیدایش اسبهای خونگرم امروزی شناخته میشود.
متأسفانه این میراث ارزشمند ملی، به رغم شهرت جهانی، در داخل کشور با چالشهای جدی مواجه است. کاهش جمعیت، محدودیت تنوع ژنتیکی و فقدان برنامه اقتصادی پایدار، بقای این نژاد منحصربهفرد را با تهدید روبرو ساخته است.
این گزارش که بر اساس بیانات دکتر هوشنگ دهقانزاده، معاون پژوهشی و رئیس بخش تحقیقات علوم دامی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان تهیه شده، به بررسی تاریخچه، اهمیت و اقدامات در دست اجرا برای حفظ و احیای این گنجینه ژنتیکی میپردازد. در ادامه، جزئیات علمی، چالشهای پیشرو و راهکارهای نوین برای تضمین آینده اسب کاسپین را از زبان مباشر این پروژه ملی خواهیم شنید.
وی در ابتدای این گزارش با معرفی مسئولیت خود گفت: «به عنوان مسئول بخش تحقیقات علوم دامی، یکی از مهمترین مأموریتهای ما مدیریت مجتمع تحقیقات و آموزش حفظ ذخایر ژنتیکی اسب کاسپین است که یک مجتمع کاملاً منحصربهفرد در سطح کشور محسوب میشود.»
دهقانزاده با اشاره به پیشینه تاریخی این نژاد ارزشمند افزود: «اسناد و شواهد تاریخی از جمله نقوش برجسته در تخت جمشید، نشان میدهد که اسب کاسپین با قدمتی بیش از ۵۰۰۰ سال، یکی از اجداد اصلی اسبهای خونگرم امروزی است. تحقیقات پروفسور گاس کاتران از آمریکا نیز این موضوع را از نظر ژنتیکی تأیید کرده است.»
معاون پژوهش مرکز تحقیقات گیلان در ادامه به ویژگیهای منحصربهفرد این نژاد اشاره کرد و گفت: «مهمترین ویژگی ظاهری اسب کاسپین، قد کوتاه آن است که آن را به استانداردی جهانی برای آموزش سوارکاری به کودکان و نوجوانان تبدیل کرده است.»
وی با بیان چالشهای پیشروی حفظ این نژاد اظهار داشت: «متأسفانه تمامی اسبهای کاسپین خارج از ایران، از نوادگان تعداد محدودی هستند که دههها پیش از کشور خارج شدند. این امر باعث کاهش شدید تنوع ژنتیکی و افزایش همخونی در جمعیت جهانی آنان شده است.»
دهقانزاده در بخش دیگری از گزارش خود به اقدامات عملی صورت گرفته پرداخت و توضیح داد: «پس از انتقال گله اصلی از ایستگاه تحقیقاتی خوجیر به مجتمع فعلی در سال ۱۳۹۰، برنامهریزی ما بر دو محور اصلی متمرکز شده است: اول، حفظ و توسعه گله تحت مدیریت با اجرای برنامههای دقیق اصلاح نژادی، و دوم، شناسایی و ثبت اسبهای کاسپین در سراسر کشور که تاکنون منجر به میکروچیپگذاری حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ رأس شده است.»

وی در ادامه پروژههای تحقیقاتی در دست اجرا را برشمرد و افزود: «پروژههای مهمی از قبیل “ثبت و پایش اسب کاسپین” و “بررسی پروفایل مولکولی با استفاده از نشانگرهای میکروساتلایت” در حال انجام است. هدف نهایی ما تدوین نخستین کتاب تبارنامه این نژاد ارزشمند است.»
این مقام مسئول در پایان با اشاره به ضرورت توسعه اقتصادی این نژاد، راهکار استراتژیک خود را اینگونه تشریح کرد: «برای خروج از چالش انقراض، باید توجیه اقتصادی ایجاد کنیم. با توجه به ممنوعیتهای نسبی صادرات، ما پیشنهاد دادهایم که صادرات اسپرم و انتقال جنین در دستور کار قرار گیرد. یک طرح ملی نیز با همکاری نهادهای پژوهشی معتبر کشور پیشنهاد شده که امیدواریم با تأمین اعتبار، شاهد اجرایی شدن آن باشیم.»
وی در پایان تأکید کرد: «حفظ اسب کاسپین تنها یک وظیفه تحقیقاتی نیست، بلکه یک مسئولیت ملی برای نگهداری از میراث ژنتیکی و تاریخی کشورمان است.»
دانستنی ها
نجات تنوع زیستی در گرو کاهش ضایعات مواد غذایی
پایگاه خبری داوان نیوز: دو پژوهشگر برجسته کشاورزی کشور، کاهش ضایعات مواد غذایی از مزرعه تا سفره را نماد درک نوینی از توسعه پایدار خواندند و تأکید کردند: هر لقمه نجاتیافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنیتر و سالمتر است. این امر با کاهش نیاز به گسترش کشت و بهرهبرداری بیرویه از منابع، مستقیمترین راه برای حفظ تنوع زیستی محسوب میشود.
به گزارش داوان نیوز، دکتر اسکندر زند (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور) و دکتر هما بهمدی (عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی) در یادداشتی مشترک، کاهش ضایعات مواد غذایی را گامی بلند در مسیر بهرهوری و تحقق عدالت در نظام غذایی دانستند. در این یادداشت آمده است؛
امروزه یکی از چالشهای بزرگ جهان از بین رفتن تنوع زیستی است، به طوری که در آخرین گزارش جهانی، خطر از بین رفتن یک میلیون گونه گیاهی و جانوری گوشزد شد.
بر اساس گزارشهای منتشر شده، اصلیترین عوامل کاهش تنوع زیستی در کره زمین به ترتیب اهمیت عبارتاند از: بهرهبرداری بیش از حد از منابع (با سهم 37 درصد)، تخریب و تغییر زیستگاه (با سهم ۳۱ درصد) ، نابودی زیستگاه (با سهم 13 درصد)، تغییر اقلیم (با سهم 7 درصد)، گونههای مهاجم (با سهم 5 درصد)، آلودگی (با سهم 4 درصد) و بیماری (با سهم 2 درصد). همانطور که ملاحظه میشود بهرهبرداری بیش از حد از منابع بیشترین نقش را در کاهش تنوع زیستی دارد.
برای مهار این فشارهای فزاینده بر نظامهای طبیعی و توقف روند تخریب تنوع زیستی، «چارچوب جهانی تنوع زیستی کومینگ-مونترال» در سال ۲۰۲۲ به تصویب رسید. این چارچوب که حاصل سالها مذاکره فشرده سیاسی و علمی میان کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی از جمله ایران است، با دربرگیری ۲۳ هدف مشخص، نقشه راهی برای حفاظت از تنوع زیستی و بازسازی رابطه انسان و طبیعت تا سال ۲۰۳۰ ترسیم میکند.در میان این اهداف دو گانه، هدف ۱۶ چنین عنوان میکند که: لازم است از طریق اعمال سیاستها، آییننامهها و چارچوبهای نظارتی حمایتی، ارتقای آموزش و دسترسی مناسب به اطلاعات موردنیاز و دقیق، یا جایگزینهای آنها، نسبت به ترغیب و توانمندسازی مردم برای امکان انتخاب گزینههای مصرف پایدار اطمینان حاصل شود تا در سال ۲۰۳۰ ردپای جهانی مصرف، بهگونهای منصفانه و برابر و از طریق نصف کردن ضایعات جهانی غذا، کاهش قابلملاحظه در پرمصرفی، همچنین کاهش پایدار تولید ضایعات کاهش یابد و از این مسیر، تمامی مردم در هماهنگی با کره زمین، زندگی خوبی داشته باشند.
اجرای هدف ۱۶ میتواند نقطه پیوندی میان امنیت غذایی، پایداری منابع و حفاظت از تنوع زیستی ایجاد کند. کاهش ضایعات، فشار بر نظام تولید را کاهش داده و نیاز به گسترش سطح زیر کشت، استفاده از نهادههای شیمیایی و تخریب زیستگاههای طبیعی را محدود میسازد. کاهش ضایعات مواد غذایی در نظام پایدار کشاورزی و غذا و حرکت به سمت ضایعات صفر با بهرهگیری از مدیریت بهینه ضایعات و پسماندهای تولید و فراوری، ایجاد ارزش افزوده بالاتر در قالب اقتصاد چرخشی، کاهش دفع غیراصولی پسماندها و ترویج فرهنگ مصرف مسئولانه، راهکاری مؤثر در افزایش بهرهوری تولید و کاهش بهرهبرداری بیش از حد از منابع، بهویژه منابع پایه مانند آب و خاک است.از آنجایی که دستیابی به این اهداف ۲۳ گانه برای کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی لازمالاجرا است، شایسته است که دستاندرکاران برنامه هفتم پیشرفت کشور، برنامههای لازم برای عملیاتی شدن این اهداف را در دستور کار قرار دهند.
این اهداف در تطابق و هماهنگی کامل با اهداف و برنامههای مندرج در «سند ملی دانشبنیان امنیت غذایی» و سایر اسناد بالادستی موجود در کشور است. به این منظور مشارکت همافزای سیاستگذاران، کنشگران عرصه محیطزیست و تنوع زیستی و همچنین فعالان زنجیره ارزش مواد غذایی مختلف از مزرعه تا سفره، ضرورتی اجتنابناپذیر است. محقق شدن این اهداف تا سال ۲۰۳۰، زمینهساز دستیابی به آرمانهای کلان طراحیشده برای سال ۲۰۵۰ با محوریت «زندگی همگام با طبیعت» خواهد بود.
بنابراین، کاهش ضایعات مواد غذایی گامی بلند در مسیر بهرهوری و تحقق عدالت در نظام غذایی است، و همزمان راهی کارآمد برای حفاظت از تنوع زیستی و افزایش تابآوری سیاره زمین محسوب میشود. پیوند میان این دو حوزه، نماد درک نوینی از توسعه پایدار است که در آن، هر لقمه نجاتیافته از هدررفت، گامی به سوی جهانی غنیتر، سالمتر و هماهنگتر با طبیعت محسوب میشود.
-
اقتصاد2 هفته پیشتغییر پارادایم در اقتصاد کشاورزی؛ از محدودیت منابع تا سازوکارهای نوین توسعه
-
دانستنی ها9 ماه پیشکسب و کار؛ شرایط ورود به شغل سم فروشی چیست؟
-
آموزش8 ماه پیشگام به گام با کاشت نهال های کشت بافتی خرمای مجول (قسمت اول؛ انتخاب زمین)
-
بازرگانی1 سال پیشآیا قیمت کود یارانه ای را می دانید؟
-
اسلایدر3 هفته پیشهمایش ملی «تغییر اقلیم»؛ یافتن راهکارهای مدیریت پایدار
-
اسلایدر8 ماه پیشروش های کشت، صادرات و استان های فعال در کشت تنباکو
-
خبرهای سازمانی3 هفته پیشانتقاد تند آنجفی؛ «دستفرمان خطا» ما را به بحران کشانده
-
استان ها7 ماه پیشکشت، صادرات و مناطق مهم تولید سیر در ایران

